Cold Blooded

Kabanata 48

Goodbye

Nakatanggap ako ng tawag mula kay Arianna,tinanong niya ako kung ano ba talaga nangyari,kwenento ko lahat sakanya.

Nagtataka ako kung bakit ganun ang nga post ni Bianca wala naman akong ginawa o sinabing masama sakanya,bakit sinisiraan niya ako sa mga fans nila?

"Naku! kung makita ko lang talaga yang Bianca na yan hindi ako magdadalawang isip na ihampas sakanya lahat ng gitara ni Kuya ang kapal mg mukha niya kasing kapal ng kilay niya punyatera siya!"

Hindi ko alam kung matatakot o matatawa ako sa mga sinasabi ni Arianna siguro may mga action pa siya habang nagsasalita.

Kumakain ako ng cereal habang kausap siya,umaga na at hindi na ako nakatulog simula ng mabasa ko lahat ng asa social media.

Bigla kong naisip si Peter,hindi pa siya tumatawag o nagtetext simula ng ihatid niya ako dito sa bahay,ano kayang ginagawa niya ngayon?,nabasa na niya yung nga tweets sakin? Nag-aalala ba siya sakin? e bat hindi niya ako kinakamusta?

"Hoy Eleah!"

Napitlag ako ng sumigaw si Arianna sa kabilang linya.

"H-ha?"

"Sabi ko e si Greylan kamusta naman?,nagkikita pa ba kayo?"

Naninikip sandali ang dibdib ko ng marinig ang pangalan niya,huli naming paguusap e yung nakiusap siyang umuwi na kami sa Las Vegas.

"Hindi ko pa nga siya nakakausap e."

Narinig ko ang pagbuntong hininga niya.

"You know what Eleah,this might not help but you need to talk to him,explain yourself,hindi yung babaliwalain mo yung tao dahil sa kasalanan niya... you know that hurts diba?"

Naisip ko,tama siya I should talk and settle things with him kahit na may kasalanan siya hindi ko naman pwedeng itapon yung pinagsamahan namin.

"Sige na,gotta go just call when you need me okay?"

Pagkababa niya ng tawag ay nagdadalawang isip pa ako kung tatawagan ko ba si Greylan,not this time. maybe.. it might complicate things. pero kasi...

"Eleah may naghahanap sayo"

"Sino po?"-nilingon ko si Manang

Tinignan niya lang ako at ngumiti ng bahagya,nagtaka ako.

tumayo ako at nagpunta sa pintuan.

Bumungad agad siya sakin,naka cargo pants at red shirt siya may hawak siyang bulaklak,he looks so good.

"H-hey I was about to call you."

Tinignan niya ako,straight to the eye.

"How are you?"-he asked me,ngumiti pa siya at inabot sakin ang bulaklak na hawak niya.

Agad ko naman yung kinuha,nagulat ako ng bigla niya akong yakapin.

"I miss you."

"Grey.."

Niyakap ko siya pabalik,naramdaman ko ang paghigpit ng yakap niya.

Pinapasok ko muna siya at naupo kami,tense ang buong katawan ko at kinakabahan,prente siyang nakaupo habang nililibot ang paningin sa buong bahay,Oo nga pala its his first time na makapasok dito.

"Ang ganda ng bahay niyo..."-sabi niya habang tinitignan ang kabuuan ng bahay namin mula sa living room.

"Salamat--"

"Parang ikaw."-nahinto ang mata niya sakin,hindi ako nakapagsalita,napalunok ako sa sobrang bilis ng pintig ng puso ko,goddamn it Eleah.

Ngumiti lang ako kahit alam kong namumula ang pisngi ko.

"Nga pala,napadaan ka?"-mahinang tanong ko.

"I wanna see you,I wanna talk and say my goodbyes."

Nangunot ang noo ko.

"What do you mean?"

Napansin kong lumungkot ang mga mata niya.

"Im leaving... alone."

Parang sinundot ang puso ko ng makita kong ngumisi siya ng sabihin ang huling salita.

"I know,sa una palang talo na ako,hindi ako yung mahal mo e"-sarkastiko siyang natawa "I may be a traitor,I may be stupid but always remember... I never played you."

Kinagat ko ang labi ko para pigilang wag maiyak.

Huminga siya ng malalim at hinimas ang batok.

"Mahal naman kita Eleah ha,minahal kita higit pa sa kayang ibigay ni Peter,kasi... that is what you truly deserved,deserve mong mahalin,kaya.. k-kaya kahit hindi ako yung gusto mong magmahal sayo,kahit hindi ako yung taong gusto mong magkaroon ng commitment,I gave everything kahit alam kong matatalo pa rin ako sa huli."

Napansin ko ang pamumula ng gilid ng mata niya,umiwas siya ng tingin at kunwari may tinitignan sa taas para lang makatingala.

Damn it,ayokong nakikita siyang ganito. ayoko.. ayokoo.

"I might sound desperate,but I never regret chasing you.. wala akong pinagsisihan,hindi mo ko mahal e,edi okay hindi nalang,wag nalang...."

Pinunasan ko ang luhang tumulo sa mata ko,bumigat ang pakiramdam ko,sumikip at ang hirap huminga parang may nakabarang kung ano.

"In love you only have one shot in moment kaya dapat wag mong sayangin..."

"Grey.."-hindi ko na kaya,lalo akong napaiyak ng makitang ngumingiti siya kahit pa nagtutubig na ang mga mata.

"And you know what?...ikaw yung one shot moment ko kaya I take the risk because I know its worth it and your worth it Eleah."

Nakita ko ang pagpatak ng luha niya,agad naman niya yung pinunasan at yumoko.

"Greylan, tama na.. Shhh. stop.. please... w-wag kang umiyak."

Desperada na akong patahanin siya,ayokong naririnig ang mga iyak niya,ang sakit... parang pinipiga yung puso ko sa di malamang dahilan.. napakasakit.

Napasinghot siya.

"Normal lang umiyak pag masakit na,pag sobra na."

Ilang saglit pa ang lumipas,tumayo siya tumalikod,naglakad siya na parang walang nangyari.

"See you when I see you nalang."-cool na pagkakasabi niya.

Tumayo ako agad,hindi ko alam pero kusang pumolupot ang mga kamay ko sakanya. I hug him.

"Im sorry."-I said silently.

I heared him chuckled.

"Im fine."

"Thankyou grey, thankyou for everything."

Tumango siya at kinalas ang mga braso ko na nakayakap sakanya.

" I don't wanna look back,ayokong tumingin sayo baka maitakas kita ng wala sa oras,sorry."

Tuluyan ng lumabas si Greylan,nakita kong sumakay siya sa sasakyan niya at humarurot paalis.

Ang sakit sa pakiramdam.. ang bigat....

Naupo ako sa sofa at naiyak...

This love can really hurt a lot of people.. his Greylan Mendes he doesn't deserve this...

May parte sakin na gusto siyang habulin at pigilan,ewan ko ba siguro kasi nasanay at napamahal na rin ako sakanya sa loob ng ilang taon.

His a big part of my life at ngayong umalis siya dahil sakin,it feels like loosing a piece of puzzle while trying to complete the other one.

Lumipas ang buong araw,nabalitaan ko ring naka alis na si Greylan,he texted me saying na siya na daw bahala sa thesis ko para hindi na ako bumalik sa Las Vegas.

For the last time ako pa rin ang inisip niya,and that hurts me...