"Ik snap het niet, Daan." Hij schudt langzaam zijn hoofd. "Wat snap je niet?" vraagt hij terwijl hij naar het gebouw voor zich staart. "Dit alles. Eerst vertel je me dat ik het goed moet maken, doe ik dat is het nog niet goed." Eet kort lachje verlaat zijn mond. "Er is een groot verschil tussen het goed maken en elkaar aflebberen." ik schud vol ongeloof mijn hoofd. "Je bent jaloers is het niet? Je bent jaloers op het feit dat Nils wel gelukkig is in een relatie en jij niet." Hij kijkt even schichtig om zich heen en drukt daarna zijn lippen op de mijne. Ik stap geschrokken achteruit. "Ik ben jaloers, ja. Maar niet omdat hij een vriendin heeft, maar omdat jij zijn vriendin bent." Zijn ogen staren naar mijn gezicht om mijn reactie te peilen. "Willem had toch gelijk." Ik kijk naar zijn gezicht. "Hij heeft het je verteld? Ik had het hem in vertrouwen verteld." Hij draait zich om om weg te lopen. "hij heeft niet verteld wie." een schamper lachje verlaat zijn mond "De idioot." mompelt hij nog waarna hij weg loopt. Ik loop rustig door de stad. Veel mensen zijn er niet te bekennen. Het is nog steeds koud en sneeuw dwarrelt nog steeds naar beneden en dat terwijl het zes januari is. "Megan!" ik draai me om, waar Nils aan komt rennen. Als hij bij me is drukt hij zijn lippen op de mijne. "Ik dacht dat Daan je ontvoerd had." Lacht hij. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Zou je bijna denken. Is hij nog niet thuis dan?" Nils schudt zijn hoofd. "Ik dacht dat hij bij jou was." nu was het mijn beurt om mijn hoofd te schudden. "Hij liep zo'n tien minuten geleden weg." Nils haalt zijn schouders op. " Hij komt wel terug. Zullen wij ook terug gaan, het is aardig koud." Ik knik naar hem als hij zijn arm om mijn schouder slaat. Ik bijt zachtjes op mijn lip als ik naar achter kijk. Met mijn ogen zoekend naar Daan. Als Nils en ik thuis komen zien we Daan ook al op de bank zitten. "Waar was je?" Nils gaat naast Daan zitten en slaat een arm om hem heen. Daan slaat de arm gelijk weg. "Hmpf.. Wat boeit jou dat?" Nils staart nors de andere kant op. "ik dacht dat we vrienden waren." mompelt hij. Daan snuift arrogant. "verkeerd gedacht." Daan haalt onverschillig zijn schouders op. "Daan! Verpest jullie vriendschap nou niet voor die ene reden." Daan richt zijn ogen op mij. "En jij moet je hier helemaal niet mee bemoeien, ga jij maar verder met Nils aflebberen." hij is vlak voor me komen staan. Nils duwt hem aan de kant. "Je mag zo over mij praten, maar niet over Megan." Daan rolt met zijn ogen en drukt Nils op de bank, hij staat nu heel dicht bij mij. "Als je had toegeven was dit niet gebeurd, dat weet je." ik rol met mijn ogen. "Ik wil jou niet." Hij pakt mijn pols vast. "Lieg niet." sist hij. Ik probeer mijn arm los te krijgen. Na nog een keer geprobeerd te hebben om mijn arm los te krijgen, glijdt zijn hand om mijn pols weg. Een steek schiet door mijn arm en ik schiet achteruit. Het laatste wat ik voel is mijn hoofd die ergens op klapt. Terwijl mijn zicht zwart wordt.
