Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)

0.2

Ο ήλιος έρρεε από το παράθυρο και έπεσε στο πρόσωπό του, δίνοντάς του μια απαλή λάμψη. Αναστέναξε και άνοιξε τα μάτια του, βλέποντας τα γυμνά κλαδιά της κερασιάς να χορεύουν εξαιτίας του ανέμου έξω από το υπνοδωμάτιο. Ήταν κάτι σχετικό με το πώς το δέντρο έμοιαζε να θέλει να ξεριζωθεί από τις ρίζες του και να το πάρει ο άνεμος. Δεν ήξερε, ίσως το κοίταζε τόση ώρα, που άρχιζε να τρελαίνεται.

Γύρισε από την άλλη πλευρά, βρίσκοντας το κρεβάτι άδειο. Όπως πάντα. Ήταν σαν να ήταν ανίκανη να μείνει στο κρεβάτι μέχρι εκείνος να ξυπνήσει, δεν ήταν ποτέ εκεί γι' αυτόν για να του πει καλημέρα, ή να προσπαθήσει να τον φιλήσει, αλλά να μην μπορεί εξαιτίας της πρωινής δύσοσμης αναπνοής του. Στην αρχή του άρεσε αυτό το στοιχείο της. Ήταν ανεξάρτητη, δεν ήθελε την έγκριση κανενός. Αλλά καθώς περνούσε ο καιρός, βρήκε τον εαυτό του να εύχεται μια φορά, μόνο μία, να ήταν εκεί όταν θα ξυπνούσε. 

Δεν συνέβη ποτέ αυτό. 

Άλλος ένας αναστεναγμός άφησε τα χείλη του, και γύρισε ξανά, βάζοντας τα γυμνά του πόδια στο πάτωμα. Του έπαιρνε λίγο χρόνο να ξυπνήσει τα πρωινά, Συνήθως χρειαζόταν ένα καυτό μπάνιο, μερικά ξεντώματα και μισή ντουζίνα καφέδες, αλλά αυτό το πρωί ήταν εντελώς ξύπνιος, γιατί ξαφνικά θυμήθηκε το κορίτσι από τη κουζίνα. Το κορίτσι με τα φωτεινά μάτια και το φυστικοβούτυρο. Αδελαΐδα. Η κόρη της Αμπιγκέιλ. Κι αν αυτό δεν ήταν αρκετά κακό, θυμήθηκε επίσης τον τρόπο που τον είχε κοιτάξει, σαν να ήταν λύγκας που παρακολουθεί το θήραμά του. Και δεν του άρεσε να αισθάνεται σαν το θήραμά της. 

Μόλις βγήκε από το μπάνιο, τα μαλλιά του να κρέμονται από το πρόσωπό του σε βρεγμένες μπούκλες, μπορούσε να ακούσει πνιχτούς θορύβους από κάτω. Αμέσως, ένιωσε κόμπους να δένονται στο στομάχι του. Για κάποιο λόγο, στ'αλήθεια δεν θα ήθελε να συναντήσει την Αδελαΐδα ξανά. Δεν ήθελε να του μιλήσει με αυτόν τον τρόπο για άλλη μια φορά. 

Τράβηξε το κάτω χείλος του στο στόμα του και το δάγκωσε. Για μια στιγμή όντως σκέφτηκε να πάει πίσω στο κρεβάτι και να πει στην Αμπιγκέιλ πως πως δεν ένιωθε πολύ καλά, και πως θα έμενε στο κρεβάτι σήμερα. Αλλά, τελικά, συνειδητοποίησε πόσο ηλίθια ανώριμα σκεφτόταν. Θα έπρεπε να την δει ξανά σύντομα έτσι κι αλλιώς. Πρακτικά, έμενε εκεί, και εκείνη σίγουρα έμενε εκεί. Ήταν θαύμα που δεν είχαν βρεθεί ξανά στο σπίτι. Αλλά αν όσα του είχε πει η Αμπιγκέιλ ήταν αλήθεια, αυτό το κορίτσι περνούσε τον περισσότερο από τον χρόνο της με τους φίλους της στο δάσος, πίνοντας φτηνό κρασί και χορεύοντας σε μουσική που κανένας άλλος δεν ακούει. 

Οπότε, έριξε πάνω του μερικά ρούχα και πήγε κάτω, πιστεύοντας πως ήταν έτοιμος για τη μέρα. Δεν ήταν. 

Τίποτα δεν θα μπορούσε να τον έχει προετοιμάσει για το τι θα συνέβαινε εκείνη τη μέρα.

Ή την επόμενη μέρα.

Ή καμία από τις μέρες που θα ερχόντουσαν.