Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)

4.3

Το λουλουδένιο μπλε της φωτεινής πινακίδας έπεφτε στο πρόσωπό του και αντικατοπτριζόταν στα μάτια του. Μια ντουζίνα λάμπες σχημάτιζαν την λέξη "ανοιχτά", ευγενικά προσκαλώντας τον μέσα στον διάδρομο του βενζινάδικου. Ο ήχος της αναπνοής της ακόμα ακουγόταν στα αυτιά του, και το φάντασμα της ζεστασιάς της εξασθενούσε γρήγορα καθώς οι γυάλινες πόρτες άνοιξαν. 

Περπάτησε στους μισοάδειους διαδρόμους με τα χέρια στις τσέπες, τα μάτια του επέπλεαν καθώς κοιτούσε τα κακόγουστα αντικείμενα στα ράφια χωρίς να τα βλέπει ουσιαστικά. Ήταν μόνος, μια νυσταγμένη ταμίας ήταν ο μόνος άνθρωπος στο μαγαζί. Περπάτησε προς το μέρος της, και είδε ένα χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπό της,λες και ήταν χαρούμενη που δεν ήταν πλέον μόνη. 

"Καλή σας μέρα κύριε, πώς μπορώ να σας βοηθήσω;" η ταμίας είπε. Είχε σκούρα καφετιά μάτια και σγουρά μαύρα μαλλιά που στέκονταν σαν φωτοστέφανο γύρω από το κεφάλι της. Ήταν όμορφη, αλλά το χρυσαφένιο σκουλαρίκι που έλαμπε στη μύτη της το έκανε δύσκολο να την κοιτάς. 

"Μπορώ να έχω ένα πακέτο τσιγάρα παρακαλώ;"ο Χάρι είπε, τα χείλη του γύρισαν προς τα πάνω: μια παρωδία χαμογέλου. 

"Φυσικά," είπε εκείνη. "Τι μάρκα θέλετε;"

"Δεν έχει και μεγάλη σημασία," μουρμούρισε. Ένα συνοφρύωμα εμφανίστηκε στο πρόσωπο του κοριτσιού καθώς οι λέξεις έφτασαν στα αυτιά της, και έμοιαζε λες και ήθελε να του πει κάτι, αλλά τελικά απλώς του έδωσε ένα χλωμό μπλε πακέτο με τσιγάρα. 

"Μήπως χρειάζεσαι και έναν αναπτήρα;" ο Χάρι έγνεψε, και εκείνη έβαλε έναν μαύρο αναπτήρα πάνω στον πάγκο. Του είπε την τιμή, η φωνή της ακουγόταν χιλιάδες μίλια μακριά. Τα χέρια του έτρεμαν καθώς της έδωσε τα λεφτά, και καθώς γύριζε για να φύγει, μπορεί η κοπέλα να είπε κάτι παραπάνω, αλλά εκείνος δεν την άκουσε, γιατί το λουλουδένιο μπλε φως της φωτεινής πινακίδας σημάδευε τα μαλλιά του, και το μόνο που μπορούσε να ακούσει ήταν ο ήχος ωκεάνιων κυμάτων να συνθλίβονται στην ακτή. 

Τα χέρια του έτρεμαν καθώς άναψε το τσιγάρο, η μικρή φλόγα του αναπτήρα έπεφτε πάνω στο πρόσωπό του καθώς η άκρη του πήρε φωτιά. Οι φλόγες ταξίδευαν στον λαιμό του προς τα πνευμόνια του, ο μαύρος άνθρακας έλαμπε με κόκκινο φως καθώς πήραν φωτιά. Θερμότητα εκπεμπόταν από μέσα του, λιώνοντας το λεπτό στρώμα πάγου που κάλυπτε κάθε ίντσα του σώματος του, και τελικά σταμάτησε να τρέμει. Ο χειμώνας που ζούσε το μυαλό του αφέθηκε, και η καλοκαιρινή νύχτα τον αγκάλιασε καθώς καπνός γέμιζε το στόμα του. 

Στάχτη σημάδευε τα δάχτυλά του καθώς κάπνιζε τσιγάρο μετά το τσιγάρο, και το πάτωμα γύρω του ήταν σκορπισμένο μέσα στα καμμένα τους πτώματα. Κάθισε κάτω, βλέποντας τους οδηγούς να περνάνε, αναρωτούμενος αν ήξερε κανέναν μέσα στα αμάξια, ή αν θα τους μάθαινε ποτέ. Δεν νόμιζε πως θα το έκανε, αλλά του άρεσε να αναρωτιέται γι' αυτό. 

Του άρεσε να αναρωτιέται αν το επόμενο αμάξι θα σταματούσε, αν ένας άνθρωπος από μέσα του θα έβγαινε και θα του χαμογελούσε, αν θα ήξερε αυτόν τον άνθρωπο, ή αν όχι. Ρου άρεσε να αναρωτιέται αν το επόμενο αμάξι που θα τον προσπερνούσε, οι προβολείς του να φωτίζουν τη νύχτα καθώς περνούσε, αν θα τον έβλεπαν ή όχι, αν οδηγούσαν προς κάπου ή μακριά από κάπου. Ήξερε πως δεν θα μάθαινε ποτέ, αλλά αναρωτιόταν όπως και να χει. 

Τελικά, ένα αμάξι πέρασε. Δεν σταμάτησε. Και μετά δεν ήθελε να αναρωτιέται άλλο. 

Σκόνη σηκώθηκε στο πέρασμά του, και ένα τσαλακωμένο κομμάτι χαρτιού προσγειώθηκε στα πόδια του. Το σήκωσε, τα μαλακά δάχτυλά του ίσιωσαν τα τσαλακώματα. Λέξεις ήταν μουτζουρωμένες πάνω του, μερικές είχαν σβηστεί, μόνο και μόνο για να ξαναγραφτούν, ενώ άλλες ήταν πιεσμένες τόσο βίαια στο χαρτί που το στυλό είχε περάσει από μέσα του. Ήταν μια λίστα. Γραμμένη με μπλε μελάνι. 

Ο γραφικός χαρακτήρας έμοιαζε γνωστός, σαν τους γλυκούς τόνους ενός τραγουδιού που είχες ακούσει στην παιδική σου ηλικία. Δεν ήθελε να το ακούει άλλο. Οπότε γύρισε την ροδέλα του αναπτήρα, και μια κίτρινη φλόγα εκτοξεύτηκε. Έγλειψε την γωνία της λίστας, και θα πρέπει να είχε γλυκιά γεύση, γιατί σύντομα κατασπάραξε τις λέξεις με μια πείνα που ο Χάρι δεν είχε ξαναδεί ποτέ. 

Παρακολουθούσε καθώς οι φλόγες πλησίαζαν τα άκρα των δαχτύλων του, και μετά το άφησε να πέσει στο πάτωμα. Εκεί ξεκουραζόταν, η μπλε λίστα σιγά σιγά μετατρεπόταν σε μαύρη στάχτη. 

Δεν έκατσε αρκετά για να δει τις φλόγες να πεθαίνουν.