De andere kwamen na een tijdje ook boven, en kwamen naast ons staan. Nils zijn armen waren opnieuw om me heen geslagen, en zijn lippen drukte hij af en toe op mijn hoofd. Ik zou nergens anders willen zijn dan hier en nu. "This moment, right here and now. Is perfect, and should last forever." fluistert Nils in mijn oor en een glimlach siert mijn gezicht, waardoor mijn kuiltjes in mijn wangen duidelijk werden. Ik draaide me om naar hem en hij drukte zijn lippen op de mijne. Ik hoor een harde kuch van links en Nils en ik staren allebei te gelijk naar links. "Wil je alsjeblieft niet mijn zusje aflebberen waar ik bij ben?" Ik haal Nils’ armen van mij af en sla mijn armen om Owen heen. "Sorry, don't be mad." Owen maakt mijn handen los en trekt me mee naar een andere plek. "Het is niet dat ik boos ben, maar ik ben bang, dat hij je pijn gaat doen en dat je terug valt in je oude patroon. Jullie zijn niet eens officieel." Owen staart naar buiten. "Please don't worry, en we zijn wel officieel." zijn blik richt hij nu op mij. "Hij heeft me zo juist gevraagd, omdat hij wilde dat het romantisch zou zijn, hij wilde dat dit iets was wat ik niet meer zou vergeten." een kleine glimlach siert Owens gezicht. "Promise me, dat als er wat is, dat als iemand je pijn doet, je naar mij komt. Dat je met me komt praten. Ik wil je grote broer zijn, en ik beloof dat ik je tegen iedereen en alles zal beschermen." een glimlach siert nu ook mijn gezicht en ik trek Owen in een knuffel. He's the best brother in the world.
-Nils Alexander Käller-
Ik laat mijn ogen over de omgeving glijden, wanneer er twee armen om mij heen geslagen worden. "Babe." Ik draaide me om en keek recht in haar ogen. Een kleine glimlach stond op haar gezicht. "Wat is er?" ze wuift met haar hand. "Iets tussen Owen en mij." ik knik naar haar. Ik pak haar handen vast. "hoe gaat het eigenlijk met je dieet?" een kleine glimlach siert haar gezicht. "het gaat nog goed, alleen soms is het moeilijk om me er aan te houden." ik druk een kus op haar voorhoofd. "Mooi zo." Na wat uren leek te duren in haar ogen te hebben gestaard, meldde een van de jongens dat we weer gingen om de stad in te gaan en wat te eten. "Nils?" Megan had haar hand in mijn kontzak gestoken en ik had mijn arm om haar middel geslagen. "Wat gebeurd er als de fans er achter komen over ons, gaan ze mij dan niet haten, want van wat ik heb gehoord werd jij beschouwd als favoriet." ik zucht zachtjes. "Ik ga er voor zorgen dat ze jou niet haten, ik zou er alles voor doen, ik beloof het je." we lopen een stuk achter op de anderen, omdat we in tegenstelling tot de heenweg een stuk rustiger lopen. Ze legt haar hoofd tegen mijn borstkas aan. "Ik hou van je." een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Ik ook van jou." wie lopen rustig de trap af en zien dat de anderen al beneden zijn. Ik zie een van de jongens een blik op Megan wenden, en ik wist wie Willem bedoelde. Ik wist wie verliefd was en ik zou hoe dan ook zorgen dat ze van mij zou blijven en hij niet aan haar kan komen.
-Megan Lorin Playfair-
Nils en ik komen beneden aan. Ik laat mijn hand uit zijn kontzak glijden en leg hem op zijn onderrug. Ik voel hoe Nils zijn ogen even op mijn gezicht branden maar snel weer afgleden naar voren. Het is nu rond vijf uur. Het begint al aardig koel te worden, wat ik aan heb is dan ook niet zo heel warm. Heel even verspreid er kippenvel over mijn armen, maar dat weet ik te bedekken door mijn mouw over mijn arm te schuiven. Ik was dan ook niet bepaald gekleed op een koude avond. "Heb je het koud?" Nils kijkt me vragend aan. "Ja, maar het gaat wel." Ik zie hoe hij begint te lachen en hij haalt zijn arm van me af. Hij trekt zijn baseball vest uit en legt hem over mijn schouders heen. Ik steek mijn armen door de mouwen en hij trekt me weer tegen zich aan. "Wat wil je doen als de fans over ons te weten komen?" ik kijk Nils vragend aan. "Ik weet het niet, de kans is klein dat ze je gaan haten, je bent wel het zusje van een van de bandleden." ik schud mijn hoofd. "Ze haten me nu al, ook al ben ik het zusje van." Ik zie hem op zijn lip bijten. "we doen gewoon wat voorzichtiger, dan merken ze niks. En als ze niet meer zo dom zijn om je te haten, kunnen we langzamer, wat meer met zijn tweeën doen, als je snapt wat ik bedoel." Ik knik naar hem en een kleine glimlach siert mijn gezicht. Zijn arm verdwijnt al snel van mijn schouder en mijn arm van zijn middel. "Wil je je vest terug?" hij schudt zijn hoofd. "Vrienden doen dat soort dingen ook." een kleine lach verlaat mijn mond en ik steek mijn handen in de zakken van het vest. We voegen ons bij de rest en Kelly komt naast me lopen. "En? Heb je het hem uitgelegd?" ik knik. "Hij snapte het." ze krijgt een kleine glimlach op haar gezicht. "We zijn er." Ik kijk naar de jongens die een of ander Frans restaurant binnen lopen.
