CHALLENGE ME, BABY ❤

Part 99

-Ξερω Άρη απλά αυτόν τον καιρό ήμουν κομμάτια και ακόμη είμαι. Κάθε φορά ήθελα όλο αυτό το κακόγουστο αστείο να τελειώσει και απλά να ζήσουμε μαζί μια ευτυχισμένη ζωή. Μου έλειψαν τα φιλιά σου και γενικότερα ο Άρης μου. Ο Άρης που γνώρισα. Αυτός που αγάπησα και όχι ένας σκληρός άντρας που μου συμπεριφέρεται σκάρτα . Έχω απογοητευτεί από εμάς. Όμως πρέπει να είμαστε μαζί όσο για την ψυχική μας υγεία ,τόσο και για τα παιδιά που θα φέρουμε στον κόσμο.
Α- Με συγχωρείς; Εννοώ συγγνώμη για το πως σου φέρθηκα ξέρω πως είπα παραπάνω πράγματα χωρίς να υπάρχει λόγος. Εσύ απλά ήσουν εσύ και εγώ είμαι λίγο εγωιστής και έβλεπα όλη την σχέση κάπως εγωκεντρικά.
Άρα είναι δική μου η ευθύνη.
-Ποτε η ευθύνη δεν είναι του ενός.
Και εγώ φταίω που δεν έκατσα να το συζητήσω ήρεμα και ωραία μαζί σου, διότι έχω περίεργες ορμόνες και με επηρεάζουν. Θέλω να το ξέρεις και να τα καταφέρεις να σταθείς δίπλα μου.
Α-Μωρο μου φυσικά θα είμαι δίπλα σου. Και σ'αγαπάω όσο η ζωή μου. Θελω να σε κάνω να χαμογελάς .συγγνώμη για όλα, θα επανορθώσω.
-Δεν πειράζει αγάπη..

..

Την επόμενη μέρα πήρα εξιτήριο απλά δεν είχα τίποτα ήταν λιποθυμία λόγω έντονης ψυχολογικής κατάστασης, άγχους και στρες. Λες και δεν το ξέραμε.
Βρεθήκαμε με Εύα και Αχιλλέα, το κλίμα ήταν επίπεδα καλύτερο από άλλες μέρες και η Εύα φάνηκε χαρούμενη για τον ερχομό του παιδιού της και γενικά είναι περίπου ένα μην λιγότερο από εμένα. Δεν φαίνεται ιδιαίτερα η κοιλίτσα της είναι ακόμη αρχή. ..

Οι μέρες περνάνε γρήγορα αφού έχω φροντιστήρια, σχολείο και... Βασικά αυτά πολλά είναι και κουραστικά. Δηλαδή πόσα να αντέξω σε μια εβδομάδα δίνω πανελλήνιες. Δεν αγχώνομαι. Γιατί να αγχωθω δηλαδή για να γράψω χειρότερα.
Ο Άρης όλον τον καιρό είναι δίπλα μου αφού πλησιάζω στον 7ο μήνα. Και η Εύα είναι στον 6ο.

Το απόγευμα γύρισα σπίτι μετά από 3ωρο φροντ. Αφήνω κλειδιά στο τραπέζι και βλέπω ένα χαρτάκι.
~Πάρε τηλέφωνο τον Αχιλλέα, πρέπει να σου πει κάτι σοβαρό. Εγώ είμαι για δουλειά, μόλις γυρίσω θα τ πούμε μωρό μου. Να προσέχεις. Σαγαπαω 🖤~

Καλώ τον Αχιλλέα και μου λέει να πάω στον κοντινό νοσοκομείο αλλά δεν ακούστηκε αγχωμένος άρα..
Πηγαίνω εκεί και βλέπω τους γονείς της Εύας, τον Αχιλλέα και τους γονείς του .πες μου οτι γεννάει.
Αχ-Την έχουνε μέσα οι γιατροί, την έπιασαν πόνακια και γεννάει πρόωρα.
-Μπράβο ρε με το καλό. Εσύ πως νιώθεις που θα γίνεις μπαμπάς;
Ρωτάω και το αγκαλιάζω. Αυτός καλε τρέμει.
Αχ-Δεν είναι αυτό οι γιατροί φοβούνται μήπως χαθεί ο ενας από τους δύο και εγώ ως πατέρας πρέπει να επιλέξω ποιον να κρατήσω στην ζωή. Έμμα δεν ξερω πως να διαχειριστώ κάτι τέτοιο.
-Μπορουμε να την δούμε; θέλω να της μιλήσω.
Αχ-Οχι είναι ήδη στο χειρουργείο, αν μέσα σε μια ώρα δεν μας ενημερώσουν σημαίνει πως όλα πάνε καλά. Επίσης έχει ώρα που ουρλιάζει από τον πόνο. Και δεν μπορώ να την ακούω, στεναχωριέμαι.
Τον αγκαλιάζω ξανά και τον καθησυχάζω.
-Μπράβο ρε με το καλό. Εσύ πως νιώθεις που θα γίνεις μπαμπάς;
Ρωτάω και το αγκαλιάζω. Αυτός καλε τρέμει.
Αχ-Δεν είναι αυτό οι γιατροί φοβούνται μήπως χαθεί ο ενας από τους δύο και εγώ ως πατέρας πρέπει να επιλέξω ποιον να κρατήσω στην ζωή. Έμμα δεν ξερω πως να διαχειριστώ κάτι τέτοιο.
-Μπορουμε να την δούμε; θέλω να της μιλήσω.

Vote and comment 🖤