Το φως του ήλιου έρεε μέσα από τα δέντρα και άφηνε σημάδια φωτός στο πρόσωπό του. Χόρευαν καθώς κινούταν, και κάθε λίγο και λιγάκι, μια αχτίδα ηλιόφωτος θα περνούσε πάνω από τα πράσινα μάτια του, και εκείνος θα έκλεινε με δύναμη τα μάτια του. Η άνεση του δάσους τυλίχτηκε γύρω του σαν κουβέρτα, και μέσα από τους ήχους των πουλιών, μπορούσε να ακούσει την καρδιά του να χτυπάει. Επειδή ακόμα και που είχε περπατήσει μέσα από τα μονοπάτια του δάσους και είχε νιώσει τους σκεπασμένους με βρύα κορμούς των δέντρων στις παλάμες του περισσότερες φορές από όσες μπορούσε να μετρήσει, ήταν αγχωμένος. Γιατί όλες αυτές τις φορές, ήταν μόνος του, αλλά σήμερα, δεν θα ήταν.
Την είδε να έρχεται με το ποδήλατό της από τον λόφο. Τα πόδια της χτυπούσαν τα πεντάλια με απίστευτη δύναμη καθώς ερχόταν προς αυτόν, και ο Χάρι μπορούσε να δει ένα κοκκίνισμα στο πρόσωπό της από τον κόπο της. Φορούσε ένα κίτρινο καλοκαιρινό φόρεμα, και καθώς τα κομματάκια του φωτός χόρευαν στο σώμα της, εκείνος δεν μπορούσε παρά να πιστεύει πως ήταν ακόμα πιο όμορφη από τον ήλιο.
Μόλις σταμάτησε μπροστά του, το πρόσωπό της φωτίστηκε με ένα χαμόγελο, και ένιωσε την λιωμένη λάμψη μέσα στις φλέβες του.
"Γεια," είπε εκείνη.
"Γεια,"απάντησε. Η Αδελαΐδα γέλασε λίγο, ένας μελωδικός ήχος που έκανε ακόμα και τα πουλιά στα δέντρα να ζηλεύουν, και εκείνος δεν μπορούσε να συγκρατηθεί από το να σκύψει και να φιλήσει το υπέροχο στόμα της.
"Και γω χαίρομαι που σε βλέπω,"είπε μόλις εκείνος απομακρύνθηκε από αυτήν, και χαμογέλασε καθώς γλίστρησε το μικρό της χέρι στο δικό του. "Ας δούμε τι γεύση έχει η ελευθερία."
Άφησαν το ποδήλατό της στην άκρη του δάσους, καθώς οι ίδιοι γλίστρησαν ανάμεσα στα δέντρα και εκτός του οπτικού πεδίου των θεών και των ανθρώπων. Το χέρι της ήταν ακόμα στο δικό του, και τα δέντρα επέπλεαν πίσω τους σαν όνειρο καθώς περπατούσαν. Ποτέ δεν είχαν περπατήσει έτσι, εντελώς ελεύθεροι και με τα χέρια τους μπλεγμένα μαζί, και ήταν σαν ο όμορφος ήλιος δεν έλαμπε μόνο πάω από τα κεφάλια τους, αλλά και μέσα στην καρδιά τους.
Περπάτησαν στην ησυχία, κανένας από τους δύο δεν ένιωθε την ανάγκη να μιλήσει. Ήταν σαν να ήταν στο δικό τους κόσμο, σαν να είχαν με κάποιο τρόπο αφήσει τον κρύο κόσμο που ζούμε, και είχαν εισέλθει σε έναν κόσμο που το να κρατάνε τα χέρια τους ενωμένα ήταν το μόνο πράγμα που είχε σημασία.
KAMU SEDANG MEMBACA
Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)
Fiksi RemajaΕάν ανέφερες το όνομά της σε έναν σχολικό διάδρομο, ή στις τουαλέτες των κοριτσιών, πάντα θα έπαιρνες το ίδιο βλέμμα και το ίδιο πλάγιο χαμόγελο ως απάντηση. Επειδή ήταν ένας αστικός θρύλος. Θα ήταν κάποια που ο κόσμος έφερνε ως παράδειγμα στα μικρ...
