Mrs. Beaumont (Completed)

22

AN: namiss ko ang pag-update and I miss your feedbacks as well. So here's another update:
❤❤❤

PRESENT TIME
(continuation for chap.17)

Jared's POV

"Bro tama na yan. Lasing ka na." Enzo snatched my glass of beer and placed it a bit too far from my reach.

I didn't made any effort on retrieving it back. What's the use anyway? And so instead, I opened another bottle and drank directly from it.

I heard him sigh.

"Ano na naman bang problema mo bro? Tell me. Nagkaproblema ba sa plano mo? Nag-away kayo ni misis?"

I didn't answer him. I just took another shot.

"Huy, pre! Ano na? Wala kang planong ishare? Kwento-kwento naman jan!"

Still, I continued to ignore him.

I heard him sigh.

"O sya sige. Mukhang wala ka namang balak na magkwento. Dun na muna ako sa dancefloor." I nodded at him. "Balikan na lang kita dito kung sakaling knocked out ka na." he tapped me on my shoulder as he playfully exits the VIP room.

'*sshole.'
--------

'Ugh..' I grunted as I woke up. My head hurts like h*ll.

I sit up, still eyes closed, and massaged my head.

"Gising ka na pala."

That voice.

I immediately looked at the person standing at the edge of the bed.

'What is she doing here?'

"Gutom ka na ba? Nagluto ako." she smiled at me. For a moment, I froze. Trying to decipher what happened.

That's when I realized I wasn't home but somewhere...far? I don't know. I've never been into this place.

"Where am I?" I asked her.

"Ah, nasa bahay kita. Dito ka kasi dinala ni Enzo kagabi."

'That fcker'

I was about to stand up when my head suddenly aches. "D*mn!"

I felt hands on my shoulder and arm. "Masakit ba ng husto ang ulo mo? Sige na lumain ka na dun para makainom ka na rin ng gamot." she told me. I wanted to get out of here but my body says other wise. She took me into her little table and told me to sit there and eat.

I looked at her like, 'how about you? Won't you join me?'

As if she got what I was thinking, "Ah nako, sige na. Kumain na ko kanina. Ikaw na lang ang di pa kumakain." she told me and poured me a glass of water.

I cleared my throat and tried to sound casual. "Thank you." she just smiled at me and headed to the kitchen counter to clean up. I then, started to eat as I am really starving.

"Pagkatapos mo nyan, uminom ka na agad ng gamot ha. Tapos pwede ka na ulit magpahinga jan sa sala o kahit sa kwarto." she says without looking at me. I just nodded even though she can't see me.
------

Lira's POV

Wala nang nagsalita pa sa aming dalawa hanggang sa matapos syang kumain at uminom ng gamot.

"Ako na." agap ko sa balak nyang pagliligpit ng kinainan. Sige na, magpahinga ka na lang ulit. Tumango na lang sya at dumiretso sa sala.

Nakita ko syang iginagala ang mata sa kabuuan ng bahay. Hindi ko alam kung anong nasa isip nya ngayon pero, masaya ako dahil pagkatapos ng dalawang linggo naming hindi pagkikita matapos ang mga nangyari, heto sya at kasama ko pa.

Oo, tama kayo ng basa. Dalawang linggo kaming hindi nagkita. Sa ilang beses kong pagsubok na kausapin sya, hindi na nya ako isang beses mang pinaunlakan. Marahil nga ay nagalit sya sa hindi ko pagsabi sa kanya ng mga nangyari noon. Pero may dahilan naman ako e. Gusto kong magpaliwanag ngayon sa totoo lang. Gusto kong ngayon na sabihin sa kanya nang magkaliwanagan na kami. Gusto kong marinig ang side nya sa kwentong ito. Pero naduduwag ako. Natatakot akong masaktan ulit sa maaaring marinig mula sa kanya.

Tinapos ko na ang pagliligpit at lumapit sa kanya. "Ah, Jared." agaw pansin ko sa kanya. Malayo kasi ang tingin nya sa bintana ng sala. Mukhang malalim ang iniisip.

Pwede ko na bang simulan? Ngayon na ba ang tamang oras para malinawan kaming dalawa?

"Tungkol sa nangyari-"

"Pwede mo ba akong ihatid sa labasan?" sabay nya sa sinasabi ko.

"Huh?"

"I wanted to go home. Pwede mo ba akong ihatid palabas?"

Siguro nga hindi na muna.

"S-sige."

Itutuloy...