CHALLENGE ME, BABY ❤

Part 43

Ο καιρός περνάει δύσκολα χωρίς τον Άρη. Έχουν περάσει 3 μήνες από όταν έφυγε και η απουσία του ειναι αισθητή!

Τον πρώτο μήνα έμεινα στο σπίτι μας μέχρι να το ξενοικιάσουμε και κάθε βράδυ έκλαιγα. Έφερναν και την αδερφή του πολλές φορές και καθόμασταν αγκαλιά μαζί. Της μάθαινα να γράφει ή παίζαμε με τις κούκλες.

Με τον Άρη μιλάμε συνέχεια αν και εγώ τώρα με τα φροντιστήρια δεν πολύ προλαβαίνω. Η 2α λυκείου έχει πολλές απαιτήσεις και όσο να ναι είναι η προτελευταία χρονιά και πρέπει να δώσω βάση να περάσω κάπου καλά.

Σήμερα είναι Σάββατο και θα ερχόταν η Εύα στο σπίτι να κάτσουμε. Τρώω το μεσημεριανό και την περιμένω. Ακούω το κουδούνι.
Πάνω στην ώραα.

Ε:μπεημπηη
-γεια λέω κάπως ξερά δεν έχω όρεξη για τίποτα..
Ε: ακόμα γι αυτόν είσαι έτσι? Έλα ρε Έμμα θα γυρίσει μην είσαι έτσι τώραα. Και από την άλλη μπορείς να προχωρήσεις!
- Εύα ακούς τι λες εγώ δεν κάνω χωρίς τον Άρη είμαι ένα με αυτόν και δεν πρόκειται να βάλω κανέναν στην θέση του!
Ε: καλά έτσι έλεγα και εγώ αλλά τώρα έχω το Αχιλλέα μου!
- Εύα δεν πρόκειται να γίνει αυτό που λες! Φωνάζω!
Ε: καλά ηρέμησε. Λοιπόν σήμερα έχει πάρτι το σχολείο μας πάμε?
Την κοιτάω με άγριο βλέμμα και κουνάει θετικά το κεφάλι της.
Καθόμαστε λίγο ακόμα και έπειτα πηγαίνω πάνω στο δωμάτιο.

-πάω για ύπνο δεν μπορώ άλλο Εύα.
Ε: Εντάξει εγώ θα μαζέψω τα πιάτα και θα πάω σπίτι.
- Εντάξει σε ευχαριστώ που έκατσες μαζί μου και για τα πιάτα.
Ε: μην το συζητάς!

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και τότε μου έρχονται όλες οι αναμνήσεις μου με τον Άρη. Τα πρώτα μας νάζια. Τα φιλιά μας, οι φορές που κάναμε έρωτα. Όλα αυταα.

....

Πέρασε μίσος χρόνος. Έφτασε Πάσχα και θα πήγαινα στο χωριό να γιορτάσω μαζί με τους δικούς μου και τον Χρήστο. Τον αδερφό μου δηλαδή έχει μεγαλώσει αρκετά έχει γίνει 2 πλέον.

Με τον Άρη έχουμε χαθεί αρκετά αλλά με την οικογένεια του έχω πολλές καλές σχέσεις. Πολλά από τα νέα του μάλιστα τα μαθαίνω από αυτούς. Πολλές φορές παίρνω την Ζωή και πηγαίνουμε βόλτες γιατί μου θυμίζει τον Άρη και έτσι η απουσία του κάπως αναπληρώνεται.

Ετοιμάζω τα πράγματα για να πάμε χωριό και ακούω την πόρτα. Πηγαίνω  να ανοίξω και βλέπω την Εύα.
-χευυ τρέχω και την αγακαλιαζω.
Ε: φεύγεις ε?
-θα πάω χωριό για μια βδομάδα και θα γυρίσω.
Ε: ωραία αλλά θέλω να σου πω κάτι. Πάμε πάνω;
-ναι.

Για κάποιο λόγο το βλέμμα της με άγχωσε.
-τι έγινε?
Ε: Εύα χθες ο Άρης όπως γύρναγε στο σπίτι του από ένα πάρτι τράκαρε με το αυτοκίνητο. Αλλά είναι καλά τώρα είναι στο νοσοκομείο για προληπτικές εξετάσεις. Μόνο το χέρι του στραμπούληξε και το έχει δεμένο.
-τιιι πετάγομαι από την θέση μου.
Για αυτό το πρωί μου μίλαγε κάπως.
Ε: δεν ήθελε να σου το πει για να μην σε τρομάξει και αγχωθείς. Μου είπε πως είναι καλά και πως θα σου στείλει αυτός.
-Εύα δεν πρόκειται να τον περιμένω να μου στείλει θα τον πάρω.
Ε:μα είπε...

Πριν καν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση της είχα βάλει το τηλέφωνο στο αυτί.

- Άρη? Αγάπη μου είσαι καλά?
Α:ναι καρδιά μου. Συγγνώμη που το έμαθες από την Εύα αλλά δεν μπορούσα να στο πω εγώ.
-δεν πειράζει πες μου μόνο πως είσαι καλά!
Α: είμαι μια χαρά αφού μιλάω με εσένα είναι όλα καλά.
-Άρη σοβαρά μιλάω είσαι καλά? Χτύπησες?
Α: μόνο το χέρι στραμπούληξα και έχω κάτι μελανιές και γρατσουνιές.
-πφφ. Εσύ έφταιγες ή ο άλλος?
Α: ο άλλος. Αλλά αυτός σηκώθηκε και έφυγε και με άφησε εκεί. Αν και τώρα τον ψάχνουμε από κάμερες σε μαγαζιά.
-αχχ βρε Άρη...Τουλάχιστον φόραγες ζώνη?
Α: με ξέρεις εμένα χωρίς ζώνη?
-καλά λες.
Α: μην αγχώνεσαι εξάλλου και εγώ αύριο θα βγω.
-φφ καλά. Να μου στείλεις φωτογραφία σου να σιγουρευτώ πως είσαι καλά.
Α: Εντάξει αγάπη μου. Κλείνω γιατί έρχεται ο γιατρός. Σαγαπωω.
-Περαστικά σου.
Και εγωω και μου λείπεις.
Το κλείνω και κοιτάω την Εύα.
Ε: εγώ σου είπα πως είναι καλά αλλά δεν με ακούς.
Την αγκαλιάζω.
-σε ευχαριστώ για όλα.
Ε: γιατί με ευχαριστείς?
Δεν έχω κάνει κάτι.
-για όλα που είσαι πάντα δίπλα μου και που με στηρίζεις.
Ε: για σενα δουλεύω!
-χαχα σταμάτα.

Ακούω την μαμά να φωνάζει.
Μα: Έμμα ετοιμάσου παιδί μου γιατί τελικά θα φύγουμε το βράδυυ. Φωνάζει.
-Εντάξει μαμά.
Ε:φεύγω και εγώ για να σε αφήσω να τα μαζέψεις. Μιλάμε εμείς.
-Εντάξει βρε.
Με παίρνει μια από τις υπέροχες αγκαλιές της. Αυτές που με ηρεμούν.

Vote and comment ❤