-Μαμά γύρισα.
Μ:Πως πέρασες?
Είσαι καλά?
Έφαγες τίποτα?
Να σηκωθώ να σου βάλω?
-Αμάν κάτσε κάτω καλά είμαι θα πάω για καφέ μετά να ξέρεις.
Μ:Βρε κορίτσι μου. Ο Άρης είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος. Τα αγόρια σε αυτή την ηλικία θέλουν αλλά πράγματα.
Είσαι μικρούλα ακόμα και πρέπει να προσέχεις.Πω πω μπλα μπλα.
-Μαμα ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου.
Χτυπάει το κουδούνι.
Ανοίγω και βλέπω την Εύα φόραγε ένα τζιν με ελαφρά σκισίματα και μια μπλούζα πολύ όμορφη. Ενώ εγώ φορούσα ένα τζιν με μια μπλούζα του Άρη.
-Τι κούκλαααα
Ε:Αχ γειά σας κυρία Νίκη πως είστε?Συγγνώμη με γράφει?
Μ: Καλά κορίτσι μου εσύ? Η Ανθή (μαμά της) είναι καλά?
Ε:Όλα καλά κυρία Νίκη.
-Μαμά πάμε πάνω εμείς.Αφού μπούμε στο δωμάτιο μου
-Γιατί δεν μου μιλάς.?
Ε:Απλά έχουμε να βρεθούμε καμιά βδομάδα και ούτε με πήρες ένα τηλέφωνο. Όλο με γράφεις.
Λέει με παράπονο.
Δίκαιο έχει.
-Συγγνώμη αλήθεια. Δεν θα σε ξαναγράψω έτσι. Έχεις όλα τα δίκια πάνω σου.
Σήμερα θα με ευγνωμονείς.
Πρέπει να φτιάξεις την διάθεση σου πρώτα.
Ε: Είμαι καλύτερα. Με τον Άρη όλα καλά?
Το σφάξατε το κουνέλι?
Λέει πειραχτικά.
-Οχι ακόμα όταν γίνει θα ενημερωθείς.
Εσύ για πες. Τον Μάνο τον ξεπέρασες?
Ε: Φυσικά δεν ένιωθα νομίζω τίποτα ισχυρό. Όπως ξέρεις με τον γκχμ.
Λέει και βήχει
Εγώ γελάω.
Φυσικά αφού δεν ξέρει.
Ακούω κόρνα και την παίρνω από το χέρι.
-Έλα πάμε ήρθε.
Χαιρετάω την μαμά μου και μπαίνουμε στο αμάξι.
Ο Άρης με φιλάει πάλι. Ερε μανία.
Α:Γεια σου Εύα μου.
Ε:Χαχα γεια σου φίλε Άρη.Ναι βεβαίως έχουν τέλειες επαφές. Καλή επικοινωνία δηλαδή.
Ε: Που πάμε?
Κοιτιόμαστε με τον Άρη και γελάμε.
Α:Στο 'Paradise'
Ε: Ααα ωραία είναι εκεί.
-Πολύ.
Αφού φτάνουμε κατεβαίνουμε.
Πιάνει το χέρι μου ο Άρης και η Εύα περπατάει δίπλα μας.
Που να 'ξερε.
Α:έχω ετοιμάσει καλό κολπάκι θα δεις.
Ψιθυρίζει στο αυτί μου.
Απλά τον φιλάω.
Η Εύα κοιτάει άβολα προς τον κόσμο. Ξέρω νιώθει κάπως περίεργα.
Ειδικά με ξένους γύρω της.
Η μουσική είναι χαμηλή όπως και τα φώτα. Παντού βρίσκεται η μυρωδιά της βανίλιας.
Ο Άρης σηκώνει το χέρι του και χαιρετάει τον Αχιλλέα. Η Εύα δεν τον έχει δει ακόμα αλλιώς θα άκουγα το ΕΚΑΒ.
