Uzun bir bölümle karşınızdayım.Lütfen şarkıyı açınız.
************************************************************************************************************
Anahtarla açtım kapıyı yavaşça,elimdeki poşetleri kenara koydum.Abim ortalarda gözükmüyordu.Büyük ihtimal yürüyüşe çıkmıştı.Bunu fırsat bilerek poşetleri odama çıkardım ve pasta poşetini mutfağa koydum.Üzerini mumlarla ve fişekle süsledim.Tam o sırada abim içeri girmiş bana sesleniyordu.Elimdeki pastayla geldim.Unuttum sanmıştı,bu yüzden çok şaşırmıştı.
‘Doğum günün kutlu olsun abicim.’ Dedim ve ‘Hadi bir dilek tut !’
‘Hiç ayrılmamamız dileğiyle.’ Dedi ve mumları üfledi.Kocaman sarıldım ve elimde minik bir poşetle geldim.Poşeti ona uzattım.İçini açtı ve kravatı çıkardı.Şaşkın bir şekilde baktı kravata;
‘Pembe ?’ dedi gülerek.‘Bana kavalyem olacağını söylemiştin.Yoksa başka bir fıstık mı buldun kendine !’ dedim gülerek.
‘Senden güzel fıstık mı var benim hayatımda’ dedi ve yanaklarımdan öptü.
‘Elbisemin rengi’ dedim kravatı göstererek.
‘Çok teşekkür ederim tatlım’ dedi ve tekrar sarıldı bana.
Ayrıldığımızda çikolatalı pastamızı yedik.Yukarı çıkıp yarın için yanıma alacağım kıyafetleri hazırladım.Zira uçağa geç kalabilirdim.Minik bavulumu da hazırladıktan sonra bir duş aldım ve tekrar abimin yanına indim.Ancak salonda ve mutfakta gözükmüyordu.Tekrar yukarı çıktım ve abimin odasının kapısının aralık olduğunu gördüm ve kapıyı açtım yavaşça.Abim yine ortalarda gözükmüyordu içerideki giyinme odasının kapısını açtım yavaşça.Daha doğrusu açamadım.Kapı kilitliydi.Uzun uğraşlar sonucu açmaya çalıştım kapıyı.
Kapıyı kurcalarken arkamı döndüm birden ve abimle göz göze gelmem bir oldu.
‘Ne arıyorsun Eylül ?’ dedi sinirlenerek.
‘Burası neden kitli abi ?’ dedim meraklı meraklı.
‘Biz geldiğimizden beri kitli,sanırım kilidi bozulmuş.’ Dedi umursamayarak.Ben de umursamamaya çalışarak;
‘İyi geceler’ dedim gülümseyerek ve tekrar odama girdim.Yatağın üzerindeki pembe geceliğimi giydim üzerime ve kendimi yumuşacık yatağıma attım.Uykusuzluktan ölüyordum.Tam uykuya dalmıştım ki telefonum titremesiyle uykuma ara verdim.Kimdi beni arayan bu saatte? Telefonumun ekranına baktım gözüm yarı kapalı.Yine o aptal özel numaraydı.Sonunda polise şikayet edecektim bu numarayı.
Açtım telefonu;
‘Yeter artık beni aramaktan vazgeç ! Yoksa polise şikayet edeceğim seni.’ Dedim bağırarak.Kapattım telefonu yüzüne ve umursamayarak tekrar girdim rahat yatağıma.
Sabah güneşinin ışıklarıyla açtım gözlerimi.Elimi yüzümü yıkayıp,sabahlığımı geçirdim üzerime.Aşağıya indiğimde abim ortalarda gözükmüyordu.Ben de mutfağa girip kahvaltıyı hazırlamaya başladım.Kahvaltıyı hazırladıktan sonra abimi uyandırmak için üst kata çıktım,hala uyuyordu.Yanağından öptüm,gözleri kapalı gülümsemeye başladı.Birden o da bana yaklaştı ve diğer yanağıma öpücük kondurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eylül (Tamamlandı)
RomanceHer hikaye mutlu sonla bitmez ! Amansız bir hastalık,iki insan,yakıp kavuran bir aşk hikayesi...Biraz dram,biraz romantizm...