"Şeytan Çıkarma Ayini"
Yaz tatilim başlarken diyete ve dolayısıyla yoğun bir tempoya girmiştim. Hala diyetteyim. Hala yoğun bir tempodayım. Ama ilk yarısı 3 saniyede geçen yazımın ikinci yarısı nedense geçmiyor tontikolar. Sabah kalkıyorum, aşırı sıkıcı sabah sporumu yapıyorum. Eve gelip yatıp yuvarlanıyorum. Eski dizilerin tekrarlarını izliyorum, Arda biscolatayı stalklıyorum. Ömer'in başına ekşiyorum ama günlerimi bir türlü geçiremiyorum. Bir gün 3 yıl gibi geliyor ve bir haftadır bu böyle. Ruh yaşım 35 şu an. Haftaya ne olur bilemeyeceğim.
"Yağmur ne yapıyorsun burada?" Annem mutfağa girip de beni kapağı açık buzdolabının önünde bağdaş kurmuş halde bulunca korkmuş bir halde soruyor bunu.
"Düşünüyorum."
"Neyi annecim?"
"Nerede hata yaptığımı."
"Başka yer mi yok kızım?" Annemin sesi giderek daha da tedirgin bir hal alırken kafamı hızla çevirip göz bebeklerimi sadece beyazı kalana dek kaldırıyorum. Sesime hırıltılı bir tını katıp, "Nerede olmamı isterdin?" diye sorduğumda annem birisi onu itmiş gibi duvara yapışıp bağırmaya başlıyor.
"Osman! Osman koş kızın cinlere karıştı Osman! Bismillahirrahmanirrahim, hoşt!" Annem terliğini üstüme üstüme sallarken Samara'nın kuyudan çıkışını taklit ederek ayağa kalkıyorum. Gülmeden durmak imkansız olduğu için kafamı döndüre döndüre saçlarımı öne getirip yüzümü tamamen kapatıyorum. Annem hala çığlık atıyor. Oldu olası cinlerden ödü kopar. Ama annemin cin tanımı biraz holivudcu. Üç harfliyle Bloody Mary'nin karışımı bir şey olarak tanımlamış bu yaratıkları bünyesine o yüzden korkularını da biraz uçlarda yaşıyor. Kötü bir evlat falan değilim bu arada. Sadece eğleniyorum. Hayatım çok sıkıcı bu aralar.
Babam elindeki tuvalet fırçasını sopa gibi tutmuş, mutfağa dalıyor. Hemen kafamı geriye attırıp yüzümü ortaya çıkarıyorum. Eğilip bükülerek onlara yaklaşırken annem dualar okuyarak babamın boynuna sarılıyor. Babam beni gördükten sonra durumu fark ediyor ama hala arası bozuk olan karısı kendi rızasıyla kucağına atladığı için hiç bozuntuya vermiyor.
Ben salak salak sesler çıkarırken annem babamın boynuna yapışmış feryat figan bağırıyor, babamda, "Hay Allah ne oldu bu kıza ya, ne oldu bu kıza ya," diyerek bana kaş göz yapıyor. Bir eliyle anneme sarılmış öbür eliyle de devam et dercesine başparmağını kaldırırken gülmekten yere yapışıyorum. Çirkin çirkin kahkaha atarken annem bir süre daha bağırmaya devam ediyor. Sonra dönüp yerde kahkaha attığımı görünce acıdan çırpındığımı sanıp terliğini alarak üstüme atlıyor.
"Bırak kızımı pislik! Pislik! Osman Felak Nas oku şunun üstüne!" Terliği böğrüme böğrüme vururken ağzımı kocaman açıp avazım çıktığı kadar bağırıyorum. Mutfağımızın salonunda Supernatural usulü şeytan çıkarma ayini gerçekleşiyor şuan. Ağzımdan çıkan siyah toz yığınını gördünüz mü? Cehennemin kralı Crowley'di o.
Öksürerek yan dönüp boğazımı tutuyorum. Sonra şaşkın şaşkın etrafa bakıp sesimden fışkıran acıyla, "Anne?" diyorum.
"Annem korkma yavrum!" diye bağırıyor annem telaşla. "Osman sarıl kızına çabuk."
"Sen niye sarılmıyorsun Filiz?"
"Ay cini bana bulaşır şimdi sarılamam ben."
"Bana bulaşmaz mı?" diye soruyor babam buna alınarak.
"Okuturum ben seni sarıl işte evladın o senin!"
"Senin itin herhalde," diye söylenerek yanıma geliyor babam. Ayağının ucuyla kafamı dürtüp, "Kalk kız cazgır manyak," deyince tekrar kahkahamı serbest bırakıyorum.
