CHALLENGE ME, BABY ❤

Part 70

Με κοίταξε κάπως αλλά χου κερσ. Με περνάει ο ύπνος.

....
Μόλις έφτασα στην Αμερική. Τα πάντα εδώ είναι διαφορετικά. Το αεροδρόμιο καμιά σχέση φυσικά με το δικό μας και τα σπίτια άλλη δομή. Παίρνω ένα ταξί και λέω την οδό και την περιοχή του Άρη. Σε 10' φτάνουμε ευτυχώς που δεν ήταν μακριά γιατί είχα αρχίσει πάλι να ζαλιζομαι.
Πληρώνω τον ταξιτζή και τώρα στέκομαι έξω από μια πολυκατοικία, με περίεργα παραθυρακια και ένα καφετί απαίσιο χρώμα. Ανεβαίνω και φτάνω στο 2ο όροφο αφού η εξώπορτα ήταν ανοιχτή. Φτάνω έξω από το διαμέρισμα του Άρη χτυπάω και περιμένω.

Μετά από λίγο ανοίγει και έχει μείνει να με κοιτάει.
Α: μα πως? Μα εσύ?
Τρέχω και τον αγκαλιάζω. Δακρυζουμε και οι δύο. Τώρα είναι όλος δικός μου.

-μου έλειψε πολύ.
Α: και εσύ καρδιά μουυ. Αλλά πως? Εσύ δεν είπες πως θα ήσουν με την Εύα?
-βασικά στο είπα για να έρθω να σε δω.
Α: ήταν η καλύτερη εκπληξη που μου έχουν κάνει ποτέ! Σαγαπω
-και εγω έρχεται πάνω μου και με φιλάει. Πετάω κάτω τα πράγματα και ξαπλωνουμε. Μου χαϊδεύει τα μαλλιά και τον χαζεύω.

Α: πως πας με τα μαθήματα? Εύκολα ή πίεση?
-πολύ πίεση απλά πιστεύω το χω.
Α:έτσι σε θέλω μωρό μου δυνατή και όλα θα τα καταφέρεις και εγώ θα σε στηρίζω παντα ακόμα και από απόσταση.

Δεν προλαβαίνω να απαντήσω και τρέχω στο μπάνιο και κάνω εμετό.
Έρχεται και ο Άρης γιατί με ακούει.

Α: τι έγινε? Είσαι καλά?
- ναι όλα καλά απλά ζαλίστηκα από το ταξίδι και γενικά όλο αυτό με τις πανελλήνιες με αγχώνει πολύ.
Α: έλα εδώ μωρέ μικρό μου. Λέει και με φέρνει μέσα στην αγκαλιά του.
Όλα θα πάνε καλά μην αγχώνεσαι και εγώ έτσι ήμουν. Αν είναι ξεκουρασου και βγαίνουμε μετά να σου δείξω εδώ την περιοχή. Ξαπλωνουμε αγκαλιά και με παίρνει ένα βαθύς ύπνος αφού πλέον στα χέρια του νοιώθω γαλήνη.

Μετά από κάνα 2ωρο με ξυπνάει.
Α: αγάπη μου σήκω να πάμε καμιά βόλτα.
-μμ λέω και τρίβω τα μάτια μου.
Α:μωρέ την πιο όμορφη γυναίκα έχω εγώ ακόμα και στον ύπνο της είναι η ωραία κοιμωμένη.
Του σκάω ένα γελάκι.
Α: έλα σήκω.
Σηκώνομαι, πηγαίνω να πλυθεί και έπειτα ντύνομαι. Ο Άρης ήταν ήδη ντυμένος.

Α: λοιπόν πάμε?
-φυσικά.
Κατεβαινουμε και πηγαίνουμε στοά γκαράζ. Σταμάτησα έξω από μια αουντι νομιζοντας πως ήταν αυτή η δικιά του.

Α:χαχα μωρό μου που πας εκεί αυτό δεν είναι δικό μας.
-μα αυτό...
Α: έλα εδώ.
Τον βλέπω να έχει ανέβει με μια μηχανή? Άλλο μέσο έχει εδώ?
Α: δεν έφερα το αυτοκίνητο μου εδώ.
Εχω νοικιάσει μια μηχανή για όσους είμαι εδώ.
- τέλεια θα χαλάσει και το μαλλί.
Γελάμε.
Α: σιγά μωρέ. Τώρα βάλε το κράνος και ανέβα.
Κάνω αυτό που μου λέει και κρατιέμαι από την μέση του.

Φτάνουμε στο κέντρο της περιοχής που έμενε. Ουαουυ. Τι θεϊκά. Παντού ουρανοξύστες και πολλά χρώματα, πολλές μεγάλες οθόνες με διάφορες διαφημίσεις.

Α: πως σου φαίνεται εδώ?
- είναι τελειαα.
Α:χαίρομαι που σου αρέσει.

Τότε μου μυρίζουν κάτι περίεργα φαγητά σαν λουκουμαδεςς. Γιαμμ.
-Άρη αυτά λουκουμαδες είναι που μυρίζουν?
Α: όχι σαν λουκουμάδες. Θέλεις να πάμε να πάρουμε?
-ναιι λέω ενώ γλιφομαι.
Ο Άρης με βλέπει και γελάει.
Αφού τα τρώμε με πιάνει από το χέρι και συνεχίζουμε την βόλτα μας. Φτάνουμε σε ένα τεράστιο πάρκο που παρόλο που ήταν βράδυ ήταν γεμάτο από παιδιά και ζευγαράκια και ενήλικους. Καθόμαστε σε ένα παγκάκι που δεν είχε πολύ φωτισμό και ο Άρης μου κρατάει το χέρι. Νοιώθω να έχω ηρεμήσει αρκετά.

Α: στο πάρτι που πήγαμε...
Ωχ τρανταζομαι λίγο.
Α: μην αγχώνεσαι δεν έγινε κάτι βρε ζηλιάρικό μου. Απλά μια μου την έπεσε αλλά την έβαλα στην θέση της. Της ξεκαθάρισα πως σε εμένα δεν περνάν τέτοια γιατί έχω εσεναα.
-καλά της έκανες. Δηλαδή. Σε ευχαριστώ που έμεινες πιστός.
Γελάμε.

Α:πάμε προς το σπίτι γιατί κάτι τέτοιες ώρες είναι και λίγο επικίνδυνες εδώ.
-Εντάξει.
Παίρνουμε την μηχανή και γυρνάμε στο διαμέρισμά του.

Αλλάζω και πηγαίνω κατεύθυνση στο κρεβάτι ήμουν πολύ κουρασμένη για οτιδήποτε.

Το βράδυ σηκώθηκα 2 φορές για εμετό. Ο Άρης με το κατάλαβε γιατί κοιμόταν ευτυχώς γιατί θα τον ανησυχούσα. Έβαλα θερμόμετρο όμως δεν είχα πυρετό. Περνώ τηλέφωνο την Εύα να την ρωτήσω μήπως είχα αναιμία.
Ε: ναι?
-Εύα τι κάνεις?
Ε: καλά είμαι εσύ? Έφτασες? Πως περνάτε?

Vote and comment🖤