Fiercely

Chapter 22

Bayad

Gabriel did compromised. Iintindihin niya raw kung hindi ako makasagot sa tawag o mga text niya. Siya na raw ang gagawa ng paraan para magkita kami kahit alam kong busy siya sa trabaho niya.

Hindi ko siya pinipilit. Hindi ko naman gustong ganoon siya eh. I don't want him to sacrifice just for me.

Bago siya umalis dito ay binili niya lahat ng ititinda namin ni Mommy.

Nagbayad siya ng labis pa sa nararapat pero tinanggihan ko 'yon. I only took the rightful amount.

Inalok niya ulit ako maging full scholarship grantee para makabalik ako sa Iloilo. Tutal naman daw ay Computer Science na ang kinukuha ko.

Tinanggihan ko pa rin. Hiyang-hiya na ako dahil siya na ang nagkukumprumiso. Ayaw ko nang dagdagan pa.

"I know the owner of one of the hospitals in Roxas. Pwede ko pong sabihing magpapa-discount ka para sa pagpapagamot mo," sabi niya kay Mommy.

Nagkatingin kami ni Mommy. Kumislap ang mga mata ko nang sinabi iyon ni Gabtriel. Kaya kong tanggihan lahat ng alok niya para sa akin ngunit ibang usapan na iyon kung ang alok ay para sa ina ko.

Paubos na ang pera namin at baka sa susunod na buwan, wala na kaming pampagamot sa kanya. Idagdag pa ang pamasahe namin tuwing lumuluwas kami sa bayan para sa chemotherapies niya.

My Mommy looked at Gabriel with much gratefulness but still refused his offer. "Gabriel, hindi mo na kailangang gawin iyon. It's too much."

My mother trailed off. She pursed her lips before speaking again. "Binili mo na nga lahat ng binibenta namin, marami ka pang inaalok."

Sa hindi malamang kadahilanan, tila nabawasan ang bigat ng loob ko. Lubos na nagpasasalamat ako dahil kahit sobrang sama ko ay may isang taong piniling manatili sa tabi ko.

Pakiramdam ko ang swerte ko kay Gabriel.

"Mabait naman pala eh. Ba't mo hiniwalayan?" Tanong ni Bernard. "Tanga ka pala, Naz, eh."

Dapat akong maasar dahil tinawag lang naman akong tanga, hindi ba? Pero, natawa pa talaga ako. Natatawa ako dahil totoo.

My laughter turned into a bitter smile. "Ayokong mag-away sila ng pamilya niya dahil lang sa'kin."

Hindi ko kailangang ipaliwanag pa kay Bernard ang dahilan sapagkat nakuha niya naman agad.

"Iyan ang mahirap sa mga mayayaman. Mababa ang pagtingin sa'ting mahihirap." Napailing si Bernard.

Napabuntong-hininga ako.

Maybe, it was for the better. I don't want to pull him down with me. Desisyon ko rin namang hiwalayan siya at magpakalayo. Naaalala ko na naman tuloy iyung panahon na napagtanto kong hindi nga talaga kami pwede.

"Nazrene, may naghahanap sa'yo!" Sigaw ng kapitbahay namin habang naglalaba ako. Alas sais pa lamang. Tulog pa si Mommy.

Excitement filled my system because I'm positive that it's Gabriel!

Dali-dali kong iniwan ang mga linalabhan ko para salubungin ang bisita.

May isang lalakeng kasing tangkad nj Gabriel na nakatayo sa gate. His a little more robust that Gabriel. He looks more stronger and massive. His eyes are filled with mischief. Unlike, Gabriel who's always neat and clean, this guy is ruggedly handsome.

Without biased, Gabriel and this guy may be equally handsome.

Ngunit, ayon sa aking personal na pananaw, mas gwapo ang boyfriend ko!