Φτάνουμε στο τραπέζι και η Εύα μου σφίγγει το χέρι όσο ο Άρης αγκαλιάζει φιλικά τον Αχιλλέα.
Α:Λοιπόν Αχιλλέα από εδώ η κοπέλα μου Έμμα και η φίλη της Εύα.
Αφού κάνω χειραψία με το παιδί. Η Εύα απλώνει το χέρι της ενώ κοιτάει σαν μεθυσμένη τον Αχιλλέα αυτός χαμογελά και κάνουν χειραψία.
Εγώ με τον Άρη καθόμαστε στις καρέκλες και έσπρωξα την Εύα να κάτσει στον καναπέ μαζί του.
Αχ:Χάρηκα κορίτσια. Λοιπόν αδερφέ βλέπω συνετιστήκαμε!
Α: Ήταν μέχρι να βρω την ιδανική.
Μου χαμογελάει.
Ο γλυκέ μου.
Α: Άντε τώρα να πάρεις και συ σειρά. Να βρεις μια καλή και έξυπνη κοπέλα. Να σε βάλει στο σωστό δρόμο.
Γελάνε.
Αχ: Δεν υπάρχουν τέτοιες.
Λέει σίγουρα.
Η Εύα πνίγεται.
Με το νερό δηλαδή έλεος.
Ο Αχιλλέας την χτυπάει στην πλάτη.
Αχ:είσαι εντάξει?
Ε: Ν-ναι στραβοκαταπια.
Εγώ γελάω σιγά μην ακουστώ κιόλας. Η Εύα με κοιτάει με ύφος 'θα τα πούμε μετά'.
Έρχεται ο σερβιτόρος.
Παραγγέλνουμε.
Αχ:Εσείς κορίτσια πόσο χρονών είστε?
Ε:15 στα 16. Λέει με χαρά.
Αχ:Μικρούλες
Α: Καλύτερα. Τι να τις κάνεις τις μεγαλύτερες?
Να σου σπάνε τα αρχίδια.?
Κατάλαβε πως του έφυγε βρισιά και με κοίταξε απολογητικά.
Μετά από κάνα 15' που μίλαγαν τα αγόρια αποφάσισα να πάω τουαλέτα με την Εύα πριν λιποθυμήσει.
Πίνω μια τελευταία γουλιά απ'την σοκολάτα μου και σηκώνομαι.
-Εύα πάμε λίγο στην τουαλέτα. Γυρνάμε σε λιγοο. Λέω στα παιδιά.
Μπαίνω μέσα και με ακολουθεί η Εύα.
Η οποία ξεσπά σε κλάματα.
-Ναι αγαααπη μου δικός σου όλος και όμορφος είναι.
Ε:Έμμαααα άμα δεν με θέλει. Μα εγώ θέλω να με θέλει..Τα ίδια πάλι.
Τεσπα την ησυχάζω και πάμε πάλι έξω.
Α: Και για πες με το ποδόσφαιρο πώς πας?
Αχ: Ξέρεις κλασσικά υπέροχα..
Α:Μου είπε ο γυμναστής πως θα με προωθήσει σε τοπική ομάδα λέει πως είμαι απ'τους καλούς αμυντικούς που έχει δει. Οπότε εσύ τι λες.Κάτσε εγώ γιατί δεν τα ξέρω αυτά.
Αχ: Σίγουρα είσαι καλός έχεις δυνατότητες οπότε ξεκίνα με την νέα σεζόν και ξερεις ε? 800 καθαρά τον μήνα.Vote and comment❤
YOU ARE READING
CHALLENGE ME, BABY ❤
Teen FictionΠλησιάζω κοντά του και τον κάνω μια αγκαλιά. Με χαϊδεύει στην πλάτη και μυρίζει τα μαλλιά μου. Η καρδιά μου χτυπά σε τρελούς ρυθμούς και η αναπνοή μου χαλάει. Το στομάχι μου δένεται κόμπος. -Για-γιατί η ήρθες? λέω καθώς η φωνή μου τρεμοπαίζει ...