Όσο επεξεργαζομαι το σπίτι το μυαλό μου φέρνει εικόνες από εμάς τους δυο αγκαλιά στον καναπέ, στο κρεβάτι του...
Ταράζομαι λίγο.
Η μόνη λύση είναι να επιστρέψει. Δεν αντέχω άλλους πέντε μήνες. Όχι ότι κάποιος μου λέει με σιγουριά πως εμείς οι δυο θα είμαστε μαζί... Αλλά.
Ν:Ο Άρης. Δεν θα το έχεις μάθει λογικά απο κανέναν απλά ήθελα να σου το πω. Σε κάποιους μήνες θα είναι πίσω. Τελειώνει τις σπουδές του γρηγορότερα. Θα αναλάβει για μερικές ώρες την μέρα το γραφείο του πατέρα του.Το ήξερα. Απλά όσο το αντιλαμβάνομαι τρελαίνομαι. Τρέμω κάπως. Ο οργανισμός μου σίγουρα δεν αντέχει να ακούει για αυτόν. Μου λείπει σαν διάολος.
-Ω-ωραια. Πιστεύω θα θα μιλήσουμε.
Τραυλίζω.Ν:Πιες λίγο πορτοκαλάδα φαίνεσαι χλωμή. Φάε και λίγο είναι χειροποίητα.
Πίνω λίγο πορτοκαλάδα.
Και φεύγει η ζαλάδα που είχα. Ίσως επειδή δεν τρώω πλέον σωστά.-Η Ζωή?
Καταφέρνω να πω μετά από λίγο.Ν:Ειναι στο χωριό ήθελε να δει χιόνι και έτσι έγινε.
Λέει αστεία.-Βασικά μου κάνετε μια χάρη?
Ν: Ο,τι θες κορίτσι μου.Μπλέκω τα χέρια μου και σκύβω το κεφάλι μου. Ντρέπομαι λίγο.
- Θα μπορούσα να πάω στο δωμάτιο του ξέρετε... Να πάρω μια μπλούζα του?
Φαίνομαι απελπισμένη. Τραγική.
Η κυρία Νίκη γελάει. Μου σηκώνει το πιγούνι.
Ν: ο έρωτας δεν κρύβεται μικρό μου. Δεν χρειάζεται να ρωτήσεις. Ανέβα.
Της χαμογελάω και ανεβαίνω καπως τρέχοντας στο δωμάτιο ξέρω τα κατατόπια απέξω και ανακατωτά.
Κάθομαι στο κρεβάτι του.Ξαπλώνω και μυρίζω τα παπλώματα.
Μυρίζει Άρης.
Αυτή η μυρωδιά που χαρακτηρίζει την μοναδικότητα του ναι αυτό μύριζει, ίσως και λίγο βανίλια.Ανοίγω την ντουλάπα του κάτω έχει δύο ζευγάρια σουπερ σταρ παλιά και κατι ξεσκισμένα βανς.
Φορμες, τζιν, πουκάμισα. Οππ μπλουζάκια.
Αρπάζω ένα κάπως λευκό με ένα λογκο απτο φίδι της επωνυμίας γκουτσι και μαύρες ρίγες από πίσω. Υπέροχο.
Το αγκαλιάζω και
το παίρνω στο χέρι. Αφήνω ένα φιλί στο μαξιλάρι του.
Κλείνω την πόρτα και κατεβαίνω στο σαλόνι.
Φτάνω στο τελευταίο σκαλί. Σηκώνω το κεφάλι μου και κυριολεκτικά μου πέφτει το σαγόνι.
Ο Άρης. Η κυρία Νίκη τον εχει σφίξει στην αγκαλιά της και χαμογελάω σε αυτήν την εικόνα.
Τα μαλλιά του πιο μακριά. Πιο γεροδεμένος, μεγαλύτερες πλάτες. Και καλύτερη στάση σώματος. Το άρωμα του απλώνετε στον χώρο. Κλείνω λίγο τα μάτια.
