İkinci Şans

5.0 Ian

Annemin o huzursuz bakışlarını görüyordum. Birazdan hepimiz kanlar içinde kalacaktık, belki de ölecektik ve annem hepsini izlemek zorunda kalacaktı.

Bunun onun için çok zor olacağını biliyordum. Hayatında hiç görmek istemeyeceği sahnelere tanık olmak zorunda kalacaktı.

Bunu yapmak istemediğine emindim. Dışarıda hep birlikte yüyeceğimiz bir akşam yemeğini kesinlikle buna değişirdi.

Okuldan çıkıp direk eve gelmek yerine arkadaşlarımla içmeye gitseydik her şey farklı olabilirdi. Belki kimsenin telefonuna ulaşamadığımı fark eder ve polisi çağırma şansı elde edebilirdim. Ama işte keşkeler hiç bir şeyi değiştirmiyordu. Ben buradaydım ve elimde ne bir telefon ne de dış dünyaya ulaşabileceğim bir kaynak vardı.

Noah yanımda halen tamamen kendine gelememiş olmalı ki hafifçe inliyordu. Bizim aksimize ellerini arkadan kelepçelemişti Slade onun. Yandaki tanımadığım o çocuğun ki gibi. Rahatsız görünüyordu. Saçları önüne düşmüştü ve gözlerini kapatıyordu. Saçlarının bir kısmı kafasından akan kanla ıslanmıştı. Biraz olsun rahat etmesi için saçlarını geriye çektim.

Benden o tüneldeki yaşadıklarımızdan sonra muhtemelen nefret ettiğini biliyordum ama yaptıklarımın gerçekten aptallık olduğunu yeni fark ediyordum. Arada sırada ortaya çıkan ve halen içinde karanlık barındıran tarafımın zayıf yönünü bulmuşlardı işte ve beni Noah'ı getirmem için çok da güzel kullanmışlardı... Neyse artık orayla olan tek ilgim kolumdaki dövmemdi. Orası benim için bitmişti artık.

Noah'ın saçlarını geri itince halen tamamen kendinde olmadığını anlamış oldum.

INCARNA

Bunların hiçbirini görmek istemiyordum. Elimden hiç bir şey gelmeden bunları görmeye katlanmak çok zordu. Ben bunu yapabilecek kadar dayanıklı olduğumu sanmazken onların hayatlarını kurtarma şansımın daha da azalmaması için izlemek zorundaydım. Bu zorunluluk bana dayanak sağlamıştı adeta. Keşke ilk ben ölseydim... Bunların hiçbirini görmek zorunda kalmadan karanlığa gömülseydim. Şu anda bundan daha çok hiç bir şey istemiyordum ama buna şansım olmadığını da biliyordum. Slade kararından vazgeçmezdi. Slade bana işkence etmeyi beni öldürmeye tercih ederdi.

Edeceği en büyük işkenceyi de ediyordu. Oğlumun damarlarından akan kanı izlemek zorunda bırakıyordu. En küçük bir hatada şahdamarına bıçağın gelme ihtimali mümkünken halen kesmeye devam ediyor kanın oğlumun tişörtünü ıslatmasına izin veriyordu.

-Devrim 🌹