"Snap je eigenlijk wel wat ik je uitleg?" Ik schud lachend mijn hoofd. "Helemaal niets om eerlijk te zijn." ik hoor Simone zuchten waarna ze me met een glimlach aankijkt. "Waarom probeer ik het nog." Ik zucht verontwaardigt. "Je mag ook wel weg gaan." snuif ik arrogant. "Megan, jij faalt. Met hoofdletter f, in het arrogant zijn." Mompelt Simone waardoor ik in de lach schiet. "Ik deed ook echt zo mijn best." Is mijn sarcastische opmerking. Een kleine grijns verschijnt op Simones gezicht. "Ik ga wat drinken halen, wil je ook?" ik schudt mijn hoofd. "Ik ga maar eens verder met dit." mompel ik doelend op het boek dat voor me ligt. Ze knikt en stapt de kamer uit. Nu Kelly maar even appen. ‘Waarom heb je het uitgemaakt?’ Is mijn snelle vraag en ga daarna verder met het huiswerk, voordat Simone echt denkt dat ik niks doe. Als Simone na tien minuten nog niet terug is besluit ik even te kijken waar ze is. Ik loop rustig de trap af als ik haar hoor praten. "Maar ik snap het niet." haar stem verraad dat ze aan het huilen is. Ik open de deur en stap de kamer binnen waar vier jongens mij hopeloos aankijken. Ik loop op Simone af en wrijf met mijn hand over haar rug waarna ik haar vragend aan kijk. Ze wuift het weg. "Ik ben raar bezig? Ik verdien toch een normale uitleg." Ze zucht waarna ze ophangt. Ze staart even in het niets en laat zich dan in mijn armen vallen. Haar lichaam schokt zachtjes. "Ik ben haar kwijt, Megan. En ik weet niet eens waarom." Zucht ze. Haar lichaam was gestopt met schokken en ze ademde ook weer normaal. "Ik praat vanavond wel met haar." Simone laat me los. Staart me even aan en drukt een kus op mijn voorhoofd. "Dankje." Ik laat me op de bank vallen en nestel me zelf tegen Nils aan. Hij drukt een klein kusje op mijn kruin waardoor er een kleine glimlach op mijn gezicht verschijnt. "Hoe gaat het met je geheugen?" Rein kijkt me vragend aan waarna ik me schouders ophaal. "Er komen steeds kleine stukjes bij, maar ik irriteer me aan het feit dat ze niks met Nils hebben te maken." zucht ik.
"Ik wil dit niet meer." stamel ik wat ongemakkelijk richting Daan en Nils die me beide aanstaren wachtend op een antwoord. "Ik kan jullie geen antwoord geven. Jullie vragen te veel van me." beide jongens schudden zuchtend hun hoofd. "Je kunt ook niks." schreeuwen ze te gelijk. De tranen stromen over mijn wangen, en ik heb het gevoel dat ik elk moment gek kan worden. Achter hun verschijnt nu ook Simone. "Wat ben je toch weer zielig, Megan. Maak je keuze of rot op." Kleine zweetdruppels stonden op mijn nek. "Megan, ga niet zielig doen. Kies, maak je keuze, of ik wil je niet meer als zus." Owen kwam nu ook naast de rest staan, ik werd meer nerveus elke seconde, hun ogen staarde me aan met een doordringende blik. "I-ik ik..." Ik werd ruw onderbroken door een hand die op mijn mond geslagen wordt. "Maak geen keuze, verdwijn gewoon, voor nu en voor altijd." De jongens verdwijnen en ik word mee getrokken in een zwart gat.
"Megan, Megan. Hé wordt een wakker." Ik open mijn ogen en voel mijn hele lichaam trillen. "Wat is er." Nils' hand streelde zachtjes over mijn rug heen. "Nachtmerrie." mompel ik terwijl ik nog steeds aan het trillen ben. "He, rustig. Het was maar een droom." Ik schud zachtjes mijn hoofd. "Deze droom, het-het kwam te dicht bij realiteit." stamel ik. Hij kijkt me vragend aan. "Ik kan het je niet vertellen, je gaat me haten." Nils zucht zachtjes en streelt een pluk haar uit mijn gezicht. "Ik kan jou niet haten, wat je me ook aan zou doen, ik zou van je blijven houden." Ik zucht zachtjes. "Wordt alsjeblieft niet boos." hij schudt zijn hoofd. "I promise." Ik bijt zachtjes op mijn lip en vertel hem over de droom. Zijn gezicht betrekt even. "Ik-ik, het spijt me, ik had het je niet moeten vertellen. Sorry" hij schudt zachtjes zijn hoofd. "Ik snap het, denk ik wel. Je raakt in de war met je gevoelens, omdat je nog steeds denkt dat je bij Daan hoort, Well I've got some news for you, You don't." Het laatste kwam er bot uit. "Je zou niet boos worden, Nils. Ik weet het allemaal niet meer, ok. Ik kan er niks aan doen dat ik mijn fucking geheugen ben kwijt geraakt. Dat Daan mij in coma heeft gebracht en dat hij me heeft gezoend. Sorry dat ik niet perfect ben!" ik schreeuwde het bijna uit. Hij kijkt me verbaasd aan. "Hoe weet je dat van Daan." Ik slik. "Ik weet het niet, het kwam eruit voor ik het door had." stamel ik. "Sorry, ik had niet boos moeten worden, ik word gewoon gek van het feit dat Daan in mijn gezicht blijft wrijven dat je van hem houdt." Ik schudt mijn hoofd. "Dat is het hele probleem, Ik houd niet van hem, ik hou van jou maar mijn gedachtes worden elke keer weer naar hem toe getrokken. Ik word gek Nils. Langzaam, heel langzaam." Ik zucht en bijt zachtjes op mijn lip. Zijn duim glijdt over mijn lip zodat mijn tanden mijn lip los laten. "Misschien moet je naar een psycholoog. Even alles op een rijtje krijgen." Ik zucht zachtjes. "Ik weet het niet Nils, is dat wel zo'n slim idee. Ik ben er niet zo op gesteld dat mensen mijn geheimen weten." Nils veegt een plukje haar achter mijn oor. "Doe het dan voor mij, ik wil de oude Megan terug. Die niet zo veel problemen had, die vrolijk werd van alles en iedereen." Ik zucht zachtjes. "Ik heb het gevoel dat ik alles voor jullie verpest. Ten eerste de vriendschap tussen jou en Daan. Er is door mij een enorme spanning in de band. Misschien moet ik een tijdje ergens anders gaan wonen. Ik weet zeker dat als jullie over een aantal weken weer weg gaan dat je mij toch vergeet." Zucht ik zachtjes. Nils zijn handen glijden over mijn gezicht op zoek naar mijn wang en streelt er zachtjes over heen. "Megan, niet zo onzeker doen. Ik zal jou nooit vergeten, wat er ook zal gebeuren ik zal altijd van je blijven houden, ook al doe ik soms zo bot, maar dat komt door Daan niet door jou. No matter what Daan says, I still love you, I’ll never leave you. Tenzij je dat wil, maar die keuze heb ik je twee maanden geleden al gegeven. En die ruzies verdwijnen wel net zo goed als de spanningen. " Zijn lippen drukt hij liefdevol op de mijne. "Ga maar weer slapen." hij drukt zijn lippen nog kort op de mijne. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en voel hoe ik langzaam weer in slaap begin te vallen.
