Η Τερέσα ένιωθε την πέτρινη επιφάνεια των σκαλιών του μουσείου καθώς τα σκαρφάλωνε. Ο ήλιος έλαμπε από πάνω της, αλλά η άνοιξη ήταν ακόμα πολύ μικρή για να αφήσει τις ξανθές ακτίνες της να ζεστάνουν το πρόσωπό της, οπότε τα χειμερινά αεράκια φιλούσαν τα μάγουλά της και την έκαναν να κοκκινίσει. Δεν είχε πάει εκεί εδώ και χρόνια, αλλά αυτό το σκοτεινό πρωί τα καθαρά πράσινα μάτια της κοίταζαν για άλλη μια φορά επίμονα τις ξύλινες πόρτες. Η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα, και καθώς δάγκωνε την μαλακή σάρκα ενός ροδάκινου, η γεύση της παιδικής της ηλικίας γέμιζε το στόμα της.
Έτεινε το χλωμό της χέρι για να ανοίξει τις πόρτες, και τα μάτια της αμέσως έπεσαν στο γυαλιστερό μαρμάρινο πάτωμα. Οι λάμπες πάνω από το κεφάλι της αντανακλούνταν στην παγωμένη του επιφάνεια, και αν έσκυβε, ήξερε πως θα έβλεπε τα ροζ χείλη της να χαμογελούν κι αυτά σε κείνη. Δεν είχε δει ποτέ τις πόρτες τόσο γυαλιστερές, και ήξερε πως ο παππούς της θα ήταν περήφανος.
Περπάτησε στα δωμάτια, και άκουσε τον χαμηλό ήχο των βημάτων της να ηχεί ενάντια στους τοίχους. Το μουσείο ήταν σχεδόν άδειο, μερικές σπασμένες ψυχές ήταν οι μόνες που γύριζαν στους διαδρόμους εκείνο το πρωινό. Μερικοί είχαν βιβλία τέχνης κάτω από τις μασχάλες τους, με ονόματα μακράν πεθαμένων καλλιτεχνών να διακοσμούν τα εξώφυλλά τους. Ήταν όλοι εκεί για να δουν την αρχαία μπογιά και τις σκονισμένες χρυσές κορνίζες που διακοσμούσαν τόσους από τους τοίχους του μουσείου, αλλά η Τερέσα βρισκόταν εκεί για να δει κάτι μακράν νεότερο. Κάτι μακράν πιο αληθινό. Κάτι που μακράν πολλοί από την πόλη της δεν ενδιαφέρονταν να δουν.
Ο ήχος των βημάτων της έσβησε, και σταμάτησε να περπατά, οι τρεις φωτογραφίες επιτέλους στεκόντουσαν μπροστά της. Η πρώτη έδειχνε ένα κορίτσι. Τα χέρια της κάλυπταν το στόμα της, και τα ζωγραφισμένα λουλούδια στο στήθος βρίσκονταν σε πλήρη άνθηση. Πρέπει να κουνιόταν όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία, γιατί το πρόσωπό της ήταν θολό, και τα χαρακτηριστικά της ξεθωριασμένα, αλλά η Τερέσα ήξερε πως η ομορφιά της δεν είχε πάθει το ίδιο. Η δεύτερη φωτογραφία έδειχνε όχι μόνο το στήθος της κοπέλας, αλλά και του αγοριού. Ήταν πιεσμένα μαζί, η μπογιά μεταφερόταν από το δικό της στο δικό του. Η τελευταία έδειχνε μόνο το πασαλειμμένο με μπογιά στήθος του, και τα λακκάκια στα μάγουλά του. Οι φωτογραφίες ήταν ασπρόμαυρες, αλλά η Τερέσα δεν είχε δει τίποτα πιο πολύχρωμο ποτέ.
Ένας άντρας στάθηκε δίπλα της, και πριν μπορέσει να σταματήσει τον εαυτό της, ένιωσε λέξεις να πέφτουν από τα χείλη της.
VOUS LISEZ
Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)
Roman pour AdolescentsΕάν ανέφερες το όνομά της σε έναν σχολικό διάδρομο, ή στις τουαλέτες των κοριτσιών, πάντα θα έπαιρνες το ίδιο βλέμμα και το ίδιο πλάγιο χαμόγελο ως απάντηση. Επειδή ήταν ένας αστικός θρύλος. Θα ήταν κάποια που ο κόσμος έφερνε ως παράδειγμα στα μικρ...
