-Owen Gregory Playfair-
"...Je brengt mijn hoofd op hol en.." Ik loop zo snel mogelijk de keuken uit en sluit mezelf op op mijn kamer. Ik laat me op het bed vallen. Ik ben geen homo, ik val op meiden. Het enige wat nog door mijn hoofd schiet is Rein. Zijn lach en zijn ogen. Ik slik en zucht. Er wordt op de deur geklopt. "Ga weg!" roep ik boos. "Laat me erin." Ik bijt op mijn lip en open het slot. Als ze erachter is gekomen dat hij open is mag ze met me praten anders loopt ze maar weg. "Piss Off! I’m serious!" De deur wordt langzaam open gedaan. "Owen, alsjeblieft. Je hebt Rein gebroken. Je had ten minste normaal kunnen reageren." Ik zucht zachtjes. Ik heb hem pijn gedaan. Ik heb mijn beste vriend pijn gedaan omdat hij dezelfde gevoelens als mij had, terwijl ik ze probeerde te negeren. Ik sta op van mijn bed, druk Megan aan de kant en loop naar beneden. In de keuken zitten Rein en Daan. Daan niet wetend wat hij moest doen, terwijl er over Reins wangen tranen lopen. Ze kijken beide op wanneer ik wat ongemakkelijk kuch. Ik wenk naar Daan dat hij weg kan en ik hoor hem zachtjes maar opgelucht zuchten. Rein wil ook weglopen maar ik houd hem tegen. "Sorry hoe ik reageerde, ik ben dom geweest. Ik had je niet mogen beoordelen omdat je voor je gevoelens uit kwam." Ik slik een keer en druk daarna mijn lippen op de zijne. Hij drukt me gelijk weer weg. "Denk je dat het grappig is om met mijn gevoelens te spelen? Nou ik heb nieuws voor je, dat is het niet." Ik draai mijn hoofd naar de grond. "Ik was het aan mezelf aan het ontkennen, ik kon geen homo zijn. Ik heb met zoveel meisjes gedatet, maar na wat jij net allemaal gezegd had, kwam ik erachter dat ik hetzelfde voelde." Ik kijk langzaam op en zie Reins ogen twinkelen, waarna zijn lippen op de mijne gedrukt worden.
-Megan Lorin Playfair-
Ik staar naar buiten terwijl ik mijn warme chocolade melk in mijn handen heb geklemd. Sneeuw dwarrelt langzaam naar beneden. De grond was al bedekt met een klein laagje wit. Terwijl ik rustig naar buiten staarde waren de jongens achter mij bezig met het huis te slopen. Ik draai mijn hoofd om naar de jongens, die druk bezig waren met rondrennen in het huis om te kijken wie het volgende spel mocht spelen. "wie vind jij dat mag spelen?" Alle vier de blikken waren nu op mijn gericht. "Ehm.. Rein en Daan." een grijns kwam op hun beide gezichten en ze trokken allebei een Playstation controller uit de handen van Nils. De andere twee jongens lieten zich zuchtend neer vallen terwijl Rein en Daan op de bank gingen zitten. Ik staar weer naar buiten waar de grond al bedekt is met een dikker laagje sneeuw. Het sneeuwt dan ook best hard. Op de stoel naast mij komt iemand zitten. "Het is stil in huis." Ik kijk vragend naar Simone die naast me is komen zitten. "Sinds jij en Nils niet meer met elkaar praten is het een stuk stiller en saaier geworden." Ik haal mijn schouders op. "Voel je nog wat voor hem." Ik kijk de kamer rond en kijk of niemand ons hoort en knik dan voorzichtig. "Waarom maak je het dan niet goed? De jongens hebben het gevoel dat ze een kant moeten kiezen." Ik zucht zachtjes. "Het is net twee weken uit en hij heeft zoveel meiden gezoend. En hij blijft maar zeggen dat het mijn schuld is." Het spel was afgelopen en opnieuw werden de blikken op mij gericht. "Owen en Nils. Hoe lang moet ik dit nog doen?" Ze haalde allemaal hun schouders op. "Ik snap het niet. Hij is nooit verder gegaan met een meisje dan zoenen in die twee weken." Ik kijk vragend naar hem. "Hij stuurde elke keer Rein weg?" Simone zucht zachtjes. "hij wil je jaloers maken, hij probeert je zo terug te winnen." Ik bijt op mijn lip. "Hij doet de verkeerde dingen om de goede reden." ik rol met mijn ogen en zucht. Het spel was opnieuw afgelopen. En ik sta op. "Zoek het zelf maar uit." ik loop richting de deur en hoor Rein nog iets mompelen wat lijkt op 'Wat heb je tegen haar gezegd, Simone?' Ik loop de trap op naar mijn kamer. Als ik de deur open zie ik dat er een matras op de grond ligt. Ik loop vragend naar beneden. "Waarom ligt er een matras in mijn kamer?" Ik zie Owen even op zijn lip bijten. "Je moet je kamer vanaf vandaag delen, de ene kamer was te klein voor drie. En daarom komt Daan bij jou op de kamer liggen." Ik zucht en rol met mijn ogen. "Je mag het me ook wel eerder vertellen, en er is een grote kans dat als school weer begint hij ook vroeg wakker word door mij." Ik haal mijn schouders op en loop weer weg. Op mijn kamer nestel ik mij op mijn bed met mijn laptop op mijn schoot. Als hij eenmaal opgestart is open ik google, klik op afbeeldingen en zoek 'Nils Käller en Megan Playfair' op. Gelijk verschijnen er verschillende afbeeldingen van de afgelopen weken toen Nils en ik nog samen waren. We waren zo gelukkig. Ook foto's van bij de Eiffeltoren schieten voorbij. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik er aan terug denk. Ik mis het wel. Heel erg om eerlijk te zijn. Er wordt zacht op de deur geklopt en ik druk snel google weg. "Kom maar." de deur wordt langzaam open gedaan. "Je vindt het toch niet erg om met me op een kamer te slapen?" ik schud mijn hoofd. "Nee, hebben we toch al eerder gedaan?" hij zucht zachtjes. "Je zit nog heel erg met het Nils gedoe he?" Ik knik zachtjes en zet de laptop van mijn schoot. Daan komt naast me zitten. "Praat met hem, alsjeblieft. Het sloopt hem ook." Ik kijk richting de achtergrond van mijn laptop, het was een foto van Nils, Daan en ik.
