Przeznaczenie

•32•

- Proszę, czytaj wszystko uważnie bo od jutra zaczynasz treningi.- mówił przeglądając jakąś książkę.

- Dobrze, co czytasz?- podeszłam naprzeciwko niego przyglądając się książce.

- Dramat obyczajowy. Dziewczyna kocha się w mężczyźnie który ma żonę, postanawia ją zabić i żyć z tym facetem. Ale on kochał swoją żonę, kiedy umiera załamuje się, ale po jakimś czasie zakochuje się na nowo w owej morderczyni.
Policja wpada na jej trop i pomimo tego, że uciekają razem psy ich gonią. Finał jest banalnie prosty stoją razem na dość dużej skarpie policja już tam przybyła strzelili do kobiety, umarła, a facet spada razem z jej ciałem do rzeki. - mówił.
(To jest tak banalne jak jego życie xdd)

- No, ciekawe jak w dramatach. Nieszczęśliwa miłość.- wzruszyłam ramionami.

- A ty jakie lubisz rodzaje książek?- zapytał patrząc mi w oczy.

- Przygodowe, romanse, fantasty, kryminalne, jest ich sporo, ale interesuję się  też takimi z głębszym sensem. - wymieniałam.

- Mam ich dużo, są naprawdę przydatne w życiu i mądre.- zamknął książkę. - Chcesz mogę ci dać.

- Naprawdę? Tak bardzo chętnie !- krzyknęłam z radości.

- To podejdź. - powiedział a ja wykonałam polecenie. Zaczął szukać coś w regałach. A Ja spojrzałam w górę i zaczęłam wyjmować przypadkowe książki. Chwyciłam jedną i ją zobaczyłam.

,, Młoda Juna musi pokonać strach przed ludźmi, którzy zabili jej rodzinę okazuje się, że to nie takie łatwe bo oni są ludźmi a on jest tylko małym jelonkiem. Czy uda się jej uciec przed przeznaczeniem?"- ,,fajne."- pomyślałam i wsadziłam ją sobie pod pachę. Spróbowałam chwycić jeszcze jedną wyżej, ale jestem za mała. Nagle poczułam jak wampir chwyta moją rękę z książką i podaje mi ją.

- To jest ten romans, który miałem ci dać.- powiedział i pościł moją dłoń.

- Dzięki za pomoc.- uśmiechnęłam się.

- Proszę.- powiedział.

- A właściwie dlaczego mi pomagasz? Jestem przecież od Sakamakich.

- Pomagam ci bo To właśnie o to chodzi. To jest jak wybór, albo pomożesz, albo nie. Takie jest życie, jest jednym wielkim wyborem,który człowiek musi dokonać.

- Jeju jak pięknie to ujołeś.- podeszłam do książek i zaczęłam je pakować do plecaka.

- Zależy jeszcze jakie wybory dokonują ludzie.- rozmyślał.- Czy idą na śmierć czy na zbawienie. To ich wybór.- podszedł do mnie. Akurat wszystko spakowałam i się Wyprostowałam.

- A ty jaki masz wybór? - złapał mnie za rękę i przysunął do siebie.

- Ten własny. Pójdę własną ścieżką.- szarpnęłam ręką.

- Jesteś inna, niejedna kobieta za mną szaleje a ty nie? Ani trochę?- zapytał ze zdziwieniem.

- Bo ja kocham kogoś.- odparłam.

- Kogo urzekłaś?

- Nie twoja sprawa.

- Nie żałujesz?

- Nie. Niczego.

- Hmm ciekawe. - zaczął do mnie podchodzić.

- Co próbujesz zrobić?- zaczęłam się cofać, ale ściana zakończyła moją ucieczkę.

- Coś fajnego.- oparł swoje ręce na wysokości mojej głowy.- Nie zaboli. Będzie przyjemne.- chciał wgryźć mi się w szyję.

- Zagłuszacie moją ciszę...- powiedział Shu opierając się o framugę drzwi.

- O Shu nie chcesz się przyłączyć?

On nic nie odpowiedział tylko uderzył go pięścią w twarz.
Oniemiałam po prostu. Shu po raz pierwszy uderzył kogoś na moich oczach! Od razu do niego poszłam i wyszliśmy z rezydencji.

- Dzięki, że przyszłeś.- wtuliłam się jego marynarkę.

- Chciałabyś usłyszeć odemnie , że cię kocham i nigdy bym nie zostawił prawda?

- Tak! Było by idealnym wytłumaczeniem.

- To... Nie usłyszysz.

- Ha, ha bardzo śmieszne.- uderzyłam go lekko w brzuch.- i tak wiem ,że mnie kochasz.