Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)

Για Σένα

Πώς ένιωσε η μητέρα της Αδελαΐδας όταν έμαθε για την σχέση ανάμεσα στην κόρη και στον εραστή της, και τι της συνέβη μετά;

Οι ρίζες της κερασιάς έτριζαν και τα κλαδιά της χτυπούσαν στο γυαλί του παραθύρου. Το γυαλί έτρεμε κάτω από το άγγιγμά της, και με κάθε χτύπημα, άφηνε μια μελωδική κραυγή που ηχούσε στο μυαλό της μελαχρινής γυναίκας. 

Το κρύο από το πάτωμα είχε διαρέυσει στα κόκαλά της, και τώρα ακόμα και τα δάκρυα στα μάγουλά της γίνονταν πάγος. Ένα λευκό σύννεφο σηκώθηκε από τα χείλια της, και μέσα από τα γυαλιστερά μάτια της μπορούσε να δει τις πέντε κάρτες. Ήταν ξαπλωμένες ακριβώς μπροστά της, σκονισμένες και βρόμικες, λέγοντας μια ιστορία αγάπης που ποτέ δεν ευχήθηκε να διαβάσει. Αλλά τις είχε, τις είχε διαβάσει. Και τώρα οι λέξεις τους είχαν σκαλιστεί τόσο βαθιά μέσα της που φοβόταν πως τα σημάδια δεν θα ξεθώριαζαν ποτέ. 

Τα κλαδιά χτυπούσαν ενάντια στο παράθυρο, και η καρδιά της χτυπούσε ενάντια στα διαμάντια στο στήθος της. Χτυπούσε, και χτυπούσε, και χτυπούσε, μέχρι που τα έσπασε. 

Καθώς η κερασιά έπεφτε, σπασμένο γυαλί σκορπίστηκε στο πάτωμα στο δωμάτιο της Αδελαΐδας, μαζί με τα διαμάντια που κάποτε περιστοίχιζαν το σεντούκι θησαυρών της μητέρας της. 

Τρεις μέρες μετά, όταν ένα μπουκέτο με μαραμένα λουλούδια έπεσε από τα χείλη της αστυνομικού, η Αμπιγκέιλ Ναβαρρέ έσκυψε κάτω, σήκωσε τα διαμάντια, και τα έχωσε τόσο βαθιά στην καρδιά της που κανένας δεν θα μπορούσε να τα σπάσει ξανά. 

Τον ξαναείδε ποτέ; Όχι, αλλά τα παιδιά του θετού γιου της τον είδαν, μέσα στις σελίδες των βιβλίων των καλλιτεχνικών τους. 

Τι συνέβη στους φίλους της Αδελαΐδας μόλις έμαθαν για τον θάνατό της;

Ήταν λες και η ιτιά έκλαιγε. Σταγόνες βροχής έπεφταν από τα κλαδιά της σαν τα δάκρυα από τα μάτια τους, και όταν προσγειώθηκαν χρωματίστηκαν καφέ από το χώμα που είχε αντικαταστήσει το κάποτε καταπράσινο γρασίδι. Κάτω της στέκονταν τρεις άνθρωποι, των οποίων ήδη ξέρουμε τόσα πολλά. Κοιτούσαν το προαύλιο του σχολείου. Ήταν άδειο, όλοι οι άλλοι έψαχναν καταφύγιο από την αδίστακτη βροχή, αλλά εκείνη στέκονταν εκεί, νιώθοντας τη βροχή να ρέει στις ράχες τους. 

"Ήξερα πως ήταν αντίο," είπε η Λία. "Απλώς δεν ήξερα πως ήταν o αποχαιρετισμός." Τα λόγια της ήταν βροχή, και το μυαλό της οι ουρανοί· γκρι και βαρύ με δάκρυα. Ο Κιέραν έβαλε το χέρι του γύρω της και την τράβηξε κοντά.