"Megan!" Ik kijk geïrriteerd op naar Rein die vlak voor mijn neus staat te springen. "Wat?" Rein grijnst. "Jij gaat mee naar de stad." Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem vragend aan. "Want ik heb nieuwe kleren nodig en jij bent gezellig." Ik schud mijn hoofd. "Ik ben met Nils een fil..-" Ik word ruw onderbroken door Rein die me uit Nils' armen trekt. "Rein!" zucht Nils verontwaardigt, Rein rolt met zijn ogen. "Alsjeblieft." ik schud mijn hoofd. "Rein, alsjeblieft. Ik wil gewoon even tijd met Nils doorbrengen." Rein rolt opnieuw met zijn ogen. "Tijd doorbrengen met Nils is het enige wat je de laatste tijd doet, Ik mis mijn beste vriendin ook. Wanneer is de laatste keer dat je iets met Daan hebt gedaan? Hij gedraagt zich misschien als een loser, maar hij doet dat zodat hij een reden heeft om met je te praten, je een compliment geven." Ik bijt zachtjes op mijn lip. "Eerlijk? Rein kom even mee." Ik trek Rein de keuken in. "Weetje waarom ik zo weinig met Daan omga. Ik ben bang voor Nils zijn reactie, hij wordt de laatste tijd zo gauw boos op me, zonder reden. Ik ben bang dat hij me gaat verlaten oké. Ik durf het gewoon niet." de keukendeur wordt opengedaan en Nils kijkt me een beetje gebroken aan. "Dus nu is het mijn schuld. Dus nu is het mijn schuld hoe Daan reageert? Dus het is mijn schuld dat jij bang bent voor alles?" Nils staat boos in de opening. "Snap je dan niet, dat ik bang ben je kwijt te raken, dat ik niets liever heb dan jou naast me. Weet je hoeveel meisjes op deze wereld lopen die jou willen, en dan maak jij ze zorgen over een jongen. Je zegt wel dat het fans zijn die maar een kleine kans maken, maar zoals je zegt die kans is er wel." Hij rolt met zijn ogen. "Die ene jongen, heeft jou gezoend. Door hem ben je in coma geraakt, door hem ben je een deel van je geheugen kwijt." De tranen springen in mijn ogen. "Dus nu is dit opeens allemaal Daans schuld? Nils kom op zeg. Dit is niet allemaal zijn schuld. Hij is een klein deel ervan." Nils laat een schamper lachje uit. "Vind je hem nou beter dan mij. Als je hem toch beter vindt ga dan maar verder met hem." Nils staat nu vlak voor me. Ik duw hem aan de kant en loop de keuken uit. Hij is te ver gegaan, hij ging over de streep. Ik loop de gang in en trek mijn jas aan waarna ik de deur open en het huis uitloop. Even wat tijd nodig om na te denken. En zolang Nils zo blijft doen lukt dat niet in huis.
Ik strompel rustig door de straten van Eindhoven. Het begint al aardig donker te worden. Mijn mobiel was al een aantal keer afgegaan en voor de zoveelste keer trilde hij weer in mijn zak. Ik zucht zachtjes en kijk wie er belt. Simone. Staat groot in beeld samen met een foto van mij en Simone samen. Ik zucht opnieuw en neem op. "Megan." mompel ik zachtjes. Megan! Waar ben je? Ik rol met mijn oog. "Nog steeds in Eindhoven." mompel ik terwijl ik naar het naambordje aan de andere kant van de straat kijk. "Sint Bavostraat." Ik hoor Simone kort wat mompelen. Kom alsjeblieft naar huis! We waren overal naar je opzoek. Simone smeekt met haar bekende stem, die zachter klinkt dan normaal. "Later Simone, ik..." een gil verlaat mijn mond en ik laat van schrik mijn mobiel op de grond vallen. "Kom mee!" ik schud mijn hoofd. "Laat me gaan!" smeek ik. Ik herken die stem uit duizenden.
