#Yetişkiniçerikli kısımlar vardır. Yaşı küçük olanlar lütfen okumasın.
18.11.2018 Tamamlandı✅
19.03.2019
Kimsenin göremediği birini görür ve zamanla bu görünmezin herşeyin olduğunu anlarsan....
İşte bizim hikayemiz böyleydi o herkes için görünmez b...
Bir kaç adımla aramızdaki mesafeyi kapatarak başımı göğsüne bastırarak kocaman sarılmıştı.
"Teşekkür ederim"
İ-hu huuuuu bizimkiler barışmış.
Arkaya dönerek kolu Taehyungun omzunda olan İvy'e göz devirmiştim.
T-sizin aranızın bozuk olmasına dayanamıyorum. İyi ki barıştınız.
N-Zaten ona küsmemiştim. Sadece kırgın ve sinirliydim
"Yah ne diye öyle yapıyordun o zaman ben ne kadar korktum"
İ-Neyse Sarah peki annen birşey demwdi mi?
"Hayır sanırım bu sefer kızmak istemiyor sadec iyi olmamı istiyor
T-Sarah gerçekten seninle birlikte gelsek şu psikiyatriste. Yanında olsak. Konuşsan artık. Sana yardımcı olacaktır bunu biliyorum.
"Biliyorum Taehyung bir aydır gidiyorum ama birşey konuşamıyorum. Gerçekten sizin gibi onunla rahat olamıyorum vee ayrıca yanımda başka birisinin olmasına izin yok. Yalnız konuşmalıyım... Şeyy çocuklar birazdan geç olacak ben en iyisi gideyim"
N-Tamam dur taksi çağırıyorum
"Peki"
~
"Bir sorun mu var?"
-Hanım efendi sanırım az ileride bir kaza olmuş ve yolu kapanışlar.
Ahh kahretsin tam zamanıydı.
-Yani uzunca süre açılmaz bence
"Tamam şey ben ineyim zaten bir iki sokak kalmış"
Namjoon parasını ödediği için hiçbirşey söylemeden taksiden inmiştim.
Ahhh lanet olsun. Namjoona yalnız olmayacağıma dair söz vermiştim ve şuan gecenin karanlığında sessiz sokaklarda yürüyordum.
Sesli bir şekilde üzerime doğru gelen araba ani bir manevra yaparak yanımdan dönmüştü. Tekerliklerinin çıkardığı sesler bile ürkmeme neden olmuşken arabanın kapısı açılmış ve bir adam inmişti.
"Senin derdin ne haaa aptal şeyy. Yolun ortasında ne yapıyorsun"
Adam kür kütük sarhoştu. Çünki...bir, ben yolun ortasında değildim üzerime doğru arabayı süren oydu iki, konuşması onu ele veriyordu. Aslında haklı olduğumu söylemek istiyordum ama korkuyordum.
Hızla arkamı dönerek yürümeye başladığımda peşimden gelmeye devam ediyordu
"Buraya gel hemen ödeteceğim sana bunun hesabını"
Hiç durmadan koşmaya başlamıştım. Lanet olsun sarhoş adam nasıl bu kadar hızlı hareket ede biliyordu?
Saçlarımdan çekilmemle kendimi yerde bulmuştum. Ağzımdan çıkan acı dolu inlemeyle omuzlarımdan tutarak duvara yaslamıştı.
-Heyyy bir dakika sen ne kadar güzelmişsin böyle
"Bırak beni... bırak"
Bağırarak söylüyordum çünki birinin beni duymasını ve yardım etmesini istiyordum.
Kolumdan tutarak beni çekiştirdiğinde ayağına tekmeler savuruyordum ama bir türlü bırakmıyordu.
Ara sokağa girerek beni sertçe ittiğinde başımı duvara çarpmıştım. Ve görüntü bulanıklaşmıştı. Başımı tutarak yere çökmüştüm.
Tekrar omuzumdan tutarak kaldırarak yüzüme doğru eğilmişti
"Biraz eğlenelim" Lanet olsun bilincim tekrar yerine gelmiş ve o iğrenç suratını görmüştüm.
Tam yanımızda biranda duvara yerleştirilmiş tulalardan bir kaçının yere düşmesiyle hemen yana dönmüştü. Bunu fırsat bilerek bacak arasına tekmeyi geçirip koşmaya başlamıştım.
Lanet olsun peşimden gelmeye devam ediyordu. Evimize çok az kalmıştı ama ana yola çıkarsam kesinlikle beni yakalayacaktı . O yüzden başka tarafa yolumu değiştirerek ara bir yola girmiştim ama burayı tanımıyordum. Nefes befes kalmıştım. Korkudan hemen telefonumı çıkardım.
Namjoon.. evet hemen onu aramalıyım.
Sesler duymamla yerimde kaskatı kesilmiştim. Kolumda hissettiğim elle bir anda duvarın arkasına çekilmiştim. Ben ne olduğunu anlamadan birisi bana sarılarak hemen iki duvarın arasında minik boşluğa saklamıştı ikimizide.
Korkudan kim olduğunu bilmediğim adama sokulmuş öylece bekliyordum.
Adım sesleri geldiğinde gözlerimi kapamıştım. Şuan korkudan öle bilirdim. O kadar hızlı nefes alıyordum ki sanki kalbim yerinden çıkacaktı.
"Sakin ol" Bana sarılan kişinin duyduğum sesiyle istemsizce nefesimi tutmuştum.
"Sakin ol dedim. Nefes alma demedim"
Başımı kendi göğsüne bastırmış kollarıyla beni sararak duvara yapıştırmıştı. Birde sakin ol diyor. Ama şuan gerçekten bu kişiye hayatımı borçluydum.
-nerdesin güzelim. Bak birşey yapmayacağım hadi göster kendini.
Lanet adamın sesini duyduğumda korkarak kolarımı sıkıca karşımdaki adamın boynuna sarmıştım.
"Korkma. Sana asla birşey yapamaz"
Nasıl bu kadar emin konuşurdu. Kendine çok mu güveniyordu. Belkide öyleydi.
Kaç dakika öyle durmuştum bilmiyorum ama artık ses gelmediğinde yavaşça benden ayrılmadan o boşluktan ikimizide çıkarmıştı.
Kollarımı açtığımda oda aynı şeyi yapmıştı. Başımı yavaşça göğsünden çekerek yukarıya baktığımda tekrar nefesim kesilmişti.
Bir iki adım geri giderek uzaklaşmaya çalışmıştım ama sırtım duvarla buluşmuştu.
Bir adım öne geldiğinde ay işığı tamamen yüzünü ortaya çıkarmıştı. Veee solgun teni hala solgundu ve geçen seferki gibi siyah tişörtü siyah pantalonu ve siyah ceketi hala aynıydı.
"Geciktiğim için üzgünüm" Yan bir şekilde gülümsediğinde ne diyeceğimi bilememiştim.
"Ne demek oluyor bu? Beni takip mi ediyorsun?" Kekeleyerek zorla sormuştum.
"Güzel..."
Yine gülümsediğinde daha da korkmaya başlamıştım."güzel olan şey ne?"
"Beni görüyor olman"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Senin makyajsız pofuduk sıratını yerim😛
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
