CHALLENGE ME, BABY ❤

Part 33

-Κοίτα. Θα ήθελα να πάω να μείνω κανονικά στο δικό μου σπίτι. Ξέρω πως ήταν και δικιά μου ιδέα να έρθουμε μαζί εδώ. Αλλά κανένα ζευγάρι από όσα ξέρω δεν μένει μαζί σε τέτοια ηλικία. Είμαι μικρότερη σου πρώτον και θέλω να ζήσω λίγο ακόμα με τους γονείς μου.
Η σχέση μας θα έχει ένα μυστήριο αφού θα είμαστε λίγες ώρες χωριστά.
Θα σε πείραζε?

Τον βλέπω να σκέφτεται.
Α:Εσύ θα νιώθεις καλά με αυτό?
Βασικά σε έχω πιέσει κάπως ή σου έχω κάνει κάτι γενικά?
- Άρη μου τίποτα δεν μου έκανες απλά πιστεύω θα είμαστε καλύτερα έτσι. Μόλις μπω στα 18 θα είμαι τελείως δικιά σου. Άμα είμαστε μαζί βέβαια.

Α: Μιλάς πολύ ώριμα. Και χαίρομαι γι' αυτό. Έχεις δίκαιο θα το δοκιμάσουμε άμα δούμε δυσκολίες θα μιλήσουμε.
Καιι να ξέρεις σαγαπάω.

-και γω σαγαπάω.

Με φιλάει απαλά.
Χαϊδεύει το μάγουλό μου.

Α:Άρα θα μαζέψεις τα πράγματα σου?

-ναι δεν είναι πολλά σε 10 θα είμαι έτοιμη να με πας σπίτι.

Φτιάχνω τον σάκο μου. Και με πηγαίνει σπίτι.
Μόλις φτάνουμε.
Α:Να προσέχεις καληνύχτα μικρή μου. θα σου στείλω μήνυμα μετά.
-Καληνύχτα Αρούλη.
Βγαίνω και ξεκλειδώνω την πόρτα. Κλάματα μωρού ακούγονται.
Αχ ο μπεμπούλης.
Μα: Καλώς το κορίτσι μας.
-Γεια σου μαμά!
Πάω να αφήσω τα πράγματα και έρχομαι να ξεκινήσεις την μουρμούρα.
Λέω και γελάμε.
Ανεβαίνω την σκάλα και τακτοποιώ το δωμάτιο μου. Ρούχα, βιβλία, καλλυντικά και βουαλαα.
Πηγαίνω και στο δωμάτιο του μικρού.
Αχουτο είναι ξύπνιος και μου χαμογελάει. Έχει μελί ματάκια.
Καιγω περίπου μελί έχω. Απλώνει τα χεράκια του για να τον αγκαλιάσω.
Τον σηκώνω στην αγκαλιά μου και είναι τόσο ελαφρύς.
Κατεβαίνω τα σκαλιά σιγά μην πέσω κιόλας.
-Εγώ είμαι η αδερφή σου μικρούλη. Δεν έχουμε περάσει χρόνο μαζί όμως ήρθα να τον αναπληρώσω. Τι λες?
Το μικρούλι αρχίζει να γελάει.
-Μαμααα αυτό με κοροϊδεύει. Λέω γκρινιάζοντας.
Μα:Ιιι μην λες στον αδερφό σου αυτό.
Τον βάζω στη καρεκλίτσα που είναι για μωρά. Και μου αρπάζει ένα δάχτυλο μου. Και το πιέζει το δαγκώνει και
-Αουυυ μαμά με δάγκωσε πεινάει το μικρούλι.

Εεε μου έρχεται στο μυαλό 'μωρό'.
Φακκ η Εύα. Δεν την πήρα τηλέφωνο.
Γαμώ.
Τρέχω στο δωμάτιο μου παίρνω το τηλέφωνο και κάθομαι στην πολυθρόνα.
Την καλώ.
Ε:Έμμα ?
-Έλα αγάπη μου πως είσαι?
Ακούω να κλαίει.
Δεν το έχει συνειδητοποιήσει ακόμα.
-Δεν χρειάζεται να κλαις. Πως είσαι? Πονάς?
Ε:δεν μπορώ να μιλήσω Έμμα...
Θα έρθω στο σχολείο αύριο. Θα τα πούμε εκεί. καληνύχτα.

Πριν προλάβω να απαντήσω μου το κλείνει. Ήταν συνδεδεμένη με το μωρό της απόλυτα φυσιολογικό.
Πωωωω.
Βάζω τα γόνατα κοντά στο πρόσωπο μου και μου φεύγουν κάποια δάκρυα. Απ'την υπερένταση.
Η μαμά έρχεται και με χαϊδεύει.
Μα:Όλα καλά?
- Μαμά η Εύα ήταν έγκυος.
Την βλέπω να παθαίνει ένα σοκ 
Μα:Καιι τι έκανε κορίτσι μου?
-Έπεσε σήμερα και το μωρό της πέθανε μαμά.
Μα:Θα μπορέσει σε πιο μεγάλη ηλικία να κάνει παιδί. Δεν χρειάζεται να αγχώνεται. Είναι πολύ μικρή για παιδάκι τώρα. Όπως και εσύ. Είστε μόνο 16.
-Καλα λες...
Μα:Πάω να ταΐσω τον μικρό και μετά άμα θες να δούμε παιδικά όπως παλιά έτσι?
Γελάω λίγο.

Το κινητό μου τρίζει.

Μήνυμα από 'Μωρό μου '

~Έφτασα. Είναι όλα καλά?

~ Όλα καλά.

~ Αύριο θα έρθω να σε πάρω να πάμε μαζί σχολείο. Η Εύα?

~Εντάξει. Δεν είναι καλά. Καθόλου νομίζω βασικά.

~Όλα θα πάνε καλά.
Μην αγχώνεσαι εσύ.

~ Είμαι καλύτερα.

~Θέλω να σε φιλήσω.

~Καιγω...

~Θα σε φιλήσω αύριο που θα πάει...

~Η προπόνηση καλά??

~ Ναι το Σάββατο είναι ο αγώνας, θα έρθεις?

~Φυσικά και ναιι.

~ Χαίρομαι μωρό μου.

~ποτέ ξεκινάς επαναλήψεις για πανελλήνιες είπαμε?

~την άλλη εβδομάδα θα ξεκινήσω ξανά στο φροντιστήριο.

~Έχεις δύναμη εσύ μην μου αγχώνεσαι.

~Θυμάσαι πως θα φύγω Αμερική έτσι?

~Άρη ναι πολύ καλά.

~Θα κάνω τα πάντα να έρθω γρήγορα πίσω για σένα και το ξέρεις καλά.
Ας αλλάξουμε θέμα.

~Ο μπέμπης είναι κιούτικος.

~Στείλε να τον δω!
(Η φωτογραφία είναι αυτή πάνω)
~Δεν είναι κουκλί?

 ~Από την αδερφή του πήρε.. 

~Η αδερφή του μπέμπη σε ένα ακριβώς μήνα έχει γενέθλια.

~Το ξέρω καρδιά μου μου το έχεις πει γύρω στις πεντακόσιες φορές.
7/4 σωστά.?

~Μμμμ ναι..

~Ωραία λοιπόν επειδή είμαι πτώμα τα λέμε από κοντά. Σαγαπάω.

~Καιγω. Φιλάκια.

~Παντού 💋

Vote and comment❤