İkinci Şans

4.8 Jeff

Tehlikedeydik, tehlikede olduğumuzu en çok bilenlerden biriydim belki de ama o kapıdan çıkıp gidemezdim. Ben bunu yapamazdım çünkü... Bilmiyorum yapamazdım işte.

Bizi o yabancı olmadığımız ve eskiden kendi kanlarımızla kirlenmiş olan garajımıza götürdü. Garaj gerçekten amacından sapmıştı. Garaj bizim kasabımız olmuştu resmen.

İçeride tek yabancı yüz vardı. Gördüğüme şaşırdığım tek bir kişi... Benim kaldığım o evdeki bodrumda kilitli tutulan o çocuğun burada ne işi olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu doğrusu.

Noah baygın olmalıydı. Şaşırmamıştım. Eğer Jason buradaysa her şeyi yapmış olması mümkündü. O bir şeytandı ve bize zarar vermekten çekinmezdi. Bu yüzden tekerlekli sandalyemi alıp bir kenara fırlatmasına şaşırmamıştım. Dizlerim ağrıyordu ve ayakta duramıyordum. Sert, taş zemine oturup dizlerimi uzattım. Annemi de babamıda zincirlenmişti odanın farklı köşelerine.

Bundan nefret ediyordum... Onları bu halde görmekten nefret ediyordum. Kim etmezdi ki? Tek güvende hissettiği yerin bu şekilde harap olduğunu gören herkes durumdan nefret ederdi.

Bir adım sonrasını görmek istemiyordum. Onlara veya bana ne olacağını görmek istemiyordum. Son iki yıldır her şey yolunda gidiyor derken şu bir kaç hafta içinde her şey tekrardan eskisi gibi boka sarmıştı. Oysa ki hepimiz artık tüm o vahşetin bittiğine inanmıştık çoktan. Bu inancın boşa bir inanç olduğunu öğrenmiş olduk böylelikle.

Jason'un yüzündeki o iğrenç gülümsemesini görmek istemiyordum. O başarmanın verdiği mutluluğu. Bizi avucunun içinde tutmanın verdiği hazzı..

Bu kadar olayların ardından yaşamaktan artık bıkmam gerekti. Artık pes etmem gerekti ama pes edecek cesaretim yoktu.yaşamak istiyordum. Ne kadar zor olsa da  hatta felç veya komada vile olsam yaşamak istiyordum. Ölümden korkuyordum. Ölüm beni iliklerime kadar korkutuyordu. Belki de ölümle bu kadar çok yüzleştikten sonra kaybetmekten olışan korku da olabilirdi.

Slade anneme döndü. Annem endişeyle onun her bir hareketini kontrol ediyor ve belki de onu alt etmenin bir yolunu arıyordu, aynı babam gibi. Ama yoktu işte.

Slade annemin yanına yaklaşıp diz çökerkenona bir zarar verme olasılığı beni o kadar çok korkutuyordu ki...

"Incarna... Benim güzel aşkım." Slade'in bu takıntısı çok rahatsız ediciydi. Ona en büyük zararları vermesine rağmen halen sevgilisi gibi davranıyordu. "Sana bir iyilik yapacağım bugün. Sana izleme şansı vereceğim. Bir film izler gibi izleme şansı. Çocuklarına ve kocana yapacaklarımı izleme şansı."

Annem sinirle Slade'in yüzğne tükürdüğünde Slade koluyla tükürüğü yavaşça sildi ve annemin yüzüne tokat attı." Yeni bir karar daha verdim. " dedi Slade annem yüzünü ovarken."Sen izlemeyi bırakıp gözünğ kapattığın an hepsini öldürürüm."

Slade annemin buna bakamayacağını biliyordu ve bakması için bu planı yapmış olmalıydı.

Lanet olsun ki biz ilktik ve annem sondu... Bunun iyi bir şey mi kötğ bir şey mi olduğuna karar veremiyordum. Tabii ki kötüydü ama... Ama en azından anneme zarar geldiğini göremeyeceğimiz kesindi...

-Devrim 🌹