İkinci Şans

5.4 Jeff

Doğru bir şey mi yapmıştım yoksa yaptığımdan pişman mı olmalıydım bilmiyorum. Bunu öğrenmem için Slade'in hareketlerini takip etmem gerekiyordu. Kardeşimin kolunun kopmasından daha kötü ne olabilirdi ki? Umarım Jason'un yaratıcı işkence fikirleri bitmiştir ve saçma sapan bir kaç işkenceyle geçirir...

Doğrusu onun o şeytani bakışları ardında hiç tükenmeyecek bir hayal gücü olduğuna emindim. Kafasının içinde en kanlı sahnelerin sürekli dönüp durduğuna da emindim. O normal değildi. O normal bir insan gibi düşünemiyordu. O her zaman bir şeyin daha kötüsünü bulabilirdi. Buna gerçekten hiç bir şeye olmadığım kadar emndim. Yalnızca önceden dediğim gibi umut fakirin ekmeği...

Annemin ayağındaki zincir Noah'a ulaşabilecek kadar uzundu. Zaten Noah'a çok da uak değildi. ceketini çıkardı ve Noah'ın omzuna bastırarak muhtemelen kan kaybetmesini engellemeye çalıştı. O sırada ikizimin dişlerini acıya dayanmak için şiddetle sıktığını görebiliyordum. Biraz daha zorlasa tüm dişleri kırılabilirdi.

Leia'da maalesef tüm bunları görüyordu. Korkuyla duvarın en köşesine çekilmişti ve dizlerini önüne çekmişti. Onun bu durumda olmasını hiç sevmiyordum. Çok neşeli biriydi normalde. Burada ise normal olarak tüm o neşesini kaybediyor ve yüzüne büyük bir korku düşüyordu. Aslında benim de endişelendiğim bir diğer şey bir günün geleceği ve o yüzündeki neşenin tamamen kaybolup bu korku ifadesinin asla gitmemesiydi. Onun neşesi tüm bunlar bittikten sonra üstümüze düşen kasveti yok edebilen tek şeydi. O neşe de kaybolursa... Ki o neşeyi kaybedebilmesi için birimizin ölümünün yeterli olacağından emindim.

Slade içeri girdi ve direk annem ile Noah'a baktı. Bize hiç göz gezdirmeden... Korkutucuydu. Tüm o bakışları, tüm hareketleri korkutucuydu. Adımları bile şeytaniydi.

Ne yapacağı beni korkutuyordu. Yapacağı her şey... Hatta ailemdeki herhangi birinin bir tüyüne bile dokunmasıda