"Nils, kunnen we praten?" Mijn stem klinkt als zacht gefluister. Hij lijkt dan ook de enige te zijn die het gehoord heeft, terwijl hij het verste weg zit. Hij knikt lichtjes en ik wil hem mee nemen naar de keuken maar hij trekt me mee naar de gang. "De keuken heeft al teveel problemen gehoord. Nieuwe start nieuwe plek?" Ik haal mijn schouders op en laat me op de trap vallen. De trap is niet zo breed maar Nils past met gemak naast me op de trede. "Ik mis je." fluister ik zachtjes. Hij kijkt me even niet begrijpend aan. "Ik ben er toch gewoon?" ik zucht zachtjes. "Zo bedoel ik het niet, ik mis ons." Mijn wangen krijgen een rode kleur en Nils zegt niks meer. Ik zucht nog een keer en sta op. Aangezien hij niet van plan is iets te zeggen. Ik hoor de trap achter me kraken, en ik word omgedraaid, waarna zijn lippen op de mijne worden geplaatst. Als hij zijn hoofd weer terug trekt legt hij zijn voorhoofd tegen de mijne, en staart diep in mijn ogen. "Ik mis het ook." een kleine glimlach speelt om mijn lippen. "Be mine again? From now until forever?" Ik bijt op mijn lip en een zachte 'ja' verlaat mijn lippen. Hij drukt opnieuw zijn lippen op de mijne als de trap begint te kraken. "Zozo." Nils haalt zijn lippen van de mijne en slaakt een geïrriteerde zucht als hij zich omdraait. "Heb ik een romantisch moment verstoord?" een kleine grijns speelt om zijn lippen, omdat hij het gewoon geweldig vind om Nils te irriteren. Daan krijgt een norse blik van Nils en loopt dan met zijn handen in de lucht weg. Nils rolt met zijn ogen en samen lopen we ook naar de woonkamer. "Waar ging jullie gesprek over?" Ik kijk naar Nils die een grijns op zijn gezicht krijgt. "Ik wou hem vertellen wat voor een loser hij wel niet was. En wie hij wel niet dacht dat hij was." Ik rol met mijn ogen naar Nils. "En toen moest ik haar wel vertellen, dat ze niet zo stoer moest doen, omdat ze niet meer was dan het zusje van." Hij kijkt arrogant terug. "En toen moest ik haar wel zoenen." Een grijns komt op beide onze gezichten. Terwijl alle jongens verbaasd kijken. "Dus eerst vertellen jullie elkaar hoe erg jullie elkaar haten en dan zoenen jullie?" Ik haal mijn schouders op. "dat eerste is niet gebeurd." In mijn ooghoeken zag ik Owen kort zijn lippen op die van Rein drukken, Nils merkt het ook. "Hoe? Wat? huh?" brengt Nils verbaasd uit. Iedereen weet het behalve Nils. "Ze hebben wat, wel een beetje bij blijven he?" Nils haalt zijn schouders op. "Eerlijk gezegd had ik het niet verwacht, ik had het eerder van Daan verwacht." Een verontwaardigt geluidje verlaat Daans mond. "Ik verkloot het tenminste niet met mooie meisjes." Daan gaat net iets te ver om een grap te maken. "Dat mooie meisje is dan wel de mijne." Daan kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ze verdient beter dan iemand zoals jij." Iedereen kijkt geschrokken naar het tweetal, ik bijt zachtjes op mijn lip. "Met wie moet ze dan? Zo'n klootzak zoals jij bent?" Daan rolt met zijn ogen en loopt de kamer uit. Nils wil me vastgrijpen maar ik haal zijn armen weg. "Er is iets met hem, ik ga even kijken of het wel goed gaat." De wantrouw in Nils zijn ogen verraad dat hij me nu niet vertrouwd met alleen Daan. "Laat het gaan Nils." Mompel ik zachtjes, trek snel mijn jas aan, en loop daarna naar buiten, waar Daan ergens verder op loopt. Ik trek een klein sprintje en kom al snel bij Daan aan. "Wat is er?" hij had me niet verwacht want hij springt geschrokken een stukje opzij. "Niks." mompelt hij kort. "Je kunt wel eerlijk zijn hoor. Ik schijn een goed luisterend oor te zijn." En kort lachje verlaat zijn mond. "Ik snap niet waarom je terug naar hem bent gegaan, hij gedroeg zich als een klootzak." ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Jij was degene die zei dat ik met hem moest praten. Dat ik het goed moest maken omdat dit hem sloop." zijn blik valt even op mijn gezicht maar hij draait al snel weer weg. "Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat je zou luisteren, je bent zo naïef." Ik rol met mijn ogen. "Als jij zulke dingen tegen mij zegt, neem ik het serieus. Jij bent de enige die ik echt kan vertrouwen als hij serieus is. Want jij bent de enige die alleen serieus kan zijn wanneer het moet."
