Ze knippert verdwaast met haar ogen en opent ze dan langzaam. "Megan!" zegt Owen blij. Nils loopt op haar af en wil zijn lippen op die van haar drukken als zij hem wegdrukt. "Nils wat doe je? Ik heb toch met Daan." zegt ze lachend. Een doodse stilte vult de kamer. "W-wat?" stamel ik. "Daan doe niet zo raar, of ben je ons nu al vergeten." Ze had de tranen in haar ogen staan. Ik kijk radeloos naar Owen. Hij gebaarde dat ik mee moest spelen. "Nee, natuurlijk niet." zeg ik lachend. Ik hoor haar opgelucht zuchten. "Kom hier dan." Ik schud snel mijn hoofd. "Ik moet naar de wc" mompel ik en loop snel weg. Ik laat me in de wc tegen de muur vallen en zak naar beneden. De kansen zijn nu al helemaal klein dat Nils me weer gaat mogen. De deur gaat piepend open en Rein verschijnt in de opening. "Daan? Wat is er? Je zou blij moeten zijn." Ik schud gelijk mijn hoofd. "ik kan al die vriendjes verplichtingen niet bij Megan gaan doen. Ik kan haar niet tevreden houden, ik kan Nils geen pijn doen." Hij zucht en hurkt voor me neer. "Ik snap het wel, maar we kunnen het haar niet vertellen, het is schadelijk. Ze kan opnieuw in coma raken, ze raakt in de war." Ik zucht en sta langzaam op. "Alsjeblieft, vertel me dat er een andere manier is." Rein schudt zijn hoofd. "Hij begrijpt het wel." probeert hij me nog gerust te stellen voor hij de deur uit loopt, gevolgd door mij. Ik blijf twijfelend in de deur opening van Megans kamer staan maar krijg een duwtje van Rein in mijn rug waardoor ik wel door moet lopen. "Daan? Wat was er nou?" Ik schud mijn hoofd. "Niks ik moest alleen maar even naar de wc."
-Megan Lorin Playfair-
Nils had zich al raar gedragen sinds ik wakker was. Daan komt op me aflopen en laat zich in een stoel naast mijn bed vallen. "Hoe voel je je?" Ik haal mijn schouders op. "Kan beter." De andere jongens verlieten de kamer omdat er maar een tegelijk hier mocht zijn. "Waarom probeerde Nils me te zoenen?" Hij zucht zachtjes. "Ik denk dat hij de uitdrukking 'Ik ben zo blij dat ik je wel kan zoenen' iets te serieus nam" Ik zucht zachtjes. "Is dat echt zo of houd je iets voor me achter." Ik zie hem slikken. "nee, natuurlijk niet, je weet toch dat ik niet tegen je ga liegen." Hij showt zijn mooiste glimlach waardoor ik ook moet glimlachen. "Ik ben echt blij dat je wakker bent. Ik heb je gemist." Glimlacht hij. Ik trek hem bij zijn kraag dichter naar me toe en druk daarna mijn lippen op de zijne, om een of andere reden schrikt hij een beetje maar legt daarna dan toch zijn hand op mijn wang. Een klein kuchje klinkt achter ons en Daan deinst een beetje geschrokken achteruit. "Daan? Kan ik je even spreken." Daan kijkt nog een keer mij aan en knikt dan. Hij knijpt zacht in mijn hand waarna hij achter Nils aanloopt. Niet veel later komt Owen de kamer binnen lopen.
-Nils Alexander Käller-
Ik liep richting de dokter, die net in Megans kamer was geweest. "Hoe kan het dat Megan zich andere dingen projecteert die niet zo zijn?" De dokter laat zijn blik kort over het dossier in zijn handen glijden. "Het laatste wat door haar hoofd is geschoten voor ze in coma raakt is hetgene wat ze als de waarheid gaat zien. Als ze bijvoorbeeld met iemand heeft gezoend gaat ze diegene zien, als haar geliefde." Ik knik naar de dokter. Daan heeft met haar gezoend, ik ren terug naar Megans kamer waar ik Megan en Daan zoenend aan tref. Ik kuch een keer ongemakkelijk en ik zie Daan geschrokken naar achteren deinzen. "Daan kan ik met je praten?" Daan knikt ongemakkelijk en loopt daarna achter me aan, als we ver van de kamer weg zijn begin ik met praten. "Je hebt haar gezoend!" Schreeuw ik bijna uit. "Ze zoende mij, i-ik moest wel, anders zou het opvallen, dat-dat ik niet haar echte vriendje ben." stamelt hij. "Daar heb ik het niet over. Voor dat ze in coma lag, lag ze daarom in coma? Omdat ze je niet wou zoenen, omdat ze liever mij had? Wat is jou probleem, als je haar nooit had gezoend voor haar coma, had ik je dit allemaal kunnen vergeven, maar je hebt het nu echt verpest Zwierink. Echt waar." Ik beuk hem aan de kant met mijn schouder als ik langs hem loop. De neiging om nu tegen de muur te trappen is groot, maar ik houd me in, aangezien er meer mensen in de wachtkamer stonden. Ik word tegen gehouden door Rein. Ik wil me los trekken maar hij grijpt mijn schouders hard vast. "Doe eens rustig, Nils. Wat is er gebeurd?" Ik probeer me opnieuw los te trekken, maar Rein is sterker. Is hij altijd al geweest. "Daan." snuif ik. Hij drukt me op een stoel. "Wat is er met Daan?" Ik rol met mijn ogen. "Hij zoende Megan." sis ik. "Je weet toch dat het beter is-..." "Ik heb het niet over nu! Hij zoende haar voor de coma, daardoor was hij boos op haar en op mij. Omdat zij hem niet wilde zoenen, voor ze in coma raakte, schoot die zoen door haar hoofd, en daarom projecteert ze Daan als haar vriendje. Hij kon het gewoon niet hebben dat ik gelukkig was!" Rein schudt vol ongeloof zijn hoofd. "Ik had dat niet van hem verwacht, niemand. Maar alsjeblieft doe geen domme dingen. Negeer Daan gewoon en probeer hem niet op te fucken. Dat is het beste wat je nu kunt doen." Ik knik lichtjes. "Ik snap niet waarom iedereen naar Simone gaat voor advies." Rein staat op uit zijn stoel. "Omdat ze in mensen blijft vertrouwen wanneer ze een ding fout doen, ik ben daar niet in staat tot." Ik wist wel dat hij Daan bedoelde, dat hij Daan niet zou kunnen vertrouwen, tot na een aantal dagen. Simone kan dat, Simone kan je vergeven als je iets fout doet, en ze weet dat het een ongeluk was. Rein zou daar de tijd voor nodig hebben. "Nils? Ze wil je zien." Ik kijk op naar Owen en knik daarna naar hem. Ik sta rustig op en loop richting de kamer van Megan, me af vragend wat er op me af zou komen. Als ik binnen stap zie ik Megans gezicht gelijk op mij richten. "Nils." mompelt ze zachtjes. "Megan." fluister ik terug. Ik laat me op de stoel naast haar bed vallen. "Waarom probeerde je me toen straks te zoenen?" Ik slik en bijt op mijn lip. "Het was een reactie. Ik was gewoon zo blij dat je wakker werd, dat ik me in het moment liet opgaan. Ik heb je gewoon gemist als mijn beste vriendin." mompelde ik moeilijk.
