ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ... (Book 1)

Κεφάλαιο 7

Το μπαρ του φίλου του Λευτέρη είναι μικρό και απόμερο, ότι πρέπει για να μείνουμε μακριά από τα φώτα των δημοσιογράφων.

Παραγγέλνουμε ποτά και καθόμαστε όλοι μαζί τσουγκρίζοντας τα ποτήρια μας, γελώντας, βγάζοντας φωτογραφίες  και απολαμβάνοντας τη μουσική. Ο Στράτος με αποφεύγει όλη τη νύχτα, αλλά αν εξαιρέσεις αυτό το γεγονός, βιώνω την πιο ευτυχισμένη νύχτα της ζωής μου.

Ο Άρης είναι συνέχεια δίπλα μου βάζοντας φωτιά στο κορμί μου, πότε μ’ ένα τυχαίο άγγιγμα, πότε μ’  ένα βλέμμα. Βέβαια και μόνο που είναι δίπλα μου η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή λεπτό με το λεπτό.

Κάποια στιγμή, ενώ εγώ μιλάω με τα παιδιά και γελάμε μ’ ένα αστείο ο Άρης με πλησιάζει από πίσω και μου ψιθυρίζει στο αφτί. «Ανυπομονώ να φύγουμε από εδώ…».

Θεέ μου η σέξι φωνή του στο λαιμό μου κάνει το κορμί μου να ανατριχιάσει. Πρέπει να φύγω από δίπλα του αλλιώς θα γίνω αντιληπτή απ’ όλους.

«Εεε με συγχωρείτε μια στιγμή, πρέπει να πάω τουαλέτα».
Την ώρα που μπαίνω εγώ, βγαίνει ο Στράτος και τον σταματάω με το χέρι μου. «Στράτο έτσι θα είμαστε τώρα;»

Δεν μου απαντάει καν και συνεχίζει το δρόμο του. Αυτή η στάση του με στεναχωρεί απίστευτα, αλά ξέρω πως μ’ αγαπάει. Μπορεί να είναι θυμωμένος τώρα, αλλά θα τα ξαναβρούμε.
Τελειώνω και απέξω με περιμένει ο Άρης. Μόλις τον βλέπω κοκαλώνω στη θέση μου.

«Πάμε να φύγουμε; Δεν αντέχω άλλο…».

«Εντάξει, θα το πω στην Αγγελική. Εξάλλου δεν μπορούμε να φύγουμε οι δυο μας. Δεν πρέπει να δώσουμε δικαιώματα».

«Οκ κανόνισέ το. Πήγαινε και θα έρθω».

«Εντάξει συμφωνώ», λέω αλλά κανένας από τους δυο μας δεν κάνει κίνηση για να φύγει. «Άρη…».

«Τρελαίνομαι να ακούω τ’ όνομα μου από τα χείλη σου». Με πλησιάζει και κλείνω τα μάτια περιμένοντας το φιλί του. Με φιλάει στο μάγουλο και έπειτα μ’ αφήνει. Αγγίζω το μάγουλο μου στο σημείο που με φίλησε και το νιώθω να καίει. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και βγαίνω έξω παθαίνοντας ένα πολύ μεγαλύτερο σοκ.

Στο μπαρ αυτή τη στιγμή βρίσκεται ο Στράτος με το Μίλτο και μιλάνε, ενώ παράλληλα τον συστήνει στους υπόλοιπους. Μου κόβονται τα πόδια και με λούζει κρύος ιδρώτας από πάνω μέχρι κάτω. Πώς έγινε αυτό; Γιατί ήρθε; Ήμουν τόσο ευτυχισμένη. Θα έφευγα με τον Άρη… και κάνοντας αυτή τη σκέψη, νιώθω σαν να έχω φάει χαστούκι.