"En deze dan?" Ik bestudeer de foto aandachtig. "Waarom zijn we op een kinderboerderij?" Vraag ik lacherig. "Dat wilde je. Je was echt super hyper, en wilde een geit knuffelen. Niet dat de geit dat ook wilde, want hij rende hard weg." Ik schiet in de lach.
"Geitje, kom hier. Mama wil een knuffel." lachend liep ik op het beest af. "Ik mag eerst!" Nils kwam ook aan rennen, en rende op volle snelheid op de geit af, en gaf hem daarna een soort knuffel. Ik kwam niet meer bij van het lachen. Het beest geeft Nils een schop tegen zijn been en rent daarna weg. Ik val op mijn knieën van het lachen. "Idioot. Dat moet je rustig doen." Zeg ik lachend. Ik loop rustig op de zelfde geit als net af, als die hard weg rent. "Dan niet, stom beest." Mompel ik en ik hoor Nils in de verte in de lach schieten.
"Dat weet ik nog!" giechel ik richting Nils. "Zullen we wat gaan eten, ik heb honger!" Lacht hij. Ik rol met mijn ogen en knik dan. "Vreetzak." Hij lacht en samen lopen we naar beneden. "Wat zijn jullie allemaal aan het doen?" Owen komt uit de keuken lopen. "Daan?" Hij draait zich om, en ik trek hem in een knuffel. "Nils heeft het me uit gelegd. Wat er gebeurt was." Hij kijkt me verschrikt aan. "Het is oké, denk ik." Hij zucht zachtjes. "Het spijt me echt heel erg van alles. Serieus. Dat was de reden waarom ik gek werd vanmiddag, het was omdat ik me nu pas realiseerde dat ik domme dingen deed, dat ik niet in zag hoe gelukkig jullie twee waren." Ik zucht zachtjes. "Het is oké Daan." Hij schudt zijn hoofd. "Er zijn nog zoveel dingen die ik voor jou en Nils moet goed maken. En ik ga zorgen dat het gerucht van jou en mij uit de wereld verdwijnt." Dit keer was het mijn beurt om te zuchten. "Hoe dan?" hij haalt zijn schouders op. "Geen idee." Nils trekt mij mee naar de keuken. "Zoals ik al zei, ik heb honger." antwoord hij lachend om mijn verbaasde gezicht. "En ik moet mee omdat?" Hij haalt zijn schouders op en trekt mij dicht tegen zich aan. "Not to ruin the moment, maar dit is nog steeds heel raar voor me. Mijn hoofd zegt dat ik bij Daan hoor, terwijl mijn hart en zo een beetje de rest van de wereld zegt dat ik bij jou hoor." Hij zucht zachtjes. "Je weet het misschien niet meer, maar ik hou van je. Heel veel. En ik ga alles doen om te zorgen dat je dat weer weet." Ik glimlach naar hem en trek hem in een knuffel. "En nu wat eten." zegt hij en laat me los, ik rol met mijn ogen naar hem en druk hem op een van de barkrukken aan het kookeiland. "Wat wil je?" Er staat een scheve glimlach op zijn gezicht. "Ik wil jou geheugen terug." Ik zucht zachtjes. "Ik doe mijn best, maar de enige dingen die ik me herinner behalve de Eiffeltoren zijn dingen die vrienden ook doen." Hij bijt op zijn lip. "Het komt wel goed, ik beloof het je." Zijn duim streelt over mijn wang, hij staat op en trekt mij tegen zich aan waarna hij zijn lippen op de mijne drukt. Terwijl zijn duim nog steeds over mijn wang streelt trekt hij zich met zijn andere hand via mijn heup dichterbij. Mijn handen liggen in zijn nek terwijl ze met zijn haar spelen.
"Ik heb het!" roept Nils blij. "We gaan samen koken, dat hebben we eerder gedaan." Ik glimlach naar hem. "Wat wil je koken?" vraag ik hem. "Pannenkoeken?" Ik knik lachend. "Dan kan ik jou mijn geweldige pannenkoeken gooi truc laten zien." Grinnikt hij. "Dat wil ik zien." zeg ik lachend terwijl hij de mix en de melk pakt. "Geef de melk is." mompel ik als Nils nog steeds aan het klooien is om de melk open te krijgen. Ik rol met mijn ogen en trek de fles uit zijn handen. "Je draait de verkeerde kant op" zeg ik lachend. Ik gooi de goede hoeveelheid melk erbij en klop het met de klopper. "Wat zijn jullie aan het doen?" Owen komt de keuken binnen met een zak chips. Ik trek de zak uit zijn hand. "Wij maken het avond eten, dus blijf van die chips af." mompel ik richting hem als hij de chips weer wil pakken. Hij haalt zijn schouders op en loopt daarna de keuken weer uit. Als alles goed is gemixt geef ik de bak aan Nils. "Vermaak je ermee." Hij zet zijn grootste grijns op en begint pannenkoeken te maken, de eerste drie gaan tot mijn verbazing nog aardig goed. "nummero vier." Zegt hij blij. Hij gooit het ding in de lucht en wacht tot die weer naar beneden komt om hem op te vangen. Nils kijkt verbaasd naar boven en net op dat moment laat de pannenkoek los van het plafond en valt recht op zijn gezicht. Ik kan mijn lach niet meer inhouden en begin hard te lachen. "Miss Playfair! Stop laughing!" ik schud mijn hoofd. "S-sorry" hik ik van het lachen. "Dus je vindt dit grappig?" Ik knik. Zonder dat ik het doorheb giet hij een deel van de pannenkoekenmix over mijn hoofd heen. "OH Mijn god, Käller! Dat doe je nooit meer!" De andere helft van het beslag komt over hem heen, als hij naar mij toe komt lopen met het kleine beetje wat er nog in zit ren ik weg. Hij rent me achterna, wat niet zo'n slim idee was, want hij glijdt uit over een glad stuk grond. Ik loop zo snel mogelijk naar hem toe. "Gaat het?" vraag ik hem en hij knikt met een glimlach. "Dit was waarschijnlijk niet ons beste idee." ik schud lachend mijn hoofd. "Kom, ik help je overeind." Ik trek hem overeind. "Zullen we maar pizza bestellen." Mompelt Nils en ik knik. We lopen beide de woonkamer binnen. De eerste die ons ziet is Simone. Ze kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar Nils en mij waardoor de rest zich ook verbaasd omdraait. Rein begint als eerste te lachen. "Wat hebben jullie gedaan?" vraagt hij lachend. "We wilden pannenkoeken maken, tot er een op Nils zijn hoofd viel en toen gebeurde dit, zeg maar." Owen schudt zuchtend met zijn hoofd. "Wat bestellen we?" Iedereen haalt zijn schouders op. "Pizza dus." Mompelt Rein dan. "Ik ga douchen!" roep ik snel voordat Nils me voor is. "Ik ga met haar mee." Ik kijk Nils met opgetrokken wenkbrauwen aan. "In your dreams, Käller." Ik kijk verbaasd op naar Nils. "Wanneer heb ik dat eerder gezegd?" Nils lacht zachtjes. "Aan het begin van de tour, toen je je ongemakkelijk voelde door mij en ik boven je ging hangen en toen zei dat ik je niet ging verkrachten omdat jij het ook wou." Ik bijt op mijn lip. "Dat was toen Daan mij een uitleg gaf over die controllers. Wat ik nu nog steeds niet snap." Een verontwaardigt geluidje komt uit Daans mond. "Je zei dat je het snapte." Ik schud mijn hoofd en zie nog net in mijn ooghoeken Nils naar boven rennen. "Käller! Ik mag eerst."
