CHALLENGE ME, BABY ❤

Part 101

Εγώ απλά χάνομαι στην νιρβάνα. Είμαι τόση ώρα στην πίεση, και κουράστηκα όσο ποτέ άλλοτε.

Α-Να μας ζήσει μωρό μου. Λέει και με φιλάει ενώ με χαϊδεύει στο κεφάλι.
Γ-Λοιπον να σας ζήσει είναι ένα υγιέστατο αγοράκι.

Το αφήνει στην αγκαλιά μου και σημειώνει στην ώρα που γεννήθηκε. Είναι τοσο μικροσκοπικό, τα χέρια μου τρέμουν από την κούραση και ο Άρης μας κοιτάει από απόσταση ενώ οι νοσοκόμες με προετοιμάζουν για την μπεμπα μου. 

-Αρη έλα να πάρεις γιο σου αγκαλιά.
Πλησιάζει και τον βάζει στην αγκαλιά του και τοτε ο μικρός αρχίζει να κλαίει όπως κάνει και ο Άρης προφανώς από συγκίνηση. Τον περνούν οι νοσοκόμες τον μπέμπη για να συνεχίσω την πορία μου.

Εδώ και μιάμιση ώρα συνεχίζω να σπρώχνω και η μπέμπα δεν λέει να μας κάνει την τιμή. Ο Άρης έχει φοβηθεί και ο γιατρός με παροτρύνει να συνεχίσω.
Σπρώχνω αρκετές φορές ακόμη και από τα νεύρα μου φωνάζω στον Άρη.

-Ε βέβαια εσύ φταις για όλα, εσύ φταις που έχουμε εδώ μέσα τέσσερις ώρες και παιδεύομαι. Κοντεύω να πεθάνω επειδή εσύ ξέχασες να βάλεις προφυλακτικο, δηλαδή έλεος. ΑΑΑΑΑΑΑΑ.
Άκουω ένα πιο όμορφο και γλυκούλη κλάμα και χαλαρώνω σε σημείο να με πάρει ο ύπνος, ένιωσα την απόλυτη ευτυχία.
...

Ξυπνάω και έχω ένα οξύ πονοκέφαλο. Κάνοντας με να τρίψω το κεφάλι μου, μήπως περάσει. Μετά θυμάμαι πως βρίσκομαι στο νοσοκομείο και. Ωχ τα μωρά μου. Βλέπω δίπλα μου τον Άρη να κοιμάται στην πολυθρόνα. (Ξανά) και πιο δίπλα δύο 'καλαθακια' τα μικρά μου. Σηκώνομαι όπως μπορώ και τα χαϊδεύω αφού τα παρατηρώ. .

Ο μικρός μου είναι αρκετά μεγαλο μωρό έχει μέλι μάτια όπως φαίνεται. Μετά η μπέμπα είναι αρκετά μικροσκοπική ,έχει τα πράσινα μάτια του πατέρα της.
Α-Ειναι τόσο όμορφα όσο η μαμά τους.
Λέει και τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και με φιλάει παθιασμένα.
-Συγγνώμη που σου μίλησα έτσι πριν απλά πόναγα. Αλήθεια συγγνώμη φάνηκα πολύ κακός άνθρωπος. Λέω και χώνομαι στην αγκαλιά του, κρύβοντας το πρόσωπο μου.
Α-μωράκι μου μπροστά στο δώρο που μου έκανες δεν κρατάω τίποτα άλλο.
..

Στο σπίτι.

Σήμερα τα μικρά είναι ανήσυχα διότι ήρθαν σε νέο μέρος και λογικά πρέπει να προσαρμοστούμε.
Ο Άρης δεν με αφήνει να κουβαλήσω τίποτα. Και να ήθελα δεν μπορώ γιατί είμαι ακόμα  αρκετά κουρασμένη και πτώμα αφού συνέχεια σηκωνόμουν έτσι ώστε να τα ταΐσω.

Τώρα ετοιμάζομαι να τους δώσω το γάλα τους γιατί ο μικρός έχει πλανταξει στο κλάμα, ενώ η μπέμπα είναι ήρεμη δύναμη σαν τον πατέρα της. Πλάκα κάνω απλά μοιάζει όσο τίποτα από τώρα στον Άρη. Κάθομαι στην πολυθρόνα που έχουμε στο δωμάτιο τους και ταΐζω τον μικρό πρώτα και μετά την μπέμπα που αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά. Της δίνω ένα φιλάκι και την βάζω στην κούνια της.

Ευτυχώς κοιμήθηκαν γιατί είμαι κουρασμένη όσο δεν πάει.
Ξαπλώνω στην  κρεβατοκάμαρα μου και ο Άρης ανεβαίνει προς το μέρος μου φιλώντας όλα τα μέρη του σώματος μου.

Α- Σε αγαπάω λέει και με φιλάει στον λαιμό.
-Εγω πιο πολύ.
Α-Δεν περίμενα μωρό μου να καταλήξουμε έτσι, δεν ήξερα πως εκείνη η μέρα που συναντηθήκαμε και αρπαχτήκαμε θα στιγμάτιζε ολη μου την ζωή. Και είμαι ευγνώμων για αυτες μου τις επιλογές,ειδικα για τα παιδιά μας και εσένα φυσικά που μου χάρισες ο,τι πιο πολυτιμότερο είχες. Και να ξέρεις αγάπη μου θα σε αγαπάω για πάντα, μέχρι να γεράσουμε και θα ήμαστε στα βαθιά γεράματα. Σε αγαπάω .
Λέει και με φιλάει ενώ εγώ δάκρυσα .
-Τι σε έπιασε μωρό μου;
Α-Απλα θέλω να εξωτερικευσω ότι νιώθω για εσένα, αξίζει να τα ξέρεις  .

..

Μετά απο περίπου δέκα μήνες.

Και ναιιι σήμερα είναι η μέρα. Σήμερα βαφτίζουμε τα παιδιά επίσης είναι ο γάμος μας σήμερα. Ξέρω πολύ άγχος αλλά τι να κάνουμε. Έχω περάσει στο πανεπιστήμιο και οι σπουδές μου πάνε καλά ευτυχώς γιατί δεν έχω καν ελεύθερο χρόνο με τα μωρά μου.
Τώρα χαλαρώνω ενώ στο σπίτι βρίσκεται όλο το σόι το δικό μου και του Άρη και κάθονται στον κάτω όροφο, περιμένοντας εμένα να κατέβω. Τα παιδιά τα εχει η μαμα με την κυρία νίκη και τα νταντευουν επίσης ο Άρης είναι στο πατρικό του, τον ξυρίζουν και γενικά έχουν κάτι έθιμα εκεί. Το ΜΟΝΟ που δεν θέλω να έχει συμβεί είναι αυτό με την χορεύτρια.
Αχαμ αυτό. Εχω πάνω από το κεφάλι μου την κομμώτρια και την μακιγιέζ και απλά χαλαρώνω.

Vote and comment 🖤