KARANLIK SIRLAR

20.Bölüm《Kaza》

Toygar Işıklı-Korkuyorum

Keyifli okumalar☺☺

Çivilerle kaplı bir zemin düşünün.Adım atacak yer kalmamış gibi zemin dopdolu.Tıpkı bardaki kendinden geçen ve çılgınlar gibi dans eden insanlar gibi.Bar her zamanki gibi çılgınlığını gösterir gibi coşarken aralarından bir grubun aklı bu yaygaradan çok uzaktaydı.Ela koltuğa yaslanmış elleri göğsünde bağlı şekilde dans eden insanlara bakarak dalmıştı.Şuan herkesin gözlerinin aradığı kişi işe gelmemiş buda gençlerin kendini kötü hissettirmesine sebep olmuştu.

"Sizce işe devam edecek mi"

Girayın sorusuna karşı ortama yayılan gerginlik elle tutulur cinstendi.Hiç kimsenin bir fikri yokken soruya verecek cevap bulamamışlardı.Kendilerini zaten berbat hissederlerken Buğlemin işi bırakmış olması herkesin kendini iğrenç hissetmesine sebep oluyordu.

"O zayıf bir kız değil"

Ela çevrede dolanan gözlerini Buğlemin çalıştığı bar kısmına doğrulttu.Onları bırakmış olma düşüncesi içindeki huzursuzluğu sürekli dürtüp duruyordu.

"Evet ama ya..."

Bara hızla giren bedenle herkes bakışlarını kapıya yöneltti.Bekledikleri kişi olmasa bile onun burada ne işi olduğu akıllarda dolanan bir soru haline gelmişti.

Sefanın elinde tuttuğu kağıtla öfkeyle yanlarına gelirken bir bir oturdukları yerden ayağa kalktılar.Kalabalığın arasından geçerken insanları elleriyle iteklemeye başladı Sefa.Sabah uyandığında başucunda bulduğu not onu deliye döndürmüştü.Neden her şey üst üste gelmeliydi, neden bombok olan hayatlarından bir gün dahi olsun rahat nefes alma şansları olmuyordu.Düşünceler beynini kemirirken ittirdiği insanlardan yükselen itirazları umursamıyordu bile.Ayakları masanın başına geldiğinde ayağa kalkan kişilerde gözlerini nefretle dolaştırdı. Her birinden ayrı ayrı tiksiniyordu.

"Hayrola Sefa"

Serkan herkesin aklındaki soruyu yöneltmişti.Herkes Sefanın bir gün sonra neden buraya geldiğini anlamamıştı.Onun buruya bu kadar erken ve nefretle gelmesini hala onlara karşı öfkesine verdiler.

Sefanın gülesi geldi bir an.Ama o kadar nefret doluydu ki sinirle gülesi bile gelmemişti.Elindeki kağıdı kaldırıp hepsinin gözleri önüne serdi.Masadakilerin bakışları kağıda odaklandığında o kağıtta ne yazdığını hepsi merak etmişti.

 "Ortada bir sorun olmadığı halde kıçı kırık bir not bırakarak evden gitti.Bu şekilde gitmesinin sizinle alakası olduğuna bahse girerim."

Giderek yükselen sesi bardaki müziğin sesine karşı gelir cinstendi.Duydukları herkesi etkilerken endişe dört bir yanlarını sarmaya başlamıştı bile.Savaş soğukkanlılığını bozmadan Sefanın elindeki kağıdı bir hamlede aldı elinden.

Eline gelen kağıdı açıp yazanlarda yeşillerini gezdirdi.

'Bir süre ortalıklarda yokum ufaklık.Yemeğini güzelce yeyip kendine iyi bak.'

                        'Karanlığa hapsolan gerçeklerin gün yüzüne çıkmasının vakti geldi artık!.'

 Savaş üst yazıdan ayrı yazılan yazıda gözlerini dolaştırdığında kızılın bir şeylerin peşine düştüğünü anladı.Sefa ne kadar onlarda hatayı arasa da Buğlemin gidişinin sebebinin onlar olmadığını anlamıştı.O kızın ne kadar yorulduğu ve düştüğü belli olsa da bu olanlara bir korkak gibi arkasını dönüp kaçmayacağını gözlerinde görmüştü.O yüzden sebebi Savaş olmasa bile nereye gittiğine dair bir ipucu bırakmaması Savaşı sıkıntıya boğuyordu.