My ghost|| MinYoongi||Hayalet sevgilim+18

°25°

Ben iyiym b.b.ben gitmeliyim. Hemen kalkarak masadan ayaklarımı sarkıtarak indim. Hızlı hızlı adımlarken tek istediğim utandığım için kaçmaktı.

Tamam aptal utançlık krizlerine girmiyordum ama en azından herşeyin olduğu o masanın üzerinde durmak iyi değildi.

Arkadan belime dolanan kollarla artık hareketim kısıtlanmıştı.
Ellerini göbeğimin üstüne yerleştirmiş ve çenesini omzuma yaslamıştı.

Elinin şuan çıplak tenimde olması tekrar nefes düzenimi bozuyordu ama bu haksızlıktı. Bu şekilde giderse sonumuz nasıl olcaktı?

Yavaşça çenesini düşürerek burnuna açıkta kalan omzuma ordanda boynuma sürterek derin nefesler alıyordu. Lütfenn yapma lütfen...

Konuştuğunda tenimde kıpırdanan dudaklarla içim ürpermişti.

"Bilmiyorsun ama ben bu kokuyu içime çekebilmek için kaç zamandır bekliyordum....

Nasıl yani kaç zamandır en fazla 10 gündür bir birinizi tanıyorduk.

Elinin birini boynuma götürerek başımı onun olduğu omzuma doğru yana çevirmişti. Bu yüzden şuan arkamda olmasına rağmen yüz yüze duruyor gibiydik.

Eli hala boynumda duruyordu. Farklı hareketleri vardı. Yani sanki sevgi anlayışı farklıydı.

"Seni öpmeyi düşündüğüm zamanlarda düşüncelerimde bile bu kadar güzel değildi....İyiki sonunda beni fark ettin"

Nasıl yani fark etmek mi? Yani o beni daha önceden mi görmüştü.. yada tanıyordu. Tanrım neler oluyor...

"Özür dilerim seni Jungki pisliğinden o gün Namjponun yerine gelip kurtarmadığım için. Her gün olduğu gibi o gün yanında olamadığım için üzgünüm"

Şuan hiçbirşey anlamıyordum. Jungki tam bir ay önce olan bir olaydı şuan ne demek istiyordu?

"Nasıl oldığunu bilmiyorum ama tam beş ay sonra beni fark ettiğin, beni görebildiğin için teşeşkkür ederim"

Ne beş ay mı? Beni beş aydır tanıyor muydu? Bu yüzden miydi gizemli konuşmaları..

"Birinin çok yakınındayken aynı zamanda ona sanki dünyalar kadar uzak hissetmek kadar iğrenç bir his yok"

"Yoongi.... sen beni tanıyor muydun?"

Beni döndürerek yüz yüze gelmemizi sağlamıştı.

"Evet tanıyordum... hemde beş ay öncesinden"

Bu demek oluyorduki benim hakkımda o kadar çok şey bilmesinin sebebi buydu.

"Ama sen yani o gün hastanede beni gördüğünde ve daha sonrasında bakışlarında neden şaşkınlık vardı o zaman? Sanki beni ilk defa görüyormuşsun gibi...

"Hayır şaşkınlığım ondan değildi Sarah. O gün atladığında zaten seni fark etmelerini ve kurtarmalarını sağlayan bendim.

Seni hastaneye götürdüklerinde de bilincin yerinde değildi. Ve iyileşeceğini söyledikleri gün seni bekliyordum. Seni iyi bir şekilde görmek istiyordum.

Ama daha fazlası olmuştu. Beni kaç zamandır fark etmeyen o bakışlar bana yönelmişti... bu sefer öylesine değil gerçekten bana bakıyordu... korkmuş ve ürkek bir ifadeyle olsada bana bakıyordu.

İşte ben buna şaşırmıştım. Ve sonrasında bana dokunabilmiştin işte bu daha da garip olanıydı..."

"Bir dakika yani sen beni tam 5 aydır tanıyorsun ve ben seni sadece o olaydan sonra görmeye başlıyorum"