Het concert zou over enkele minuten beginnen en de jongens waren super nerveus. Het was hun grootste concert ooit en ze waren bang dat ze het zouden verpesten. "Ugh calm down guys, jullie zijn irritant." Wanneer Nils voor de zoveelste keer wil opstaan laat ik me op zijn schoot vallen. "Seriously relax." mompelde ik tegen hem. De jongens worden geroepen en ik sta op van zijn schoot. Ik druk een kus op zijn lippen en duw hem daarna in de richting van het podium. Ik zie hoe Willems blik af en toe op mij rust als ik met Nils praat of zoals net mijn lippen op de zijne druk. Hij komt nu dan ook richting mij en Kelly lopen. "Megan Playfair, Am i right?" ik knik naar hem. "Ik heb al veel over je gehoord en niet alleen van Owen." mompelt hij. "Goed of slecht?" hij haalt zijn schouders op. "positief." Antwoord hij. Ik richt mijn blik op het podium waar ik meer meisjes hoor gillen dan dat ik de jongens hoor zingen. "Weetje, ik heb het niet over Nils of Owen die over je praat, er is een van die jongens daar op dat podium, die zoveel gevoel voor jou heeft." Ik bijt op mijn lip. "Waarom vertelt u dit?" ik hoor hoe hij zucht. "Ik wil gewoon zeggen, pas op met je gevoelens." zei hij nog voordat hij weg loopt. "Waar ging dat over?" Ik haal mijn schouders op. "Ik have no idea." wat bedoelt hij met oppassen met mijn gevoelens, is hij bang dat ik Nils ga breken of dat Nils mij gaat breken? Ik bijt op mijn lip. Fuck Willem, seriously Fuck him.
Wat Willem zegt blijft door mijn hoofd spoken, Nils zijn armen lagen om mijn lichaam heen. Ik was in slaap gevallen in zijn Hotelkamer en toen had hij mij op zijn bed gelegd, een half uur daarna was ik wakker geworden. En nu, drie uur later, lig ik hier nog steeds wakker. Ik til mijn hoofd een stukje op zodat ik naar Nils zijn gezicht kan kijken. Zijn ogen zijn gesloten en een kleine glimlach ligt op zijn lippen. Willems woorden hadden me bang gemaakt over mijn toekomst met Nils, als we ook maar een toekomst hebben. En wie zou die jongen zijn die volgens Willem hopeloos verliefd op mij is? Ik snap niet hoe de jongens hem aardig vinden, Willem irriteert me nu al en ik heb vijf minuten met hem gesproken. Er zijn in ieder geval al een aantal jongens die afvallen, Nils en Owen. Dan heb je Daan en Rein nog, geen van hun toonde tekens dat ze mij leuk vonden, of Willems woorden, hopeloos verliefd op me waren. Nils ligt nog steeds vredig te slapen. Zijn adem strijkt langs mijn wangen, als hij uitademt. "Je zou echt eens een dutje moeten doen" Nils opent zijn ogen. "Wat is er?" ik zucht en vertel hem wat William mij vertelde en mijn gedachtes. "Een ding is zeker, ik zal jou nooit breken." een scheve glimlach stond op Nils zijn gezicht. "Ik hou van je Megan." Ik kijk hem met grote ogen aan. "Ik ook van jou, Nils." zijn glimlach wordt groter en mijn mondhoeken krullen nu ook omhoog. "Ga nu maar wat slapen, morgen vroeg opstaan." ik druk een kus op zijn lippen en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. Het laatste wat ik nog voelde was Nils zijn lippen tegen mijn kruin.
We waren al twee dagen in Parijs, en dit was de eerste dag dat we de stad konden bezichtigen. Iedereen stemde er natuurlijk voor in om naar de Eiffeltoren te gaan. Nils zijn vingers waren verstrengeld in de mijne, nu maar hopen op wat Kelly zei, dat hij het zo afleerde. Eerlijk gezegd was ik doodsbang voor hun fans. We waren al een tijdje aan het lopen en de Eiffeltoren kwam al in zicht. Eenmaal daar zag ik de jongens naar de lange rij voor de lift staren. "Zullen we de trap nemen." stelt Simone voor. Iedereen stemt in. Met de trap zou waarschijnlijk sneller gaan dan voor de lift wachten. Terwijl iedereen rustig de trap op liep werd ik door een rennende Nils mee getrokken. "Nils, rustig ik heb geen conditie." Ik hoor hoe hij lacht. "Spring op mijn rug." ik deed wat hij zei en hij begon opnieuw te rennen. Hij ging niet echt snel, maar dat leek hem niet uit te maken. Na een lange tijd gerend te hebben, stopt hij hijgend en ik laat me van zijn rug af glijden. "You ok." een lach siert zijn gezicht. "Perfect." Toen we eenmaal boven waren, waren de anderen halverwege omdat wij -Nils- rende. Ik staar over de rand naar buiten, en Nils sloeg zijn armen van achter om mijn middel heen. Samen genoten we van het uitzicht. Nils draait me om, zodat ik hem aankijk. "Megan, dit was het meest romantische moment wat ik kon bedenken." hij staart diep in mijn ogen. "Wil je de mijne zijn, wil jij het meisje zijn die ik mijn vriendin kan noemen?" een grote glimlach siert mijn gezicht, en ik knikte niet instaat om iets uit te spreken. Ik pak hem bij de kraag van zijn polo vast en trek hem tegen me aan waarna ik een kus op zijn lippen druk. Zijn tong vindt na een aantal minuten de mijne. Hier sta ik dan, boven aan de Eiffeltoren, met de meest geweldige jongen die er bestaat en ik mijn vriendje kan noemen: Nils Alexander Käller.