Με παρατήρησε μόλις.
Τρέμω ακόμα περισσότερο.
Δεν γίνεται θα πέσω κάτω. Που είναι η Εύα όταν την χρειάζομαιιιι.Ν:Εμμα μου έλα να χαιρετίσεις τον Άρη.
Κοιτιόμαστε αντανακλαστικά. Μετά επεξεργάζεται την μπλούζα του και την σφίγγω πιο πολύ πάνω μου.
Πλησιάζω κοντά του και τον κάνω μια αγκαλιά. Με χάιδευε στην πλάτη και μυρίζει τα μαλλιά μου. Η καρδιά μου χτυπά σε τρελούς ρυθμούς και η αναπνοή μου χαλάει. Το στομάχι μου δένεται κόμπος.
-Για-γιατί η ήρθες?Α:Δεν μπορούσα να μην βρισκομαι εδω στην αλλαγή χρόνιας.
Ν:παω να σου φέρω σοκολατα μωρό μου περίμενε και συ Έμμα να σε χαιρετίσω.
Με την προσφώνηση μωρό μου έρχονται εικόνες από παλιά. Η σχεση μας ιδιαίτερα.
Καθόμαστε άβολα ο ένας απέναντι στον άλλον στους καναπέδες.
Α:Δε είναι ευγενικό να κλέβεις ρούχα μου.
-Να ε εγώ απλά η ήθελα να...
Α:Αστο μικρή άστο.
Κράτα την. Απλά να ξέρεις έχει διακόσια ευρώ.Ο Άρης δεν νοιαζόταν ποτέ για τα λεφτά ενώ τώρα τι?
-Οκευυ.
Λέω και έρχεται η κυρία Νίκη.
Με αγκαλιάζει και χαιρετιόμαστε. Μου λέει να προσέχω και θα τα παω τέλεια στις πανελλήνιες.-Χρόνια πολλά Άρη.
Λέω και πηγαίνω προς το σπίτι μου ενώ τα δάκρυα μου τρέχουν...Φτάνω σπίτι και ευτυχώς δεν ειναι κανένας. Δεν ήθελα να με δει και κανένας έτσι.
Κάθομαι στο κρεβάτι μου και σκέψεις περνάν απτον νου μου.
Ο Άρης με την κοπέλα του στο αμάξι... Η μέρα που χωρίσαμε... Η μέρα που κάναμε έρωτα..
Το πρώτο μας φιλί.
Ζαλίζομαι κάπως πιο έντονα και σφίγγω το κεφάλι μου.
Το νιώθω... Παθαίνω κρίση πανικού.
Τρέμουλο σε όλο μου το κορμί.Αρπάζω το κινητό μου. Πατάω την πρώτη επαφή και καλώ.
Ε:Ελα κορίτσι μου.Δεν ειμαι σε κατάσταση να μιλήσω.
-Ε ευα.. Ε ελα γρήγορα. Δ δεν αντέχω.
Λέω και το αφήνω ανοιχτό στο κομοδίνο.
Νιώθω πως χάνω τις δυνάμεις μου.
Ίσως λιποθυμήσω κιόλας.
Άρης.. Άρης..Το όνομα του με περιτριγυρίζει.Vote and comment ❤
Οι ανανεώσεις θα είναι πιο αργές λόγω υποχρεώσεων. Ελπίζω να μας καταλαβαίνεται. But, stay tuned👐
ČTEŠ
CHALLENGE ME, BABY ❤
TeenfikceΠλησιάζω κοντά του και τον κάνω μια αγκαλιά. Με χαϊδεύει στην πλάτη και μυρίζει τα μαλλιά μου. Η καρδιά μου χτυπά σε τρελούς ρυθμούς και η αναπνοή μου χαλάει. Το στομάχι μου δένεται κόμπος. -Για-γιατί η ήρθες? λέω καθώς η φωνή μου τρεμοπαίζει ...