Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ağzıma tut eğilemiyorum"
"Tutuyorum ya Akın "
"Tam ağzıma denk getireceksin tam ememiyorum"
"Tamam sen dur öyle ben tam denk getireceğim ağzına "
Cemre elinde ki meyva suyu kutusununu birazdaha yukarı kaşdırıp pipetini tam Akın'ın ağzına denk getirdi.(içi fesat olanlar hemen bu pasaja yorum bırakın yanlış anladınız dimii ☺☺)
Akın ağzına tam gelen pipetten kocaman bir yudum alıp ağzımda ki böreği yutup keyifle mideye indirdi.
Son dört sattir yoldaydılar.Acıkmışlardı.Akın bir an önce eve varmak adına mola vermemişti.Bunun içinde Cemre Akına ko-pilotluk (umarım doğru yazmışımdır )yapıyordu Aslında Akıncın da hoşuna gidiyordu.Cemre ah o asi olan tırnakları her daim çıkaran Cemre şuan da Akın'ı elleri ile besliyordu.Akın ise keyifle arabayı sürüyordu.Bu Kara kızın elleri de pek maharetliydi hayatında böyle güzel börek yememişti,hem de böylesine güzel bir kadının minnak parmakları arasından börek dilimlerini o parmakları dudaklarında hissede hissede yememişti.Halbu ki Cemre gayette insancıl bir davranışta bulunurken Akın Cemreye olan ilgisinden kadının parmaklarını dudaklarında hissettikçe alt tarafında oluşan sertliği kendisine hiç yardımcı olmuyordu.Şeytan diyordu çek arabayı kenara o parmkaları tek tek...Ama eğer şeytana uyarsa o kudretli tava başında bir yarık daha açabilirdi.Akın istediğini alırdı ama sadece Cemre için biraz zaman gerekliydi. 💎💎💎 İstanbuldan çıktıkları yolda neredeyse sona varmışlardı. Şuan feribota binmişler Feribotun karşıya geçmesini bekliyorlardı.Akın deniz kokusunu içine çekti.İstanbulda da deniz vardı ama Çanakkale'nin denizi de pek bi farklıydı.Birazdan Feribot kıyıya yanaşacak ve Çanakkaleye giriş yapacakşardı daha sonra birazdaha yol alıp Ayvacığa ulaşacaklardı.Babaannesi Behram kale tarafında bir yazlıkta yaşardı yaz kış.Çok severdi oraların havasını ben hayatı burada buldum sizin gibi büyük şehir meraklısı değilim derdi hep.Haklıydı da Babannesi Behram kale de ömrüne ömür katıyordu.
Araba yazlık evin bahçesine girerken saat sabah 7 'yi gösteriyordu Cemre Akın'ı elleri ile besledikten sonra uykusuzluğa dayanamamış uyuya kalmıştı.Akın ise aralarda minik molalar vererek yanında ki güzel kadının masum yüzünü seyretmişti.İçine mi işliyordu yavaştan.
Akın'ın Annesi,Teyzesi,Babannesi,Halaları ve Babası bonus olarakta bıcır bıcır yiğenleri ile çarşı karıştı.
Yerinde bir iki kımıldanan Cemre zorlukla açtığı gözlerini bir iki kere ovuşturdu.Zira karşısında gördüklerinden emin olamadı.Resmen bir ordu. İnsan kendisine yiyecek gibi bakıyordu.O anda bir cümle özetlemişti şaşkınlığını;
"Uh nenem Lailahe İlallah nereye gelduk."Şaşkın bir Cemre Kızgın bir Cemre Damardan alınan Karadenizlilikle şiveyi döndürmüştü bile.Selin olsa Geldi yine Karadeniz damarın derdi.
