Dagen verstreken, en Nils en ik hadden het er beide moeilijk mee. De drang om mijn arm om hem heen te slaan, of om mijn lippen op de zijne te drukken in het openbaar was best moeilijk te onderdrukken. Elke keer kwam weer die neiging als ik naar zijn gezicht staarde. Daarom liep er meestal een van ons helemaal vooraan en een van ons helemaal achteraan. Er waren wel foto´s de ronde gegaan, van de dag op de Eiffeltoren toen Nils me vroeg. De meeste reacties waren positief maar alleen over het feit dat Nils zo romantisch was om me daar te vragen. Ze wisten dus eigenlijk al dat we samen waren. Ik liet een zucht uit, en in mijn ooghoeken kon ik zien dat Nils langs me kwam lopen. "Ik kan je niet ontwijken op straat, ik moet je in mijn armen hebben. Ze weten het al van ons, dat is duidelijk. Al de foto's van de Eiffeltoren, zelfs een filmpje dat ik je vraag. Kunnen we niet gewoon samen zijn, ook op straat?" Ik staar hem in zijn ogen en sla daarna mijn armen om zijn middel. "Yes we can." Zijn arm wikkelde zich om mijn schouders en trok me iets dichter tegen zich aan. "I like this." zegt hij lachend. Ik voel Nils zijn lippen op mijn kruin en een glimlach siert mijn gezicht. We lopen de rest achterna richting het concertgebouw. We waren gisteren aangekomen in Eindhoven, waar een persoon in het bijzonder heel blij om was. Ik was dan ook weer terug in Eindhoven maar Owen kon je er net wat blijer om maken. De jongens hadden voor Kim en Romy backstage pasjes geregeld omdat ik toe was aan wat time with the girls. De jongens waren geweldig maar ik was toe aan wat meer meisjes om mij heen, je had Kelly, zelfs zij werd gek van de jongens terwijl ze al vaker met hun mee was gegaan. Al had ze wel verteld dat Nils een stuk rustiger was, waarop ik mijn ogen had gerold. "Wat gaat er toch in dat mooie hoofdje van je om?" ik kijk Nils lachend aan. "Over het feit, dat ik gek wordt van vier jongens om me heen." hij kijkt me vragend aan. "Je blijft toch niet hier? Je gaat toch nog wel mee." Ik rol mijn ogen naar hem. "Ik kan niet meer zonder je." een kleine grinnik verlaat zijn mond. "En wel zonder mij?" een verontwaardigde stem klinkt achter ons, ik draai mijn hoofd naar Daan. En haal mijn arm van Nils weg. Ik open mijn armen naar Daan. "Zonder jou al helemaal niet Daantje" Daan begon vrolijk in zijn handen te klappen en tilde mij op. "Daan zet me neer!" gil ik wanneer hij mij over zijn schouder heen gooit. Ik voel hoe hij zijn hoofd schudt. Ik kijk naar Nils die achter me loopt. Door mijn haren heen, zie ik een kleine glimlach op zijn gezicht. "Help?" Hij schudt zijn hoofd, drukt een kus op mijn voorhoofd en gaat vervolgens naast Owen lopen. "Daan! Laat me los." Ik zie hem lachen en Rein die achter ons loopt begint ook te lachen. Ik blaas verontwaardigt mijn haar weg. "Ik help je wel." hij tilt me van Daans schouder af. Zijn gezicht is heel dicht bij die van mij en ik haal snel zijn armen van me af. Ik zie hoe hij lipbijtend weg kijkt. "Dankje." mompel ik en loop op Owen af. Ik zie Nils een korte blik werpen op Rein en Owen slaat daarna zijn arm om me heen. "Hello big brother." zeg ik vrolijk tegen hem. "Zin om Kim en Romy weer te zien?" Ik knik overdreven en een lach verschijnt op zijn gezicht. "Ik moet natuurlijk wel naar de Starbucks hier in Eindhoven, oud en vertrouwd." Een lachje verlaat mijn mond. "Verslaafde." Hij kijkt me verontwaardigt aan. "Hoe noemde je mij?" ik haal mijn schouders op. "Verzin eens wat leuks." Hij wreef met twee vingers over zijn kin alsof hij een baard had. "Allerliefste broer van de hele wereld die ik nu een frappuccino geef omdat hij afkickverschijnselen heeft?" Ik rol met mijn ogen. "Ik heb niks." Ik hoor hem vaag wat mompelen.
