ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ... (Book 1)

Κεφάλαιο 33

Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες περίπου από τη μέρα που ήρθε η μαμά της στην Αθήνα. Τρεις βασανιστικές εβδομάδες που δεν έχουμε βρεθεί μόνοι μας, έστω για να την πάρω μια αγκαλιά.

Έχει μπει ο Μάιος, ο τελευταίος μήνας των γυρισμάτων, για το κλείσιμο της σεζόν και ακόμα δεν έχει αποφασιστεί, αν θα συνεχίσουμε και δεύτερη χρονιά.

Μόνο όταν γυρνάμε σκηνές οι δυο μας μπορώ να την αγγίζω, καμία φορά να την αγκαλιάζω, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι αυτό που θέλω, αυτό που έχω ανάγκη.

Εγώ θέλω να την κρατήσω και να είμαστε οι δυο μας. Να την σφίξω στην αγκαλιά μου, να φιλήσω τα χείλη της. Αν δεν την έβλεπα και στο γύρισμα θα είχα σίγουρα τρελαθεί από τη στέρησή της.

Η Μελίνα φυσικά είναι σε χειρότερη κατάσταση από μένα. Έχει κουραστεί υπερβολικά και τα νεύρα της δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση. Όταν την βλέπω μου χαμογελάει φυσικά, αλλά το χαμόγελο δεν φτάνει μέχρι τα’ αφτιά της όπως παλιά. Την έχουν διαλύσει.

Κάθε μέρα τη φέρνει ο Μίλτος στο γύρισμα καμία φορά με τη μαμά της μαζί και κάθε βράδυ την περιμένει απέξω. Τις ώρες που δεν δουλεύει τρέχει για το γάμο. Ένα γάμο που δεν θέλει, μ’ έναν άντρα που σιχαίνεται.

Εγώ από την άλλη κανονίζω το δικό μας στην Κωνσταντινούπολη. Έχω μιλήσει με τη πρεσβεία εκεί και έχω κάνει τις απαραίτητες διαδικασίες.

Είναι σχεδόν όλα έτοιμα για τις αρχές Ιουνίου. Εγώ κι εκείνη, μόνοι μας. Δεν θα κάνουμε θρησκευτικό γάμο, αυτός θα γίνει όταν ξεκαθαρίσουν όλα, ώστε να είναι όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς μας μαζί.

Έχω ράψει ένα πολύ όμορφο κουστούμι και μαζί με την Αγγελική ζητήσαμε να ράψουμε στα μέτρα της Μελίνας, ένα υπέροχο φόρεμα. Θέλω να είναι  το δώρο μου για τη γυναίκα της ζωής μου. Βέβαια έχει μεγάλη απορία να το δει. Κάθε φορά όταν μιλάμε στο τηλέφωνο με ρωτάει να της πω λεπτομέρειες, αλλά εγώ αντιστέκομαι . Θέλω να είναι έκπληξη.

Σχεδιάστηκε σύμφωνα με τον τρόπο που το έχω φανταστεί για τη Μελίνα μου. Κρεμ δαντέλα με μπεζ ύφασμα από μέσα, εφαρμοστή φούστα, πάνω δένει στο λαιμό, έξωμο και όλη η πλάτη της είναι ανοιχτή από πάνω μέχρι τη μέση.

Έτσι την έχω ονειρευτεί νύφη δίπλα μου και για μετά το γάμο μας έχω κλείσει ένα υπέροχο αρχοντικό για πέντε μέρες στη Πρίγκηπο. Ένας μήνας έμεινε θα περάσει που θα πάει.

Θεέ μου είναι πέντε τα ξημερώματα κι εγώ αντί να κοιμάμαι στριφογυρνάω στο κρεβάτι. Δεν αντέχω άλλο. Η έλλειψή της μ’ έχει τρελάνει. Έχω χάσει τον ύπνο μου, την όρεξή μου.