Μπαίνω σπίτι κατά τις 3 τα ξημερώματα. Αν και είμαι εξαντλημένη, δεν θέλω να κοιμηθώ. Στο δωμάτιο είναι ο Μίλτος, ο οποίος φυσικά κοιμάται. Φοράω πυτζάμες και πηγαίνω στο σαλόνι. Ανάβω κεριά και σβήνω τα φώτα. Σερβίρω στον εαυτό μου ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και χάνομαι στις σκέψεις μου, οι οποίες αφορούν μόνο τον Άρη.
Αυτό το φιλί, αχ υποτίθεται πως θα ήταν μόνο ένας ρόλος κι όμως ήταν ότι πιο αληθινό είχα βιώσει. Αυτός ο άνθρωπος μου δημιουργεί αισθήματα τα οποία δεν έχω νιώσει ποτέ και για κανένα. Το σώμα μου αντιδράει περίεργα όταν είναι εκείνος κοντά.
Πώς γίνεται ένα φιλί να κάνει ζελέ τα πόδια σου; Να νιώθεις πως πλέον δεν πατάς στη γη, πως βρίσκεται στο πιο μαγικό μέρος της ανθρωπότητας; Κι όλα αυτά μέσα από ένα ρόλο. Άσε που ακόμα υπάρχει αυτός ο ηλεκτρισμός ανάμεσα μας, κάθε φορά που αγγιζόμαστε.
Όταν είναι δίπλα μου χάνω το μυαλό μου, δεν σκέφτομαι λογικά. Πώς θα παίξω αυτό το ρόλο αν συνεχίσω έτσι; Κινδυνεύω να χάσω τον εαυτό μου. Ίσως είναι μεγάλη κουβέντα αυτή που θα πω, αλλά νομίζω πως τον ερωτεύομαι, θέλω να τον βλέπω συνεχεία, τρελαίνομαι να τον ακούω να μιλάει, να γελάει… ίσως τον ερωτεύτηκα από τη πρώτη φορά που τον είδα. Από εκείνη τη πρώτη μέρα έκανε τη καρδιά μου να χτυπάει περίεργα.
Τι λέω; Πώς γίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Εγώ είμαι με τον Μίλτο, αγαπάω τον Μίλτο.
Δεν γίνεται, όχι δεν πρέπει να σκέφτομαι έτσι. Είναι συμπρωταγωνιστής μου θα είμαστε μαζί μέχρι τέλος Ιουνίου, κάθε μέρα. Δεν είναι δυνατόν να σκέφτομαι έτσι γι’ αυτόν. Δεν κάνει… αν μπορούσα θα αποχωρούσα από το έργο, αλλά αυτό τώρα είναι αδύνατο. Οφείλω να συνέλθω, να συμμαζέψω το μυαλό μου. Να ξεχάσω αυτά που με κάνει να νιώθω και να συγκεντρωθώ στο ρόλο μου.
«Μελίνα;», η φωνή του Μίλτου με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Έρχεται δίπλα μου και με παίρνει αγκαλιά. «Τι κάνεις εδώ μωρό μου;»
«Χαλαρώνω από την ένταση της δουλειάς».
«Δεν μ’ αρέσει που δεν σε βλέπω καθόλου. Δουλεύεις πάλι με εξαντλητικούς ρυθμούς».
«Αυτή είναι η δουλειά μου Μίλτο και το ξέρεις, γι’ αυτό δέξου το».
«Δεν έπρεπε να υπογράψεις γι’ αυτή τη δουλειά, έπρεπε να συνεχίσεις στο θέατρο, ή έστω να κάνεις πιο μικρούς ρόλους όπως έκανες τα τελευταία δυο χρόνια».
«Ορίστε;»
«Πώς θα κάνουμε οικογένεια και γάμο αν εσύ εργάζεσαι έτσι;»
YOU ARE READING
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ... (Book 1)
Teen FictionΗ Μελίνα είναι ανερχόμενη ηθοποιός. Στη νέα της δουλειά συναντά τον Άρη, συμπρωταγωνιστή της και χανει τη γη κατω απο τα πόδια της. Το πρόβλημα είναι Πώς θα καταφέρει να υποδυθεί τον ρόλο της οταν η καρδιά της χτυπαει σαν τρελή κοντά του;
