12. Bölüm (Düzenlendi)

2.3K 99 5
                                    

Gözlerimi hafifçe araladım oda karanlıktı ve halan geceydi telefonumu elime alıp saate baktım.
03.38 gösteriyordu.

Yataktan kalkıp odadan çıktım. Banyoyu buldum ve işimi halletim.

Merdivenlerden tutunarak yavaşça indim son basamağı atarken aslında 4 basamak daha olduğunu fark etmemle merdivenden düştüm.

Arada oluyordu bu salak şey ama bu sefer çok varmış be.

Bu gün ikinci düşüşümdü ve karanlıkta ki tranvalarım aklıma gelince korkmaya başlamıştım. Arkamda seri katil olsa şuan korkmazdım belki ama daha çok küçükken yaşadığım bazı şeylerin tranva olarak kalması beni bitiriyordu.

Yerden kalktım. Popom acımıştı behh!

Duvara sürtünerek mutfağa ulaştım. Ya kızım sen niye ışığı açmıyorsun ki! Mutfağın lambasına bastım ama yanmadı. Hasiktir daha 10 dakika önce elektrik vardı!

Tekrar kapattım budolabını bulup kapağını açtım içinden su şişesini buldum. Kafama dikip içmeye başladım.

Kapağını kapatıp yine buzdolabına yerleştirdim.

Korkum iyice artmaya başladı.

O depoda, karanlıkta.. ölü insanlarla geçirdiğim anlar gözümün önğne geldi.

Kan kokusu... hoperlörden ayarladıkları çığlık sesleri.

Rüzgar sesi geldiğinde ağzımı kapattım. korkmuyorum! Motivasyon ver kendine Alya! Korkmuyorsun! Hayır!

Koşarak salona gittim Bulut'un olduğu koltuğun önünde durdum ve etrafıma baktım. Ya şaka mı bu!

Yavaştan Bulut'un yanına sıvıştım oda sanki gelmemi bekliyormuş gibi hemen kollarını sardı. Ya sikeyim böyle işi Alya. Bu çocuğu sen dövüyorsun daha bumu seni koruyacak.

Niye şuan güvende hissediyorsun?!!

Tamam en azından yanında bir insanın varlığını bilmek güzel.

Kafasını boynuma gömüp orada nefes aldığında huylanmıştım.

Bende ona sarıldım ve kafamı göğsüne koyup gözlerimi kapattım

*****

Gözlerimi yavaşça açtığımda Bulut ile burun burunaydık ikimizde birbirimizi o kadar sıkı sarmıştık ki benim kemiklerim artık iflasta diyebilirim.

Kollarından kurtulmaya çalıştım ama nafile, sabah olmuştu ve her yer aydınlıktı. Işık huzurdur sabah korkusuzluktur sabahı sevin.

- Buluut?

- Buluuuuuuut?

- Pişt! Buluuutt?

- Ay kalk, Buluutt?

Diye çemkirdim sonda.

- Ne oldu ya iyiyim ben böyle.

Dediğinde gözlerimi kırpıştırdım.

- Ya ben kalkıyım sonra sen yine yatarsın.

Kapalı gözlerini bir anda açıp.

- Hı! Bir dakika bir dakika senin burada ne işin var? Odanda olman gerekmiyor mu?

Dedi hafif doğrularak.

- Şey ben odamdaydım gece televizyon izlemeye geldim uykum kaçmıştı sonra uykum gelince de televizyonu kapatıp direk kafayı vurduğum gibi uyumuşum sonuç yine böyle oldu.

Yalan konusunda iyiyim ayıptır söylemesi sadece beyaz yalan söylerken gülüyorum o kadarcık.

Biraz düşündü öyle zannediyorum yani çünkü konuşmadı.

SİYAHIMA BEYAZ OLUR MUSUN? (DÜZENLENİYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin