Vanuit Megan:
"Wat is er?" Rein komt op me aflopen en kijkt me bezorgd aan. "Ik stootte mijn teen aan de stoelpoot." zeg ik lachend. Hij keek me argwanend aan maar wanneer hij de glimlach op mijn gezicht ziet haalde hij zijn schouders op. Natuurlijk had ik mijn teen niet gestoten aan die fucking stoel, maar ik ga de jongens niet meer problemen mee geven dan ik nu al doe, dus ga ik gewoon gezellig -Ahum- meedoen aan alles wat zij willen doen en geen last meer zijn. Ik zal gewoon netjes naar de diëtiste gaan, en hopen op een goed einde. Met einde bedoel ik niet dat ik dood ga, maar gewoon dit alles, snap je vast wel. "Megan?" twee armen zwaaien voor mijn gezicht en als ik opkijk merk ik dat ik diep in gedachten was verzonken en niet in de gaten had gehad dat we bij een restaurant aangekomen waren. Ik loop achter de jongens aan en we laten ons aan een van de tafels vallen. Nadat de jongens besteld hebben, de een nog meer dan de ander, hebben Kelly en ik besloten een normale portie te bestellen. Toen het eten er was en iedereen zijn eten had richtte iedereen zijn blik op mij, zelfs de ober die nog aan tafel stond deed gezellig mee. "Stop staring." Iedereen wend dan ook zijn blik af behalve Nils die mij nog een snelle glimlach schenkt. Ik kijk naar het bord spaghetti dat voor me staat en begin rustig met eten. Ik zucht geïrriteerd als iedereen weer naar mij kijkt als ik zeg dat ik naar de wc ga. "Ik doe niks. Mensen serieus." mompel ik geïrriteerd. Ik voel hoe een andere stoel ook naar achter schuift. Ik besluit er geen aandacht aan te geven en als ik de gang van de wc's in loop houdt een arm mij tegen, ik kijk recht in Nils zijn ogen. "Het is niet dat we je niet vertrouwen Megan, maar er is zoveel gebeurd dat we ons zorgen maken om jou oké." Ik knik en staar in zijn donkerbruine puppyogen die ondertussen al heel vertrouwd zijn. Voordat ik weet wat hij van plan is heeft hij zijn lippen op de mijne gedrukt. Hij deinst geschrokken achteruit. "S-Sorry. Ik, ik." hij beet op zijn lip en verdween de gang uit.
Vanuit Nils:
Ze staarde in mijn ogen en ik deed wat ik probeerde te onderdrukken, ik drukte mijn lippen op de hare. Pas toen ik merkte hoe verkeerd ik bezig ben, deinsde ik achteruit. "S-sorry. Ik.. Ik." ik beet op mijn lip en liep zo snel als ik kon de gang uit, ademde een keer diep in en uit en liep terug naar de tafel. "Gaat het wel goed Nils? Je ziet eruit alsof je spoken hebt gezien." Mompelt Daan bezorgt. "Ja, ja gaat wel goed, viel over een drempel." verzin ik snel. Het gelach van de jongens klinkt door het restaurant heen. "Je bent soms echt zo'n idioot, Nils." lacht Daan terwijl een klopje tegen mijn schouder gaf. Ik geef hem een schuine glimlach en richt me weer op mijn eten. Niet veel later komt Megan ook weer richting de tafel lopen. Ze kijkt een keer recht in mijn ogen maar wendt dan haar blik weer af. Ik had het echt verprutst, natuurlijk houdt ze van Rein en niet van mij. Waarom zou ik nog verwachten dat ik de mooie meiden kreeg, voor mij waren alleen de meiden met een kilometer foundation over, maar Megan, Megan was mooi zonder al die make-up. Ook al wist ze het niet.
Kort part I'm sorry, part 11 komt er zo op! xx