"Megan!" Romy komt op me aflopen en trekt me in een knuffel. "Ik heb je gemist!" Ik sla mijn armen ook om haar heen. "Ik jou ook, verschrikkelijk zo anderhalve maand van jullie gescheiden zijn. Waar is Kim eigenlijk?" Romy begint te lachen en ik kijk haar vragend aan. "Ze nam een andere weg omdat dat volgens haar de goe-..." ze word onderbroken door iemand die een gil slaakt. Kim komt ook op ons afrennen en trekt me in haar armen. "Ik heb je gemist." ze laat me weer los en kijkt me met een grote grijns aan. "Kim, Romy." Owen gaf beide een knuffel, ik zie hoe Romy’s hoofd rood word. Owen houd haar net iets langer vast dan Kim. "Die zoenen vandaag nog." fluistert iemand in mijn oor en ik draai mijn gezicht om naar Nils. Nils steekt zijn hand uit naar Romy en Kim. "Ik ben Nils." Kim staart van zijn gezicht naar zijn arm om mijn middel en er verschijnt een grijns op haar gezicht. "Sorry, maar ik moet haar even lenen." Nils' arm verdween van mijn middel en Kim trok mij mee naar de banken waar ze op ging zitten. "Dus, jij en Nils?" Ik knik en bijt op mijn lip. "Goed gedaan, meid. Zijn jullie officieel?" ik knik. "Hoe heeft hij je gevraagd?" ik vertel haar in geuren en kleuren over de Eiffeltoren. Ze krijgt een vertederde glimlach op haar gezicht. "Dus jullie zijn nog maar een week samen?" ik knik. "Mag ik deze mooie dame weer van je terug?" Kim grinnikt schaapachtig en knikt. Nils pakt mijn hand vast en trekt me overeind. "now you’re mine." fluistert hij zachtjes, en een dommige grijns verschijnt op mijn gezicht. Zijn lippen worden op de mijne gedrukt en mijn armen verplaatsen zich naar zijn nek, terwijl zijn handen op mijn heupen liggen. Zwaar gestommel klinkt, gevolgd door een harde klap. Ik draai verschikt mijn hoofd weg en zie Rein boos weg lopen. De tafel die er stond was om ver gegooid en alles wat er op lag was verspreidt over de vloer. Ik kijk verschrikt naar de jongens en ze halen allemaal verbaast hun schouders op. "Ik ga wel even naar hem toe." mompel ik, maar Nils houdt mij tegen. "Ik denk niet dat jij de beste persoon bent op dit moment." zegt hij zachtjes. Ik kijk hem vragend aan. "Ik denk dat Willem hem bedoelde." zegt hij zachtjes in mijn oor. "denk je?" ik zie hem op zijn lip bijten en zachtjes knikken. "Hoe hij nu reageert, hoe dicht hij zich toen straks tegen je aantrok, de blik die hij je soms geeft. Ik denk echt dat het Rein is." De jongens waren richting Rein gegaan. "Ik denk dat jij ook moet gaan, voordat hij je gaat haten." Nils knikt en drukt een kus op mijn lippen waarna hij wegloopt. Ik laat me op de bank vallen tussen Kim en Romy in. "Wat is er gebeurd?" vraag ik als ik verschrikt naar Romy's hand kijk. "Een van de glazen viel tegen mijn hand aan." zegt ze moeilijk, ze heeft de tranen in haar ogen wat betekent dat ze pijn heeft. "Kom ga mee naar de verpleging." ik trek haar overeind en probeer niet naar het bloed te kijken, want daar kan ik dus echt niet tegen. "Wow, wat is er gebeurd?" Owen houdt ons tegen. "Een van de glazen op de tafel is op haar hand kapot geknapt." Owen kijkt boos naar de muur. "Die jongen heeft zoveel problemen, hij had de tafel nooit om moeten gooien, je hand zou gehecht moeten worden. Kim en ik nemen haar wel mee, Rein wilde dat jij kwam?" Ik slik en knik. "Waar zitten ze?" hij wijst op de meet & greet deur en loopt daarna weg met Kim en Romy. Ik open voorzichtig de deur, en ik zie Nils zijn ogen snel naar de mijne schieten.
