Κεφάλαιο 16

1K 119 6
                                    

Με δυο βήματα βρίσκεται δίπλα μου. Παίρνει τη βαλίτσα από το χέρι μου και με βοηθάει να ανέβω τα υπόλοιπα σκαλιά. Του δίνω τα κλειδιά και ξεκλειδώνει τη πόρτα.

Μόλις βρισκόμαστε μόνοι στο χώρο του σπιτιού μου με τραβάει πάνω του και με αγκαλιάζει σφιχτά. Τα λόγια του Μίλτου έρχονται στο μυαλό μου.
Δεν έχω άλλη επιλογή.

Πρέπει να βρω τη δύναμη για τη καλύτερη παράσταση της ζωής μου. Πρέπει για το δικό του καλό. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και μυρίζω το άρωμα του, αφήνομαι για λίγα δεύτερα ακόμα στην αγκαλιά του καθώς ξέρω πως αυτή θα είναι και η τελευταία φορά. Αμέσως μετά βρίσκω τη δύναμη και φεύγω από δίπλα του.

«Φύγε Άρη, νομίζω πως είπα ότι είχα να πω το πρωί».

«Γιατί γύρισες πίσω;»

«Γιατί κατάλαβα πως τον αγαπάω και πως θέλω να είμαι μαζί του. Ήσουν ένα λάθος στο είπα. Με το Μίλτο περάσαμε μια κρίση, αλλά τώρα είμαστε καλά».

«Ώστε ήμουν ένα λάθος…».

«Ναι», λέω και αμέσως με αρπάζει μου ανασηκώνει το πρόσωπο και με αναγκάζει να τον κοιτάξω στα μάτια. Εγώ τον αποφεύγω κλείνοντάς τα.

«Όχι καλή μου, το ίδιο έκανες και το πρωί. Μου μιλούσες και απέφευγες το βλέμμα μου. Κοίτα με στα μάτια και πες μου ότι ήμουν ένα λάθος».

Θα το κάνω, θα το κάνω. Ανοίγω τα μάτια μου και μόλις κοιτάω τα δικά του είμαι χαμένη από χέρι.
Δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ να κοιτάζω τα μάτια του και να του λέω ψέματα. Μου είναι αδύνατον. Μου είναι αδύνατον να κάνω οτιδήποτε.

«Άρη φύγε», ψιθυρίζω.

«Πες μου πως ήμουν ένα λάθος και θα το κάνω!»

Κλείνω τα μάτια και παίρνω μια βαθιά ανάσα. «Ήσουν ένα λάθος φύγε. Φύγε από μπροστά μου. Φύγε από το σπίτι μου. Από τη ζωή μου», λέω κλαίγοντας, αλλά χωρίς να τον κοιτάω και τον σπρώχνω. Μπαίνω στη κρεβατοκάμαρά μου και κλείνομαι μέσα.

Έπειτα από λίγο ακούω το κλείσιμο της εξώπορτας και αφήνομαι να κλάψω. Βάζω το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι για να σβήσω τις κραυγές μου.

Πονάει το κορμί μου, το σώμα μου, η καρδιά μου, η ψυχή μου. Το επόμενο πρωί με βρίσκει ο Μίλτος να ψήνομαι και να τρέμω από το πυρετό.

Καλεί γιατρό και μου δίνει αγωγή. Εκείνος πηγαίνει στη μαμά μου για να είναι δίπλα της, ενώ σε μένα φωνάζει τη δική του μάνα για να με προσέχει.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ... (Book 1)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora