Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)

4.0

Τα χλωμά φύλλα της κερασιάς έπεφταν προς το χώμα όπως πέφτει το χιόνι από τους ουρανούς μιας χειμωνιάτικης μέρας. Αλλά αυτή δεν ήταν μια χειμερινή μέρα, ήταν μια καλοκαιρινή, και το μελαγχολικό θέμα των φύλλων που έπεφταν έφερνε ένα πέπλο στενοχώριας στα μάτια που τα έβλεπαν. Σκόρπισαν τα ροζ σώματά τους στον κήπο, και καθώς το ένα στηριζόταν πάνω από το άλλο το γρασίδι στερούταν τη θέα του μπλε ουρανού από πάνω του. 

Τα μάτια του είχαν μεθύσει από το πρωινό φως, και καθώς ξέντωσε τους μύες του και έδιωξε τις μπούκλες από το πρόσωπό του, ένα μικρό χαμόγελο ήταν απλωμένο στα χείλη του, γιατί δεν είχε δει ακόμα τα άνθη να πέφτουν.

Η άλλη μεριά του κρεβατιού ήταν παγωμένη, λες και κανείς δεν είχε κοιμηθεί εκεί. Αλλά ο Χάρι ήξερε πως αυτό δεν ήταν αλήθεια, γιατί είχε ακούσει το απαλό ροχαλητό της τη νύχτα, και είχε νιώσει την καρδιά της να χτυπάει κάτω από τα σεντόνια. Και ευχήθηκε αυτά σύντομα να άνηκαν σε κάποια άλλη. 

Οι σανίδες του πατώματος έτριξαν κάτω από τα πόδια του καθώς πήγε κάτω, ο ήχος του ραδιοφώνου είχε γυρίσει στους συνηθισμένους του τόνους, και η μυρωδιά μαύρου καφέ γαργάλησε τη μύτη του. Η Αμπιγκέιλ στεκόταν εκεί, ένα μαύρο φόρεμα τυλιγμένο γύρω από το σώμα της. 

"Καλημέρα," είπε εκείνος, η βαριά του φωνή ξέντωνε τα πόδια της για πρώτη φορά εκείνη τη μέρα. 

"Καλημέρα και σε σένα," η Αμπιγκέιλ απάντησε, και ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα κόκκινα χείλια της. Ο Χάρι περπάτησε προς το μέρος της και φίλησε το μάγουλό της, εκείνη άφησε ένα μικρό μουγκρητό καθώς τα χείλη του άγγιξαν ρο δέρμα της. 

"Κοιμήθηκες καλά;" τη ρώτησε, το άρωμα του καφέ και της βανίλιας του θύμιζε τις πρώτες μέρες που είχε περάσει μαζί της. Τότε που πήγαιναν σε μικρές καφετέριες και έκαναν ατέλειωτες συζητήσεις για άπειρα θέματα. Ω, πόσο θεϊκές έμοιαζαν εκείνες οι μέρες, πόσο εύκολα είχε αφήσει τον αυτό του να την ερωτευτεί. Την είχε ερωτευτεί, είχε πείσει τον εαυτό του πως έτσι έγινε. Μπορεί να μην ήταν τίποτα παρά ένα κόλλημα, αλλά ήταν αληθινό όπως και να χει. 

"Ναι," είπε, η ανάσα της είχε άρωμα βανίλια και γαργαλούσε το δέρμα του. 

Στις πρώιμες ώρες του πρωινού, με τους τρεμάμενους τόνους της μουσικής στο υπόβαθρο, και με καφέ να σημαδεύει τα χείλη τους, οι φωνές τους ανέβαιναν και έπεφταν σε ρυθμό μαζί καθώς για άλλη μια φορά ανακάλυπταν άδεια θέματα με ατέλειωτες λέξεις. Αλλά στο πρώτο φως, οι ώρες και τα λεπτά έχουν χρυσαφένια φτερά που τους κουβαλάνε πιο γρήγορα από κάθε άλλον, και ο Χάρι σύντομα ένιωσε την μυρωδιά της να ξεθωριάζει καθώς τον άφησε μόνο στη κουζίνα με τίποτα παρά άδειες κούπες να του την θυμίζουν.