Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)

2.0*

*Ακολουθεί ακατάλληλο περιεχόμενο μπλαμπλαμπλα.... εγώ σας προειδοποίησα (και άργησα να ανεβάσω γιατί δεν ήμουν ψυχολογικά έτοιμη να το μεταφράσω αυτό...θέλω holy water)

Ξύπνησε με το όνομά της στα χείλη του. 

Το σπίτι ήταν άδειο, ο ήχος των δύο γυναικών δεν κατάφερε να τον ξυπνήσει. Χαιρόταν γι αυτό, κυρίως. Γιατί δεν είχε ιδέα πώς θα χειριζόταν το ξύπνημα με την Αμπιγκέιλ, εφόσον αποκοιμήθηκε με τα χείλη της Αδελαΐδας στο μυαλό του. 

Στριφογύρισε, ένα χαζό χαμόγελο πάνω στο πρόσωπό του, ένιωθε χαζός, αλλά η ανάμνηση της χτεσινής καταιγίδας ήταν ακόμα φρέσκια στο μυαλό του, και οι πεταλούδες συνέχιζαν να πετάνε γύρω από τα πνευμόνια του. Τα μάτια του έπεσαν στο παράθυρο, αλλά δεν ήταν ο τρομερός ήλιος που του τράβηξε την προσοχή, ήταν το μικρό γλαστράκι στο περβάζι. 

Καινούρια λουλούδια είχαν ξεφυτρώσει στο μικρό δεντράκι τη νύχτα, και μπορούσε να δει τα μικροσκοπικά κλαδιά του να χορεύουν στον ελαφρύ άνεμο, αγωνιζόμενο με την μητέρα του απ' έξω. 

Σηκώθηκε και περπάτησε προς εκείνο, παίρνοντας ένα ποτήρι νερό στο δρόμο του, θέλοντας να το ποτίσει. Αλλά μόλις έφτασε στο παράθυρο, σταμάτησε. Υπήρχε κάτι κάτω από τη γλάστρα, ένα κομμάτι χαρτί. Το τράβηξε, και είδε πως δεν ήταν μόνο ένα φύλλο χαρτί, ήταν μια καρτ ποστάλ, και στο πίσω μέρος, υπήρχαν τέσσερις λέξεις, γραμμένες με έναν χαρακτήρα που δεν είχε ξαναδεί, αλλά τον αναγνώρισε αμέσως. 

Η καρτ ποστάλ ήταν αγορασμένη από το τοπικό μουσείο, δείχνοντας το εκθαμβωτικό κτήριο το καλοκαίρι. Είχε γράψει μια απλή διαταγή πάνω. 

"Έλα να με βρεις."

Το τοπικό μουσείο ήταν πέτρινο, με όμορφα αγάλματα απ' έξω και σκαλίσματα να περιγράφουν τα παράθυρα. Έμοιαζε σαν να ερχόταν από άλλη εποχή, μια εποχή που η τέχνη δεν κρατούταν στα μουσεία, αλλά στα σπίτια, και οι καλλιτέχνες προσλαμβάνονταν από βασιλείς και πάπες για να βάψουν τα ταβάνια τους. Οι παλάμες του Χάρι είχαν ιδρώσει καθώς ανέβαινε τις πέτρινες σκάλες, προσπάθησε να τις σκουπίσει στο τζιν του, αλλά η ανυπομονησία του δεν θα ξεπλενόταν τόσο εύκολα. Ο αέρας ανέπνεε στον λαιμό του, και σήκωνε μερικές από τις μπούκλες του. Ήταν ζεστός, σαν ένα απαλό, στοργικό άγγιγμα. Αναστέναξε, και ούρλιαξε από πόνο μόλις κάτι χτύπησε το κεφάλι του. 

"Τι στο διάολο;" είπε και γύρισε από την άλλη. Δεν έβλεπε κανέναν πίσω του, αλλά μόλις κοίταξε κάτω, είδε ένα ώριμο, πορτοκαλί ροδάκινο να στέκεται στο πάτωμα. Έσκυψε για να το σηκώσει, αλλά μετά άκουσε κάποιον να φωνάζει από πίσω του.