8. Bölüm (Düzenlendi)

2K 101 4
                                    

Sabaha uyanıp hızlıca hazırlanarak herzamanki rutinlerimi hallederek son kez aynadan kendime baktım. Elimi saçıma daldırdırarak arkaya attım ve odadan çıktım.

Aşağı indiğimde herzamanki gibi annem kahvaltı hazırlamıştı. Bütün aile masada oturmuş beni bekliyordu.

Kahvaltımızı yaptık. Babamla annem birbirlerine imayla bakıp duruyordu. En son annem konuşmaya başladı.

- Çocuklar bizim sizinle önemli bir konuda konuşmamız gerek.

- Ne oldu anne?

Mirza'nın sorduğu soruyla annem derin bir nefes aldı. Bir kaç saniye sustuktan sonra tekrar konuşmaya başladı.

- Biz babanızla bir karar aldık sizinde buna saygı göstermenizi umarak söylüyorum. Biz boşanmak istiyoruz.

Mirza şaşkınlıkla ağzını araladığında derin bir nefes aldım.

- Ne?! Durduk yere bir anda aranız çok iyiyken boşanma kararı mı alıyorsunuz?! Saçmalamayı kesin!

- Mirza düzgün konuş!

Babamın uyarıcı cümlesi ile Mirza sertçe masadan kalkarak merdivene yöneldi ve ardından gmzden kayboldu.

Babam tekrar konuşmaya bailadığında önüme dönüp sakin kalmaya çalışarak dinledim.

- Alya sende kardeşin gibi yapma. Anlayışla bak. Anlaşamıyoruz biz boşanacağız ve velayetiniz ya annenizde yada bende olacak belkide ayrılabilirsiniz Mirza ile. Biriniz bende biriniz ise annenizde de kalabilir o yüzden kendinizi hazırla-

Sinirle ayağa kalktım. Sandalyem düşerken yavaşça babama yaklaştım ve konuştum.

- Saçmalamayı kes istersen baba!  Ayrılıyorsunuz diye ben kardeşimden ayrılmak zorunda değilim! Sizi bilmem ama ben kardeşime hepinizden çok değer veriyorum ve onun üzülmesine izin vermeyeceğim! Mirzayıda alıp gidiyorum!

Arkamı dönüp gideceğim sırada babam tekrar konuştu

- Öyle birşey yapmıyorsun Alya! Şimdi otur oturduğun yerde ve Mirza'yı da bu duruma alıştırmaya çalış!

- Baban haklı kızım. Kafana göre istediğin şeyi yapmaktan vazgeçmelisin.

Alayla güldüm.

- İzleyin ve görün o halde güzel ailem.

Bende yukarı çıktım. Mirza'nın kapısını tıklattım. Açmaya çalıştığımda ise kilitliydi.

- Konuşmayacağım!

- Ablacım benim hadi aç kapıyı?

Ses çıkarmadı ve tekrar konuştu.

- Abla gerçekten konuşmak istemiyorum. Israr etme lütfen.

- Mirza kırdırtma bana kapıyı, açar mısın şunu?!

Kilit sesi geldiğinde girdim. Mirza'ya baktığımda gözlerini kaçırıyorduç elimi yanağına koyarak bana bakmasını sağladım.

- Seni üzmelerine izin vermem tamam mı? Eşyalarını topla gidiyoruz buradan ablacım.

- Nereye abla

- İzmir'e.

---
İnstagram : @ipekderinkoyuncuogullarindan

https://instagram.com/ipekderinkoyuncuogullarindan?igshid=iogj1j1hg51q


SİYAHIMA BEYAZ OLUR MUSUN? (DÜZENLENİYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin