ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ... (Book 1)

Κεφάλαιο 13

«Αγγελική σε παρακαλώ».

Τη προσπερνάω και πλησιάζω την Μελίνα. Τότε εκείνη κάνει κάτι που μου κόβει τα πόδια. Σηκώνει τα χέρια της σαν μωρό που ζητάει αγκαλιά.

Θεέ μου… τα αισθήματα που μου ξυπνάει αυτή γυναίκα είναι τόσο δυνατά. Την τραβάω στην αγκαλιά μου και την κρατάω σφιχτά.

Η Αγγελική μας αφήνει μόνους.
Το κορμί της τραντάζεται και μαζί της κλαίω κι εγώ. Τα χέρια της είναι περασμένα στο λαιμό μου και με κρατάνε δυνατά, σαν να φοβάται πως θα φύγω.

«Δεν θα σ’ αφήσω ποτέ ξανά νεράιδα μου. Δεν θα κινδυνέψεις ξανά».

«Άρη μου», λέει και κάνει την καρδιά μου κομμάτια. Μόλις ηρεμεί μπαίνει μέσα η Αγγελική. «Μη μ’ αφήσεις».

Βοηθάω την Αγγελική να την ντύσουμε ενώ εκείνη είναι στην αγκαλιά μου. Τις βάζουμε κρέμα στο πρόσωπο για τις μελανιές. Δεν πρέπει να καταλαβαίνει τι γίνεται. Φαίνεται χαμένη και σοκαρισμένη. Η εξομολόγηση στην Αγγελική την έκανε κομμάτια.

«Πηγαίντε να ξαπλώσετε στο κρεβάτι μέσα. Εγώ θα ξαπλώσω στο καναπέ.  Σου έχω αφήσει μια φόρμα κι ένα φανελάκι του γιου μου να φορέσεις. Είναι στα κυβικά σου οπότε θα σου κάνουν. Το πρωί που θα είναι καλύτερα θα μιλήσουμε με ηρεμία».

«Αγγελική σ’ ευχαριστούμε για όλα».

Την σηκώνω στην αγκαλιά μου ξανά και πηγαίνω στην κρεβατοκάμαρα. Την ξαπλώνω στο κρεβάτι και τη σκεπάζω. Τα μάτια της είναι κλειστά.

«Άρη», ψιθυρίζει μόνο και την καθησυχάζω.

«Εδώ είμαι νεράιδα».

Βγάζω τα ρούχα μου και φοράω αυτά που μου άφησε η Αγγελική. Ελέγχω το κινητό μου και βλέπω άπειρες κλήσεις από την Βέρα. Της στέλνω ένα μήνυμα να μη με περιμένει και το βάζω στο αθόρυβο.

Ξαπλώνω δίπλα στην Μελίνα και μόλις με νιώθει κουλουριάζετε στην αγκαλιά μου. Την κρατάω πάνω μου και της χαϊδεύω τη πλάτη. Λίγο μετά ακούω την αναπνοή της να ηρεμεί και ξέρω πως την έχει πάρει ο ύπνος.

Πονάει η ψυχή μου με το πόνο της. Θα έδινα τα πάντα για να μην της είχε συμβεί τίποτα. Βάζει το χέρι της πάνω στην καρδιά μου. Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να ηρεμήσω τα τόσα συναισθήματα που μαίνονται μέσα μου.

Συναισθήματα που προσπαθούσα να θάψω τόσο καιρό μη θέλοντας να  τα παραδεχτώ, συναισθήματα που δεν πίστευα πως θα ξανανιώσω. Κι αν τότε ήταν παιδικός έρωτας, τώρα είναι σαρωτικός. Διαλύει τα πάντα στο πέρασμά του και με αφήνει ανίσχυρο μπροστά της.