Wild Sessions [Slow Update]

Chapter 15.1

Freeya's POV

It's already past five. Hinintay ko munang magsiuwian ang ilang students at kumunti ang tao sa campus bago ako lumabas ng SSG office. Habang maingat kong linalakad ang daan papuntang library, I keep on reminding myself na pupunta ako dun para lang kunin ang underwear ko at hindi dahil sinabi ni Lennox Lucchese.

Tito Franco is the one who'll fetch me later at ayokong sumakay sa kotse niya na wala akong--- oh my God! I can't even imagine it! Matitiis ko pang maglakad ng ganito dito sa campus kesa ang magpakita sa kanya. Tiyak na masusuffocate lang ako sa sarili kong kahihiyan.

I puffed a deep breath when I reached the library. Parang naging doble ang oras na inilaan ko papunta dito dahil sa bagal ng paglakad ko.

Pumasok na ako sa loob at naglog-in. Katulad ng dati, bilang na lang ang mga estudyante na naroon sa loob. Pinili kong pumwesto sa isang table na nasa gitna. Just when I was about to sit, I saw the person I came her for, leaning on one of the shelves with his black hood on. Tumalikod siya at nagpunta sa likod ng shelves.

Himala, nauna ata siya ngayon.

Tumayo ako para sundan siya. I found him sitting in front of a familiar table. Nag-init ang pakiramdam ko ng maalala kong ito ang pwesto namin nung unang tutorial session namin.

Nagkunwari akong hindi apektado at umupo sa harap niya.

"You're late." He said in a cold voice.

"And you're early." Lihim akong napairap. I know for sure that he's up to something. "Anyway, I just came here to get back my.. my.." I bit my lower lip. Geez! I can't say it when he's staring this intent.

"Your what?"

"Stop playing innocent. Alam mo kung ano ang ibig kong sabihin."

"Oh? Ito ba?"

He then waved a piece of cloth in the air. Nanlaki ang mga mata ko ng makilala ko yun.

"Oh crap! Give that back to me." I said in a firm voice.

Sinubukan kong abutin yun pero hinatak niya lang yun pabalik sa kanya.

"Not so fast, babe." He said and smirk.

Natatarantang nagpalingon-lingon ako sa paligid. Buti na lang nasa dulong bahagi kami ng library at medyo dim lang ang lights.

I tried calming myself before facing him again. "Ano ba ang gusto mo?" Tanong ko sa mas kalmadong tono.

"Ako ang naghubad kaya ako rin ang magsusuot ulit."

Mas lalo akong nagpanick sa sinagot niya. "No! I mean, I can do that for myself."

"Then you won't be getting this back." Parang nanunudyong itinaas na naman yung underwear ko.

Oh God. He's really crazy!

"Pwede ba, ibalik mo na lang sakin yan. I'll be going home soon. Gusto mo ba talagang masilipan ako ng ibang lalaki diyan sa labas?"

Nakita kong natigilan siya at ibinaba ang kamay niya. Bahagya akong napaatras ng bigyan niya ako ng matalim na titig. "No. I won't let anyone see your vagina." He firmly said.

Bigla akong nasamid sa sinabi niya. Nauubong tinapik-tapik ko ang dibdib ko. How did he manage to say that vulgar word like it's just a normal thing?

"T-that was.. I-I think that was too much."

Geez! I can feel my face heating up.

"Fuck! I'm really stupid. Bat hindi ko naisip yun?" Mariin na sabi niya na para bang kinakausap ang sarili niya. Kapagkuway bumaling siya sakin, kinuha ang kamay ko at inilagay doon ang underwear ko. "Here. Wear it now. Hindi ka lalabas dito ng hindi yan suot." He commanded. Nakakunot ang noo niya at seryosong nakatingin sakin.

Bagamat nagtataka ay hindi ko na lang siya inusisa. Pasalamat na lang ako at ibinigay niya iyon agad sakin kahit hindi ko alam ang dahilan.

Nagpunta ako sa comfort room ng library. Agad akong pumasok sa isang cubicle at ginawa ang sadya ko. Pagkatapos nun ay lumabas na ako at tinungo ang pinto.

Pinihit ko ang doorknob pero ayaw mabuksan. Hindi naman siya nakalock, ang pinto ang mismong may sira at ayaw niyon magpahila. Mukhang kailangan iyong pwersahin o di kaya tadyakan mula sa labas.

"Hello? May tao po ba diyan? Pwedeng patulong?"

I knocked the door and shout but there's no trace of people outside.

"Hello?! I can't open the door, please help!"

Mas nilakasan ko ang boses ko at ang pagkalampag sa pinto pero hindi talaga iyon mabuksan. I started to panick.

Hindi ako basta-bastang maririnig ng mga tao sa mesa dahil nasa dulong bahagi ang comfort room. Pwera na lang kung may malilingat sa malalapit na bookshelves o kung may magsi-CR mismo.

I gasped out loud when the lights turned off.

"No! Help! Wag niyong patayin ang ilaw! Help please!" I shout and shout until my throat felt dry.

I started cying. Nanlulumong napaupo ako sa sahig at niyakap ang mga binti ko. I hate it when it's dark. I can't see and feel anything at all. Parang naninikip ang pakiramdam ko.

Paano nalang kung walang makaalam na nandito ako? Dito na ba ako magpapalipas ng magdamag?

No! Oh, God! Please help me.

I just keep on praying and crying until I heard someone banging the door. Mukhang may pumapadyak nito mula sa labas. Hindi ako kumilos at nanatiling nakamasid doon hanggang sa...

Baaag!

Tuluyan iyong nasira at bumagsak sa sahig. Nakita ko ang isang bulto ng taong humahangos na pumasok at linagpasan ako. Hindi niya siguro ako napansin dahil nakaupo ako sa gilid at madilim.

"Hey! Where are you?! Are you okay?!"