Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)

2.3*

Ο ήχος παιδιών που γελούσαν τον συνάντησε μόλις βγήκε στον κήπο. Ισορροπούσε ένα καλάθι γεμάτο κρουασάν στα χέρια του, και ο ξαφνικός θόρυβος σχεδόν τον έκανε να το ρίξει. 

"Διάολε," ψιθύρισε μόλις επιτέλους άφησε το καλάθι στο τραπέζι. Σκούπισε μια στάλα ιδρώτα από το μέτωπό του και προστάτεψε τα μάτια του από τον ήλιο που δε συγχωρεί. Ο κήπος ήταν γεμάτος κόσμο. Οι φίλοι και οι συγγενείς της Αμπιγκέιλ είχαν όλοι έρθει να την επισκεφτούν για το ετήσιο ανοιξιάτικο πάρτι, και φοβόταν τη μέρα σαν τη Δευτέρα Παρουσία. Είχε σκεφτεί πως θα στεκόταν μόνος σε μια γωνιά για άλλη μια φορά, ενώ ο κόσμος ψιθύριζε γι' αυτόν. Δε θα μπορούσε να έχει πιο πολύ άδικο, γιατί στην πραγματικότητα, κανείς δεν του είχε ρίξει καν μια δεύτερη ματιά. Ήταν όλοι τόσο απασχολημένοι να κυνηγάνε τα μωρά τους, προστατεύοντάς τα από το να πέσουν στην πισίνα. 

Και αυτό ήταν γιατί, όταν άκουσε κάποιον να του μιλάει, σχεδόν έριξε το καλάθι με τα κρουασάν κάτω άλλη μια φορά. 

"Οπότε σε λένε Χάρι αυτή τη φορά." γύρισε για να δει όποιον είχε μιλήσει, και τα μάτια του συναντήθηκαν με ένα πονηρό χαμόγελο και ένα ζευγάρι γκρι μάτια. "Τη τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, είχες ξανθά μαλλιά και καστανά μάτια, τώρα είσαι λιγάκι το αντίθετο." η γυναίκα συνέχισε να μιλάει, χωρίς να συστηθεί. Αλλά παρόλη την υπεροψία της, υπήρχε κάτι καλό πάνω της. 

"Ξεκάθαρα ξέρεις ποιος είμαι, αλλά φαίνεται εγώ να μη γνωρίζω ποια είσαι," της είπε, και προς έκπληξή του, η γυναίκα γέλασε. "Ω, λυπάμαι τόσο που ήμουν αγενής, απλώς έχει πλάκα να βλέπω τη φάτσα σας όταν σας πειράζω. Είμαι η Λίντα, η αδερφή της Αμπιγκέιλ." έτεινε το χέρι της για να κάνουν χειραψία, και συνειδητοποίησε γιατί του έμοιαζε τόσο οικεία. Δεν έμοιαζε, με κανένα τρόπο, στην Αμπιγκέιλ, αλλά έμοιαζε ακριβώς σαν μια μεγαλύτερη έκδοση της Αδελαΐδας.

"Φυσικά και είσαι, το βλέπω τώρα," είπε και η Λίντα κούνησε το χέρι της στον αέρα. "Όχι, δεν μοιάζω καθόλου με την αδερφή μου." είπε. "Όχι, δεν μοιάζεις, αλλά η Αδελαΐδα σου μοιάζει πολύ." είπε και πήρε ένα κρουασάν. Η ζύμη τρίφτηκε στα τρεμάμενα χέρια του και άφησε τα δάχτυλά του λαδωμένα. Δεν είχε μιλήσει ποτέ για την Αδελαΐδα σε μια ξένη, και δεν μπορούσε παρά να νιώσει λουλούδια να φυτρώνουν στη καρδιά καθώς μιλούσε. 

"Α,η Αδελαΐδα. Πώς είναι για σένα να μένεις στο ίδιο σπίτι μαζί της; Δε μπορεί να είναι εύκολο, με εσάς να είστε τόσο κοντά στην ηλικία." η Λίντα είπε, και οι δυο γύρισαν το κεφάλι τους προς την Αδελαΐδα.