His Lies ( BOOK 3 ) (COMPLETED)

Chapter 40

A/N:Shucks!.Last chapter na this!.Yeah , alam kong nagulat kayo but guys..Patapos na talaga siya..EPILOGUE na ang next at nahihirapan na naman si author na mag let go sa isang istorya..Ito yung ayaw ko sa lahat eh..Yung ending na tapos hindi mo alam kung ano bah talaga?Happy or sad?.Argh!.Hindi pa ako ready mag good bye sa dalawa! T_T.Pero kailangan ko ng tapusin ang lahat..Dahil may paparating pa.At mas magpapakilig pa sa lahat ng mambabasa!.Char..Drama ni oks ^.^.Sana po na enjoy niyo toh at thank you po ng marami sa mga nagbabasa at sa mga bitin comments niyo natatawa talaga ako..Tyaka mamimimiss ko rin yung mga comments niyo na sana mawala na si Aya , na sana happy ending at marami pang iba..Nababasa ko po lahat ng comments niyo at sobrang napapasaya niyo po ako dun..14 lang po ako ah?Pero naranasan ko na po lahat ng sakit na naranasan nilang dalawa..Hindi man sa lovelife pero sa pamilya..Pero kahit ganun , alam kong balang araw magiging masaya rin ako.

Ang haba na ng message ko!.Sige na , sisimulan ko na toh..

--------

Sisihan

( Kyla's POV )

"Troy!Lumabas ka diyan , please!" narinig kong sigaw galing sa labas

Agad naman akong bumaba para tingnan kung sino yun..

"Aya?.Anong ginagawa mo dito?" galit kong sabi sa kanya

Agad niya naman akong tiningnan habang umiiyak.

"Kyla , please kailangan kong makausap si Troy..Kahit ngayon lang.." aniya

Napaiwas naman ako ng tingin sabay sabing..

"Wala siya dito.."

"Anong wala?.Wag kang magsinungaling..Alam kong nandiyan lang siya sa loob at tinatago mo lang siya sakin!.Troy lumabas ka!" sigaw niya pa 

Pinipigilan na siya ng mga guards pero nagpupumiglas parin siya.

"Wala nga siya dito!" hindi ko na napigilan ang sarili ko at napaiyak na ako

Agad naman siyang umayos..

"Alam mo?.Ang selfish mo rin ano?Kakausapin ko lang naman yung tao , pinagdadamot mo pa!" aniya

"Selfish?.Ako pa bah yung selfish?..Ako yung iniwan Aya.Ako yung sinukuan kaya pano ako magiging selfish?.Kahit gusto ko siyang makita ulit , hinayaan ko nalang..Kasi kung dun siya masaya.Okay na..Alam mo yung araw araw na akong umiiyak kasi miss ko na siya?.Alam mo yung nagsisisi na ako na hindi ko sinabi sa kanyang mahal ko siya?.At ikaw ang dahilan nun Aya..Ikaw ang dahilan kung bakit hindi ko masabi sabi sa kanyang mahal ko siya..Kasi inakala ko ring anak niya ang batang dinadala mo..Ayaw ko lang naman lumaki ang batang walang ama..Tutal rin naman naiintindihan na ng mga bata..Pero ngayon?.Ngayong alam ko ng hindi talaga anak ni Troy yan..Nagsisisi ako sa pagkakamali ko..Pagkakamaling hindi ko inamin na mahal ko siya.." umiiyak kong sabi

Kitang kita ko naman sa mata niya ang panlalambot..

"Ang sakit sakit Aya..Sobrang sakit..Hindi ko na alam kung makakaya ko pa bang dalhin toh.Kasi ang hirap na.Ang hirap ng wala siya sa tabi ko.." sambit ko at napahikbi nalang

Hindi na siya nagsalita kaya agad akong huminga ng malalim at tiningnan siya..

"Hindi ako nagsampa ng kaso dahil sa pagbaril mo sakin..Hinayaan lang kitang maging malaya kasi alam kong magbabago ka rin..Sana sa pagkakataong toh , marealize mong may anak ka na Aya..Sana maisip mong kapag nawala yan , mas masakit pa sa pagkawala ni Troy ang mararamdaman mo..Unang anak mo yan , kaya alagaan mo.."

"Wala akong pakialam kung mawala man ang batang toh sa tiyan ko..Mas mabuti nga yun , para maging malaya ako.." malamig niyang sabi

"Kaya mo yang sabihin sa ngayon..Pero hindi mo yan makakayang panindigan..Sa oras na marinig mo ang unag iyak ng anak mo?.Magbabago lahat Aya..Magbabago ang takbo ng mundo mo..Hindi tayo magkapareho pero alam ko yung feeling na marinig ang iyak ng sariling anak..Masarap sa pakiramdam yun Aya.."

"Alam mo , ang dami mong satsat..Nakakasawa yang mga pinagsasasabi mo.."

"Hinayaan kitang maging malaya kasi yun ang hiling ni Peter..Yun ang hiling ng taong mahal ka..Bakit hindi nalang siya?Bakit hindi nalang si Peter ang mahalin mo..Siya naman ang ama ng dinadala mo diba?Kaya bakit hindi nalang siya?.Mabuting tao siya Aya.."

"Hindi mo alam ang sinasabi mo.."

"Oo hindi ko alam kung anong nakaraan niyo..Pero kung ano man yung nakaraan , kalimutan mo nalang..Nandito tayo sa hnaharap oh..Bakit hindi ka nalang mag move on?" 

"Move on?.Akala mo bah madaling kalimutan lahat ng yun?Kung paano ko siya minahal at kung paan niya ako tinraydor..Nang dahil sa kanya at sa pamilya niya bumagsak kami..Nasira kami.At yun ang araw na hinding hindi ko makakalimutan..Pinagsisisihan kong nakilala ko siya..Pinagsisisihan kong minahal ko siya.." ani Aya

Magsasalita pa sana ako pero agad na siyang umalis..

Gusto kong maawa sa kanya..Sa anak niya..

Pero alam kong may rason kung bakit ganito ang nangyayari..

Siguro nga rin may rason kung bakit sumuko si Troy at iniwan niya ako..Kami..

At sana balang araw maintindihan ko na yun..

Sana balang araw..