Hier stonden we dan, Kim, Romy en ik met alle drie de tranen over onze wangen stromend terwijl de jongens ons uitlachten omdat we emotioneel bezig waren. "Spreek jullie snel." zeg ik nog voordat ik de tour bus in stap. Ik laat me vallen op een van de bankjes en voel hoe de bus wegrijdt. Ik kijk om me heen, overal liggen papiertjes van snoep, colablikjes en lege zakken chips, en dat na een dag. Mijn moeder komt de kamer binnenlopen, zou dat mijn toekomst zijn? Mijn dochter haten en mijn zoon naar de hemel prijzen. Zou ik net zo'n lichaam als haar krijgen. Ze is niet dik maar zeker niet de dunste. Ik staar kort naar mijn buik en wrijf er met mijn hand over heen. Ik voel dat iemand naar mij staart. Als ik mijn hoofd optil kijk ik recht in de ogen van Simone. Ik slik en draai me de andere kant op. We waren ondertussen al een uur onderweg. "Onze eerste stop is zo, we gaan wat eten bij een cafetaria, Wat willen jullie?" iedereen noemde het op en mijn moeder schreef het op. "ik hoef niks." mompel ik zachtjes. "Ja, want ze mag niet nog dikker worden, kijk hoe ze nu al is." zegt ze kil en ze draait zich om. Ik slik en voel de tranen opborrelen. Ik storm de woonkamer uit en laat me op de grondzakken als ik uit het zicht van de jongens ben. Met grote halen begin ik te snikken. En dan vraagt iedereen zich af waarom ik me dik voel. Ik hoor voetstappen richting mij komen. Ik voel hoe iemand naast mij neer knielt en een arm om mij heen legt. Ik durf niet op te kijken, ik voel me een idioot. Het is waarschijnlijk toch Owen of Simone wie naast me zit. "je bent niet dik, Megan." Ik kijk op als ik merk dat Owen noch Simone naast me zit. Ik knik als ik in Reins ogen kijk. "Geloof je me?" ik bijt op mijn lip en knik dan nog eens. "je gelooft me niet." ik kijk hem verbaasd aan. "Ik zie het in je ogen." waarom ziet iedereen altijd alles in mijn ogen? Ik ben toch niet zo voorspelbaar? "En ik zag hoe je naar je buik keek toen straks." Rein staat op en trekt mij omhoog recht in zijn armen. "Trust me." Ik zucht. "Kom." Hij veegt snel alle mascara van mijn gezicht en neemt me mee terug naar de woonkamer.
Iedereen in de woonkamer was aan het eten terwijl ik naar een van de lege blikjes op de grond staarde. "eet iets." Reins stem klonk bijna smekend, en hield zijn patat bakje voor mijn neus. Ik bijt op mijn lip en pak er twijfelend eentje uit. Mijn vader staat op, zet zijn patat op tafel en pakt een bord. Hij gooit er wat patat op en geeft het aan mij. Ik was ondertussen mijn hele lip al kapot aan het bijten. Ik wil niet eten. Een misselijkmakend gevoel ging door mijn lichaam heen toen ik naar de patat keek. Ik zet mijn patat op tafel en ren naar de wc. Eenmaal daar voel ik hoe alles eruit komt. Niet dat er veel inzat. Ik voel hoe iemand mijn haren vast pakt en over mijn rug wrijft. Als eindelijk alles er uit is, sta ik op en spoel de wc door. Achter mij staat Owen. "Gaat alles wel goed?" ik knik. "Ik voel me gewoon al een tijdje misselijk." Owen knikt, en geeft mij mijn tandenborstel aan. Ik poets snel mijn tanden en loop de woonkamer weer binnen. Het bord patat laat ik staan en ga weer op de bank zitten. Marie - ze is geen moeder meer voor me - kijkt me hoofdschuddend aan. Ze is teleurgesteld in me. Is ze altijd al geweest. Ik bijt op mijn lip en laat mijn hoofd in mijn handen zakken. "Is she ok?" hoor ik Daan zachtjes aan Owen vragen. "i don't know." mompelt hij zachtjes, als ik mijn hoofd op til zie ik dat iedereen naar mij kijkt en een blos verschijnt op mijn gezicht en ik wendt snel mijn gezicht de andere kant op. "hebben jullie Euh, wat drinken hier ergens?" ik hoor Daan kort lachen om mijn actie en zie hem daarna opstaan. "volgt u mij mevrouw." zegt hij beleefd en een kort lachje komt uit mijn mond. Ik staar verbaasd naar Daan, ik lach. Hij trekt mij omhoog en haakt zijn arm in die van mij. Na twee passen stopt hij met lopen. En opent de koelkast, het enige wat er in staat zijn 2 blikjes bier. "Dude, ik drink geen bier." mompel ik richting hem. "Wacht even dan." hij doet de koelkast dicht en loopt daarna weg. Verbaasd kijk ik hem na. Niet veel later komt hij terug met een blikje cola. "Alstublieft" Ik glimlach naar hem en loop daarna weer naar de bank. Daan haalt iets uit zijn kontzak. "wil je ook een rietje?" ik kijk vies naar het rietje en schudt mijn hoofd. "Daan wees lief voor haar, ze zit hier tussen 4 jongens en dan wil ze geen rietje uit jouw reet." Daan steekt zijn tong uit naar Nils. "ik heb opeens geen honger meer." lacht Rein. Ik gaap en rek mijn armen uit, ik ben zo moe. "Moet ik je slaapkamer laten zien?" zegt Simone nu lachend, ik knik. En sta tegelijk met haar op. "je deelt je kamer met Rein, als je het niet erg vind." ik schud mijn hoofd. Ik kom liever op een kamer met Rein dan met Daan of Nils. Er staat maar een bed op de kamer. Ik slik en bijt op mijn lip. Ik laat mijn blik de kamer rond gaan en ik zucht opgelucht als ik een matras op de grond zie liggen. Ik hoor hoe Simone zachtjes lacht en laat mezelf dan op het matras vallen. Een aantal secondes later komt Rein de kamer binnen ziet mij liggen. Hij tilt mij op en gooit mij op het grote bed en gaat zelf op het matras liggen. "Euh Rein wat doe je?" vraag ik verdwaast. "Op mijn bed liggen." zegt hij lachend. "Nee, jij gaat gewoon hier slapen en ik slaap daar." zeg ik protesterend en rol van het grote bed af. Met een plof beland ik op Rein. "Euh hoi?" zo snel als ik kan rol ik van hem af. "Sorry." mompel ik terwijl ik mijn wangen rood voel worden. "hoe oud ben je eigenlijk?" vraagt Rein terwijl hij op zijn zij gaat liggen. Ik staar naar het plafond. "17, jij?" Zijn ogen branden op mijn gezicht. "18." ik maak een vaag geluidje, geen idee wat ik er mee bedoel. Simone was hier ook nog ergens. Ik ga recht zitten en zie Simone op het bed liggen. "Simone slaapt." mompel ik zachtjes als ik weer ga liggen. Rein en ik praten nog wat. Maar na een tijdje voel ik mijn ogen zwaar worden en val ik in een diepe slaap, met Rein naast me.
