ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ... (Book 1)

Κεφαλαιο 4

Δυο μέρες αργότερα, τελειώνοντας το γύρισμα, το βράδυ μεταφερόμαστε στο club που θα κάνουμε τη πρώτη μας σκηνή με την Μελίνα. Θα είναι η πρώτη συνάντηση της Δανάης (Μελίνας) και του Στέφανου (Άρη).

Αφού τελειώνουμε με το μακιγιάζ και τις ετοιμασίες μαζευόμαστε με το σκηνοθέτη και τη σεναριογράφο για τις σχετικές οδηγίες.
Μόλις βλέπω την Μελίνα με πιάνει άγχος. Φυσικά προσπαθώ να μην το δείξω και το παίζω χαλαρός. Αλλά αν θέλω να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, η σκηνή που θα γυρίσουμε για πρώτη φορά με τρελαίνει. Όχι μόνο σαν Στέφανο, κυρίως σαν Άρη.

«Λοιπόν Άρη, Μελίνα, ξέρω πως σας είναι δύσκολο. Συνεργάζεστε για πρώτη φορά και αντί να μιλήσετε θα φιληθείτε αμέσως», λέει η σεναριογράφος και κοιτάζω την Μελίνα.
Στο βλέμμα της υπάρχει το ίδιο άγχος με μένα. Φυσικά προσπαθεί να το κρύψει, αλλά μπορώ να το καταλάβω. Το λόγο παίρνει ο σκηνοθέτης.

«Άρη, είσαι μόνος σου στο μπαρ και χαλαρώνεις μ' ένα ποτό από την κούραση της μέρας. Ξαφνικά σκάει μύτη η Λένα, η κοπέλα που σου προορίζει η μαμά σου (η Αγγελική) και αρχίζει να σε φλερτάρει. Εσύ ψάχνεις τρόπο να την αποφύγεις και ξαφνικά περνάει μπροστά σου η Δανάη (Μελίνα), η οποία δουλεύει εκεί. Εσύ την βλέπεις και ξαφνικά αρχίζεις να της μιλάς σαν να είναι η κοπέλα σου, με σκοπό να ξενερώσει η Λένα.
Η Δανάη η οποία φυσικά δεν έχει ιδέα τι γίνεται, προσπαθεί να σε αποφύγει. Έτσι εσύ την τραβάς έξω από το μαγαζί και την ώρα που της εξηγείς πως προσπαθούσες να αποφύγεις την κοπέλα μέσα, με την άκρη του ματιού σου βλέπεις τη Λένα να σας πλησιάζει και τότε αρπάζεις την Δανάη και την φιλάς.
Μελίνα εσύ του αντιστέκεσαι στο φιλί, τον χτυπάς και προσπαθείς να τον απομακρύνεις, εκείνος σου αρπάζει τα χέρια και σε ακινητοποιεί. Αφήνεσαι στο φιλί του για λίγο και μόλις χαλαρώνει ο Άρης το κράτημα του εσύ τον σπρώχνεις και τον χαστουκίζεις. Έπειτα κοιτάζεστε στα μάτια για λίγη ώρα κι εσύ εξαφανίζεσαι μέσα στο μαγαζί. Καταλάβατε;»

«Ναι», απαντάμε ταυτόχρονα με την Μελίνα.

«Ωραία, αν είστε έτοιμοι πάμε για τη πρώτη λήψη», λέει ο Λευτέρης (σκηνοθέτης) και μας αφήνει μόνους.

Η Μελίνα με κοιτάει και μπορώ να διαβάσω το φόβο και το άγχος στο βλέμμα της. Τη χαϊδεύω στο μπράτσο και για ακόμα μια φορά υπάρχει η ίδια ένταση ανάμεσα μας, η απαλότητα του δέρματός της όμως με κάνει και ξεχνιέμαι.

«Όλα καλά θα πάνε νεράιδα!», της κλείνω το μάτι, τραβάω το χέρι μου και απομακρύνομαι με σκοπό να συγκεντρωθώ στο ρόλο μου.
Λίγο μετά παίρνω θέση στο μπαρ και ξεκινάει το γύρισμα. Κλείνω τα μάτια για λίγο και όταν τα ανοίγω, λειτουργώ σαν Στέφανος. Ο Λευτέρης δίνει το σήμα και αρχίζουμε.
Εγώ απολαμβάνω το ποτό μου, υποτίθεται, σκεφτόμενος τα γεγονότα της μέρας στην δουλειά. Έρχεται η Λένα και μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο, διακόπτοντας τη μοναξιά μου.