Eylül (Tamamlandı)

Bölüm 48-Aşk Dediğin

Bomba bir bölümle karşınızdayım.Lütfen şarkıyı açınız =)

************************************************************************************************************************

1 Hafta Sonra

İlaçların etkisiyle vücudum iyice yorulmuş,yatağa bağlı kalmıştım.Sabahtan beri Rüzgar’ın ortalarda gözükmemesi de beni sinirlendiriyordu aslında.Yine benim için o kızla buluştuysa bunun hiçbir anlamı yoktu.Çünkü umutlarım iyice tükenmişti,hiçbir yerden uygun donör bulunumadı ve bulunamayacaktı da…

 

Televizyona dalmışken içeri birden hemşire kızlar ve annem girdi.Resmen hemşireler ve doktorlarla arkadaş gibi olmuş,bütün hastane benim iyileşmemi dört gözle bekliyordu.

Annemin elinde beyaz üzerinde rengarenk çiçekler olan önü kısa arkas uzun bir elbise vardı.Hemşire kızın elinde ise papatyalardan yapılmış bir taç vardı.Diğer hemşirenin elinde ise pembe babetler.Yavaşça annem yanıma geldi ve beni kaldırmaya çalıştı.Hemşire ise kolumdaki serumu söktü ve kalkmama yardımcı oldu.Elbiseyi giydikten sonra olmayan saçlarıma tacı taktı bir diğeri.Olmayan saçlarıma ne kadar da yakışmıştı.Bir diğeri ise babetlerimi giydiriyordu.

Yürümeye çalıştım ancak hareket edebilecek halim bile yoktu.Hemşirelerden biri odadan çıktı ve bir süre sonra elinde tekerlikli sandalyeyle geldi.

‘Neler oluyor?’ dedim merakımı saklayamayarak.Hastaneden çıkamayacağımı biliyordum.Hastalığım için çok zararlıydı.

Annem bana dönerek ‘ Sürpriz’ dedi gülerek.

Tekerlekli sandalyeyi hemşirelerden biri arkadan ittiriyordu.Kendi başıma yürüyememek ne kadar acı birşeydi.Kolumu kaldırıcak halim yoktu resmen.

Onkoloji servisinin koridoruna çıktığımda sanki bütün hastane buraya doluşmuştu.Ellerinde içi mor gül yapraklarıyla dolu bir kova vardı.Bütün doktorlar,bütün hemşireler,bütün hastalar…Hepsinin yüzü gülüyordu.O an ilk defa içimden gelerek gülümsedim.Uzun zaman sonra ilk defa…

Hemşirelerden biri yanıma rengarenk bir zarfla geldi.Zarfın kağıdını yavaşça sıyırdım.İçinden pembe bir kağıt ve onun el yazısıyla yazılmış bir yazı…

 

‘HER NE KADAR DİLİM SÖZ SÖYLEYEMESE DE AŞKIMIZA BÜTÜN DÜNYA TERCÜMANLIK EDER.’

 

Ve o an sanki dünya durdu benim için.Herkesin dilinde tek bir cümle vardı.Kısa ve öz.

 

‘RÜZGAR İLE EVLENİR MİSİN EYLÜL?’

O an hayatımdaki en güzel şeyin Rüzgar olduğunu anladım.Göz yaşlarımı tutamadım ağlamaya başladım.Hıçkırıklarımın arasından o sözü söyleyiverdim.